Dialekt okinawski
Odmienność Okinawy od głównych wysp jest widoczna w języku. Normalnie w głównych częściach wysp japońskich, sprzedawcy w sklepach witaj nas: irasddhaimase. Tutaj to się przedstawia tak: men sore. Zapytanie o zdrowie: ogenki desuka, brzmi Uganju yamisemi.
Różnica językowa jest tutaj bardzo duża i całkiem inna od "standardowego" japońskiego. Ta różnica językowo-kulturowa skłania niektórych językoznawców do określenia dialekty Okinawy, odrębnym jeżykiem. Jest to na tyle ciekawe spostrzeżenie, iż przeciętny Japończyk posługujący się swoim językiem narodowym (Koku-go lub Nihongo) nie jest w stanie zrozumieć zbyt wiele z rozmowy Okinawianczyków (podobnie i u nas w Polsce np na Kaszubach).
Rodzina
Na Okinawie uważa się, że rodzina, a raczej rodzeństwo, będzie szczęśliwe, jeżeli będzie im minimum troje, bo kiedy jedno znajdzie się w kłopocie, to pozostała dwójka będzie wystarczająco silna, aby móc mu pomóc. Z tego powodu rodzina z jednym dzieckiem w tej części Japonii to rzadkość.
Kuchnia
Mieszkańcy uwielbiają mięso wieprzowe przyrządzane na różne sposoby. Najbardziej uwielbiane i najsmaczniejszy jest rafute, czyli kawałki boczku duszonego w ok. 2 godzin w alkoholu i sosie sojowym. Następnym popularnym przysmakiem jest soki soba, czyli kluski soba z kawałkami wakame *wodorostów) oraz wieprzowe, duszone żeberka. Następnym przysmakiem jest ogórek "goya". Jest on zielony, ale karbowany i bardzo gorzki. Pozostałe przykładowe potrawy: sato tempura-podobne do naszych pączków, ale bez nadzienia i lukru, ciasteczka chinsukko.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz