Ehh..
niebawem koniec wakacji .... czegóż chcieć więcej - (kto je ma ten je
ma;). Oto jest pytanie... A na rozweselenie ( i czekanie na coś ode mnie
nowego) - mały dowcip:
Po sprawdzianie z lekcji magii:
- zdobyłaś 12 pkt
- hmm! *zastanawia się* - więcej niż ostatnio....
- tylko 12? na 200 możliwych?
-
XXX., oprócz niskiego wyniku pomyliłaś czar ofensywny z ozdrawiającym -
o widzisz *wskazuje palcem ustęp* tu, gdzie wzywasz ducha zwierzęcia,
by użyczył ci mocy?! poprosiłaś o pomoc gąbkę .. na przyszłość bądź bardziej uważna ~~
- ups.. ja glupia hehe << cytat z Vampire Game aut. Judel ^^
________________________
No, ale nie po to jest ten blog czyż nie? Ten pościk będzie jakoby uzupełnieniem poprzedniego.
Dewa... W poprzednim opisałam sam "wygląd" miasta a dziś trochę więcej ^^ - czyli coś o samym społeczeństwie:
Historia nazwy stolicy Kyōto
Nowa
stolica, ufundowana w 794r., pozostała siedzibą cesarską aż do roku
1869. Formalna nazwa Heian-kyō używana była w oficjalnych dokumentach,
ale popularnie społeczeństwo mówiło na nią po prostu stolica (miyako lub
kyō). Jednakże z biegiem czasu nazwa formalna poszła w zapomnienie, a
słowo stolica - kyō - z połączonym drugim elementem - to - znaczącym praktycznie to samo, stało się imieniem własnym i z Heian-kyō powstało Kyōto.
W
swojej historii Kyōto przechodziło przez wszelkiego rodzaju różne
wydarzenia - było niszczone przez kataklizmy, wojny, jednak po tym za
każdym razem powstawało na nogi (nie mówiąc już o tym ostatnim tsunami) -
do dzisiaj uważa się miasto za najpiękniejsze w Japonii. Można więc
powiedzieć na Kyōto ... miasto-muzeum, w którym zabytki i skarby kultury
liczą sobie już ok. 1500 lat do dziś. Samym symbolem miasta są tu
gejsze. To właśnie je można nazwać żywymi skarbami kultury. Natomiast
sam okres Heian jest najdłuższą (ok 200 lat) epoką w całej historii
Japonii, więc sami widzicie, nie sposób mówić o nim jako o całości.
Najbardziej
rzucającym się tu elementem (oprócz kultury dworskiej) jest długotrwały
względny pokój, który stworzył odpowiednie warunki do rozkwitu
unikalnej kultury.Dlatego też Kyōto nazywany jest też stolica pokoju.
Struktura społeczna + trochę historii:
W
połowie X w. w dwóch przeciwległych rejonach Japonii doszło do krwawych
rozgrywek inspirowanych przez przedstawicieli prowincjonalnej
arystokracji pomiędzy Taira Masakadą a Fujiwarą Sumitomo. Masakado
został pokonany przez siły rządowe i zabity, Sumimoto zaś przez siły
lokalnych prominentów. Następna poważna rewolta rozegrała się w latach
1028-1031 w prowincjach Kazusa, Shimōsa i Awa. Przywódcą był Taira
Tadatsune, który uległ wysłanemu ze stolicy Minamoto Yorinobu.
W
drugiej poł. XI w. najdalsze rejony północne stały się "polem"
wieloletnich zmagań pomiędzy lokalną arystokracją a przedstawicielami
rządu centralnego. W latach 1051-1062 toczyły się walki zwane
"wcześniejszą wojną dziewięcioletnią" ... wiem jak dziwnie to brzmi...
(zen-kunen-no eki), a w latach 1083-1087 nazwano ją "późniejszą wojną
trzyletnią" - go-sannen-no eki. Tak było w teorii, w praktyce -
wcześniejsza przez cały okres trwała 12 lat, a późniejsza prawie 5, ale
Japończycy w obydwu wypadkach odliczyli okresy zawieszenia broni lub
zaprzestania walk na skutek złych warunków pogodowych. W pierwszych
rozgrywkach ród Abe z Matsu, który przez bardzo długie lata całkowicie
lekceważył władzę centralną i jej przedstawicieli lokalnych, został
ostatecznie pokonany przez Minamoto Yoriyoshiego, przy pomocy Kiyohary -
gubernatora prowincji Dewa. W drugiej fazie - na północy wywołana
została przez tenże ród Kiyohara, skłócony nie tylko między sobą, lecz
także z władzą centralną. Rozgromić spór pomógł Minamoto, syn
Yoriyoshiego Yoshiie.
Wojny na północy stały się początkiem końca spokoju pionującego w
stolicy, zamykając jednocześnie ten okres. Zanim jednak do tego doszło,
stolica mogła przez trzy i pół wieku żyć w zamknięciu przed reszta
świata i pomnażać swoje bogactwa. W porównaniu z Narą Heian-kyō
miało nieco odmienny charakter, który uwidocznił się po przenosinach.
