Chiński Kult Przodków

Według chińskich wierzeń, po śmierci nasza dusza się błąka w zaświatach. Jeśli dusza jest zaspokajana przez żywych, wtedy jest ona zadowolona. W związku z tym, uważano że zmarli spoglądają na żywych, a dla zapewnienia sobie ich przychylności należało darzyć ich miłością i respektem. Wiara ta znalazła swój wyraz w ceremoniach ku czci przodków dokonywanych przez poszczególne rody i klany.

Kult przodków istniał jeszcze przed Konfucjuszem, ale tylko na dworze cesarskim. Konfucjusz rozpowszechnił (a właściwie popierał) tę praktykę także wśród prostych ludzi nauczając, że przyczyni się ona do wzmocnienia więzów rodzinnych.

Najprostszy rytuał ku czci przodków składał się z palenia kadzidła i bicia pokłonów każdego ranka i wieczora przed ich portretem lub drewnianą tabliczką z wypisanym imieniem przodka. W czasie rocznic i innych ważnych świąt dokonywano bardziej wyszukanych ceremonii. W ceremoniach uczestniczyła cała rodzina - od głowy rodziny po poszczególnych jego członkach.

Oprócz palenia kadzidła można było palić papierowe pieniądze, by spełnić potrzeby ducha ( chodziło o to, by wędrująca dusza miała czym zapłacić w poszczególnych etapach wędrówki w zaświatach) i umieszczanie przed ołtarzem żywności i napojów ( by dusza nie była głodna ). Po wyrecytowaniu modłów zapraszano przodków do wzięcia udziału w posiłku, chociaż zazwyczaj spożywali go jednak żyjący.

Obecnie komuniści próbowali zlikwidować ten zwyczaj, jednak w ostatnim czasie ta tradycja powraca. Większość rodzin na dziedzińcu posiada małą kapliczkę ku czci przodków, gdzie dokonuję się prostych obrzędów.

ja ne