15 lip 2011

Kimono - wytwarzanie

Wprowadzenie
W procesie tworzenia kimona uczestniczy wielu specjalistów, których rzemiosło jest obecne dziedzictwem artystycznym dawnych mistrzów. Należą do nich projektanci wzorów, tkacze, osoby zajmujące się malowaniem i farbowaniem materiałów. Wielu z nich uzyskało zaszczytny tytuł Ningen Kokuhō, czyli tytuł Żywego Skarbu Narodowego.

Rodzaje tkanin
Na przełomie IV i V wieku używano włókien wistarii, morwy lub konopi zanim do Japonii dotarł jedwab.  Obecnie oprócz jedwabiu kimona można wykonywać z różnego rodzaju: bawełna, len, wełna. Kimona bawełniane i lniane noszone są na co dzień latem. Zimą używane są wełniane. Tkaniny na kimona mogą być farbowane i/lub malowane po utkaniu (some) oraz utkane z odpowiednio ufarbowanych nici (ori).

A zatem  jak widzicie kimono jest złożonym efektem zastosowania wielu technik farbiarskich, malarskich i tkackich od pokoleń kontynuowanych przez artystów i rzemieślników.

Some, czyli farbowanie i malowanie tkanin - techniki:

- Jedną z najbardziej znanych technik malowania jest kyōyuzen - została opracowana w Kyoto pod koniec XVII wieku, gdzie mieszkał i pracował Miyazaki Yuzen. Proces wytwarzania tą techniką można obejrzeć w Centrum Tkanin Yuzen w Kyoto.. Technika ta służy do wytwarzania tkanin zwanych tegaki yuzen. Polega on na ręcznym nakładaniu różnymi pędzlami wzoru i tła. 
* Tkaniny zwane kaga yuzen produkowane są w ten sam sposób jak tegaki yuzen i wytwarzane są od XVII wieku. Ich nazwa pochodziod miejca produkcji - miasta Kaga w prefekturze Ishikawa na głównej wyspie Honshu. Tkaniny te są ozdabiane tradycyjnymi wzorami i motywami.
- Inna technika zdobienia nosi nazwę katazome - malowanie za pomocą szablonów (kata), co pozwala na powielanie w dowolnych ilościach nawet najbardziej skomplikowanych wzorów.
* Od okresu Edo za pomocą szablonów zaczęto pokrywać materiał bardzo drobnym deseniem zwanym komonzome - do jej zdobienia używa się jednego koloru.
* Szablonami posługiwano się też w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku i stworzono w tym też czasie nową technikę - katayuzen, od której pochodzi też nazwa samej tkaniny.
- Jedną z najstarszych technik z wykorzystaniem szablonów jest rōketsuzome, czyli farbowanie z użyciem wosku. Technika powstała w Indiach, skąd przez Chiny dotarła do Japonii (rozkwit około połowy VI do VIII wieku.) Tkanina posiada taką samą nazwę.
- Do jeszcze innych zaliczymy shibori, która była znana już od VIII wieku. Świadczą o tym materiały zachowane w skarbcu Shōsōin znajdującego się w Narze. Tkanina posiada taką samą nazwę.

Ori, czyli tkanie materiału
Materiał na kimono może być utkany z wcześniej pofarbowanych nici. Dziś proces tkania jest ułatwiony dzięki nowoczesnej technologii, lecz najdroższe materiały są wciąż wykonywane ręcznie.

Najbardziej znane są tkaniny nishijin ori pochodzące z czasów wojny domowej Onin (1467-1477). Sztuka ta była popularna dzięki wsparciu dworu cesarskiego oraz wielkich wojowników.  Do innych zaliczymy m.in. oshima tsumugi (tsumugi znaczy ręcznie tkany surowy jedwab), yuki tsumugi, meishi, kihachijo, jofu czy też echigo jofu.


Na zakończenie dodam, że dzięki wielkiemu kunsztowi wielu ludzi, możemy podziwiać te piękne kimona. Wiedźcie, że nigdy nie spotkacie identycznego kimona z tymi samymi wzorami - każdy jest unikatem.
I tym optymistycznym akcentem zakończyliśmy serie o narodowym ubiorze Japonii.

ps. Jeślibyście chcieli poznać jak wyglądają poszczególne techniki w praktyce to piszcie.

Matta ne

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz