Praktyki mnisie: Pielgrzymowanie

Pielgrzymowanie jest jedną z najstarszych praktyk buddyzmu, przysparzającą ogromnych zasług i jest ona bardzo ważnym elementem życia religijnego. Przeżywa się ją z różną intensywnością, zależnych od celów sobie wyznaczonych.

Pielgrzymka jest jednym ze sposobów zdobycia zasług, a podstawy tej praktyki wyznaczył sam Budda, który zalecał odbycie podróży do 4 miejsc świętych, gdzie miały miejsca najważniejsze wydarzenia w jego życiu:

- Lumbini

- Bodhgaja

- Sarnath

- i Kuśinagara.

Te cztery sanktuaria stały się celem pierwszych pielgrzymek. Ważnym celem pielgrzymek stały się również miejsca, gdzie wzniesiono stupy poświęcone wydarzeniom z życia Buddy lub które zasłynęły dzięki relikwiom Przebudzonego. Na końcu uznano je za świadectwo jego obecności, promieniujące energią na wszystkich i wszystko.  Lecz święte miejsca nie ograniczały się tylko do nich - w bardzo krótkim czasie zaczęły one powstawać poza niziną Gangesu i przeszły na całe Indie oraz kraje, w których rozpowszechniła się Dharma.

Istotą pielgrzymki jest medytacja. Natomiast celem może być określone miejsce w przestrzeni, do którego pielgrzym wędruje fizycznie, lub też przestrzeń wewnętrzna z ośrodkiem energii, do którego dociera się przez medytację. Pielgrzymka może łączyć się z obchodzeniem miejsc świętych w kierunku zgodnym zw wskazówkami zegara lub obchodzenie tego obiektu naokoło. W czasie wędrówki krokom towarzyszy często rytmiczny gest złączonych dłoni wykonywany od czoła do gardła i serca. Pielgrzym może okazać swoją cześć podając całym ciałem na ziemię.

matta ne