Początkowe lata Heian były kontynuacją dzieł zapoczątkowanych w
poprzednim okresie, lecz te które były zaczęło się szybko utrwalać,
rozwijać i przeradzać w nowe prądy umysłowe i społeczno-polityczne.
Arystokratyczny
charakter w Heian-kyō doszedł niebawem do szczytu ze względu na
pogłębiającą się w społeczeństwie uwarstwienie społeczne i rozwój
arystokracji jako klasy. Jednak w miarę rozwoju klasa traciła swój
pierwotny i jednolity charakter, która ostatecznie podzieliła
arystokrację rawie nieprzekraczalnymi barierami. W ramach tej klasy
powstała hierarchia związana z pochodzeniem, koneksjami rodzinnymi,
urzędami i rangami. Te elementy, składające się na pozycję społeczną,
decydowały nawet o życiu i/lub karierze każdego członka społeczeństwa.
Na
szczycie drabiny stał cesarz i jego rozbudowana rodzina (jedyna
rodzina, która nie posiadała nazwiska), ale i tu istniał system rang -
żony i konkubiny cesarskie różniły się między sobą tytułami i rangami w
zależności od pochodzenia.Tak samo było z dziećmi, które były związane z
pozycja matki na dworze i które miały swój wyraz w tytułach rangach
książęcych: najwyższym tytułem dla książąt krwi był shinnō a dla księżniczek krwi - naishinnō.
Niektórzy
cesarze zw względu na wielożeństwo, mieli tyle dzieci, że stwarzało to
liczne problemy. Księżniczki, dla których zabrakło kandydatów na mężów
wśród rodzin książęcych lub innej grupie najwyższej arystokracji,
spędzały życie najczęściej w klasztorach. Książętom krwi, dla których
zabrakło posady (urzędu) w aparacie administracyjnym,nadawano nazwiska
oraz ziemię i w ten sposób skutecznie odcinano od wszelkich pretensji do
tronu oraz od obciążania budżetu państwowego.
Najczęściej
nadawanymi nazwiskami były (przedstawione już wcześniej przeze mnie):
Taira i Minamoto. Nazwiska te w wymowie sino-japońskiej brzmią: Hei i
Gen. Heishi = ród Taira; Genji = ród Minamoto.. Poszczególne gałęzie
rozróżnia się dodając na początku imię cesarza, od którego dana gałąź
się wywodzi np. Kammu-Heishi: ród Taira pochodzący od cesarza Kammu.
Na
najwyższym szczeblu stały rodziny kuge. W tym kręgu najwspanialsze
nazwiska to: Fujiwara, Tajihi, Otomo, Minamoto, Tachibana, Abe i klika
innych. Spośród tych rodów większość z biegiem czasu utraciła znaczenie,
jednak z nich wszystkich wybił się i zdominowała ród Fujiwara. Z
wyjątkiem Minamoto wszystkie te rody były nosicielami najwyższych
tytułów w systemie kabane - omi, muraji, ason
- okresu Yamato. W tej warstwie za samo pochodzenie dostawało się
czwartą rangę dworską, a można było awansować aż do pierwszej, chociaż
mało komu to się udawało i to najczęściej pośmiertnie.
Na niższym
szczeblu znajdowały się boczne gałęzie wyżej wymienionych rodów oraz
przedstawicieli rodów, którzy w okresie Yamato zajmowały średnie pozycje
wg systemu kabane - chodzi tych, którzy posiadali rangę IV i V pełniący
różnorakie funkcje w obrębie dworu (bez prawa wstępu do prywatnych
kwater cesarskich), jak i poza nim. W tej warstwie byli m.in. naczelnicy
resortów i ich zastępcy, kamerdynerzy i paziowie dworscy, naczelnicy
więzień i in.. Dla wszystkich tych ludzi osiągnięcie IV rangi wyższej
pierwszego stopnia była szczytem kariery. ( przypomnieć warto, że w
tabeli rang pierwsze trzy były dwustopniowe a pozostałe natomiast
czterostopniowe). Więc, jeśli ktoś zaczynał prace w życiu publicznym z V
rangą niższego stopnia, musiał awansować siedmiokrotnie, żeby dojść do
IV rangi wyższej pierwszego stopnia.
Jeszcze inny status miała
arystokracja lokalna w prowincjach - stolica uważały ich za
niewychowanych gburów ^^, których nie wpuszczało się do szanującego się
domu. Lecz nie należy tu mylić arystokracji osiadłej na prowincji (gōzoku) z emisariuszami wysyłanymi na prowincję w ramach urzędów chihōkan
lub z misjami policyjnymi lub wojskowymi. Wśród najbardziej
utalentowanych dam dworu, poetek i pisarek wiele wywodziło się właśnie
spośród córek i żon prowincjonalnych gubernatorów.
ja ne
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz