Konnichiwa,
Heijō-kyō (znana także jako Heizei-kyō
- stolica pokoju, lub też Nara no miyako) stało się stolicą za czasów
cesarzowej Germmei na mocy wydanego dekretu Taika 2 lutego 708 r. We
wrześniu zorganizowane zostało Biuro Budowy Stolicy Nara (Nara-no
miyako-o tsukuru tsukasa) a w następnym miesiącu poseł cesarski
zawiadomił o tym wydarzeniu boginię Amaterasu w chramie Ise-jingu. W
grudniu 708 r. dolina Heijō została rytualnie oczyszczona i dopiero wtedy można było rozpocząć prace, które trwały ponad rok.
Przenosiny z Fujiwary, gdzie dotychczas był dwór Gemmei, odbył się 9 marca 710 r. Formalną nazwą nowej stolicy było Heijō-kyō, ale powierzchnie używana była lokalna nazwa
Nara. Wzorowana była na stolicy dynastii Tang w Xi'an i stolicy
północnej dynastii Wei w Luoyang w kształcie prostokąta. Jej wymiary
wynosiły ok. 4,3 km ze wschodu na zachód i ok. 4,8 km z północy na
południe, ale za północno-wschodnim krańcem miasta powstała dzielnica gekyō (zew. stolica) o rozmiarach ok 2,2 km na 1,7 km, a na północ od zachodniego krańca dołożono wąski pas ziemi o rozmiarach ok. 1,1 km na 0,26 km nazwanym ukyō-hoku-hembō (rejon północny prawej stolicy)
Samo miasto zostało podzielone na lewą (sa-) i prawą stolice (ukyō), między którymi biegła aleja Suzaku-ōji.
Cała powierzchnia miasta poprzecinana została ulicami i alejami, które
się krzyżowały. W północnej części stolicy zajmowało się na ok 100 ka
gruntu Wielki Teren Pałacu Cesarskiego (Daidairi lub Ouchi), gdzie za jego murami znajdowały się prywatne kwatery cesarskie (Dairi lub Uchi)
i jego dworu oraz najważniejsze instytucje administracji. Sama Nara
pełniła rolę stolicy w latach 710 - 740 i 745 - 784 a następnie
przeniesiona została do Heian-kyō (o czym już wcześniej wspomniałam). Na jej terenie powstawało wiele świątyń buddyjskich oraz klasztorów.
Obecna Nara dzieli się na Stolicę Wschodnią (Higashi) i Stolicę Zachodnią (Nishi-no kyō) Centrum miasta rozbudowane jest wokół świątyni Tōdaiji, która w VIII w. znajdowała się poza terenami miasta.
Historycy
uważają, że Nara w okresie swojej świetności liczyła ok 200 tyś.
mieszkańców. Ok. 10 % stanowiło kler i arystokracja, na której czele
stał cesarz wraz z rodziną, za nim była kilkuosobowa grupa najwyższych
urzędników kuge (lub kugyō) a do innych zaliczyć było można urzędników najniższego szczebla, rzemieślników, służbę czy straże pałacowe.
W
okresie Nara zaczynała się zarysowywać linia graniczna pomiędzy stolicą
a prowincja m.in dla usprawnienia komunikacji powstawały traktaty (shichodō - siedem traktów), które łączyły Narę z najważniejszymi prowincjami. Nazwy tych traktów używane są do dziś a są to: Tōkaidō, Tōsandō, Hokurikudō, Nankaidō, San`yōdō, San`indō i Saikaidō.
Dewa matta
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz