Książę Shōtoku (574-622), jego wkład w japoński buddyzm oraz działalność polityczna

Książę Shōtoku (właś. Umayado taishi) - regent i polityk - znany jest przede wszystkim swojego poparcia dla buddyzmu i wykorzystania go jako narzędzia dla umocnienia autorytetu władzy jako religii oficjalnie uznanej i propagowanej przez dwór. 

Był pierwszym Japończykiem, który rzeczywiście rozumiał zawiłe kanony buddyjskie i starał się je przybliżyć swoim rodakom poprzez m.in komentarze do sutr, by przybliżyć ich szersze znaczenie; jak również przez budowanie świątyń i zdobienie ich dziełami sztuki buddyjskiej. W czasach jego regencji (po objęciu faktycznej władzy) powstało 46 świątyń skupiających razem 820 mnichów i 560 mniszek.

 >klik< posąg Shōtoku w świątyni Tachibanadera

Główna działalność księcia skupiała się w miejscowości Ikaruga (ok. 20 km od Asuki), gdzie miał swoją rezydencje i gdzie w 607 r. zbudował świątynię Hōryū-ji. Książę zajmował się tam studiami buddyjskimi, studiami nad chińskimi klasykami oraz interesował się teoriami politycznymi w Chinach. Jednakże dlaczego tam się przeniósł, nigdy nie zostało wyjaśnione. Jednym z czynników mogło być oddalenie się spod opresji rodu Sogów, by zmniejszyć ich wpływy i przeprowadzeniu reform z Chinami. W 607 r. zapoczątkował oficjalne stosunki z dworem Sui wysyłając misję pod przewodnictwem Ono-no Imoko. W następnym roku do Chin wyjechała na studia grupa ludzi, wśród których był Takamaku-no Kuromaro, mnich Bin oraz ponownie Imoko.

Oficjalne kontakty z Chinami stały się źródłem ogromnych korzyści dla Japonii zarówno w dziedzinie kultury materialnej, jak i duchowej. Oprócz tego, dzięki niemu, wprowadzono w 603 r. system kammuri (dosł. nakrycie głowy), który polegał na oznaczeniu 12 rang dostojników dworskich wg. odpowiednich fasonów i kolorów urzędowych czapek. Księciu Shōtoku przypisuje się również sformułowanie Konstytucji w 17 artykułach (Jūshichi-jō-kempō). Nie jest to jednak definitywnie potwierdzone, czy to właśnie on je napisał, ponieważ współcześni historycy uważają, że powstała ona kilka dekad po jego śmierci i została mu przypisana jako hołd dla jego wielkości. ( samą konstytucję już przedstawiłam ).

Dodatek: 

Książę Shōtoku (ur. 7 lutego 574 w Asuka-kyō, w pałacu cesarza – zm. 8 kwietnia 622, w pałacu cesarzowej Suiko) był regentem i znanym politykiem na cesarskim dworze Japonii w okresie Asuka. Jego prawdziwe imię brzmiało Umayado. W późniejszych wiekach czczono go jako inkarnację bodhisattwy Kannon.

Przypisuje mu się wprowadzenie licznych reform administracyjnych i zapoczątkowanie starań mających na celu zmianę dotychczasowego kształtu klasy panującej. Działalność księcia skupiała się w Ikaruga, gdzie miał swoją rezydencję. Książę zajmował się studiami buddyjskimi, studiami nad chińskimi klasykami oraz interesował się teoriami politycznymi w Chinach.

Książę popierał klan Soga, przeciwko tradycyjnym rytualistom Nakatomi i wojskowemu klanowi Mononobe, pokonanym w 587 roku. Po zabójstwie cesarza w 592 roku, w następnym roku cesarzowa Suiko przejęła tron pod opieką klanu Soga a regentem został Shōtoku.

W swojej polityce dużą wagę przywiązywał do zwiększenia prestiżu domu panującego i wzmocnienia, a nawet przebudowy relacji jakie istniały pomiędzy władcą i poddanymi. Silne piętno pośród przeprowadzonych reform, szczególnie administracyjnych, odcisnęły wpływy chińskie, głównie konfucjańska teoria państwa. W oparciu o nią, utworzył w 603 r. nowy system dwunastu stopni dworskich (kammuri), ustalając tym samym nowy porządek w hierarchii dostojników. Otworzyło to możliwość otrzymania urzędu szerszej grupie ludzi w państwie na podstawie oceny ich umiejętności oraz oddania, przy jednoczesnym zachowaniu najważniejszych stanowisk dla znaczniejszych rodzin. Rok później Shōtoku wydał zbiór siedemnastu norm rządzenia, pragnąc zmienić formę dotychczasowej polityki. Książę Shōtoku starał się także odzyskać dawne posiadłości w Mimanie wysyłając na kontynent nieudane ekspedycje w 595 i 602 r. Później jednak zrezygnował z tych planów i w 607 r. nawiązał bezpośredni kontakt z cesarstwem chińskim.

Jego głównymi poglądami społeczno - polityczno - religijnymi było:

- Rząd powinien opierać się na zasadzie dążenia do wspólnego dobra społeczeństwa, a nie na boskim nadaniu władzy czy też na prawach obywateli

- Wszyscy ludzie są indywidualnie ukierunkowani, a człowiek w swoim rozumowaniu ma ograniczoną zdolność rozróżniania tego, co słuszne, od tego co niesłuszne

- Buddyzm stanowi podstawę każdego państwa:; uzupełniony konfucjańskimi zasadami prowadzi do harmonii. która jest źródłem odpowiedniej organizacji społecznej.

Do ważniejszych osiągnięć księcia należy sporządzenie w 620 r. pierwszej historii Japonii, która spłonęła wraz z rezydencją Soga w 645 r. Do innych jego dzieł zaliczymy:

- wspomnianą ją wcześniej Konstytucję

- Komentarze do trzech sutr (Sangyō gisho) - powstało w języku chińskim ok. 609-615 r. i zawiera komentarze do dwóch chińskich tłumaczeń: Kumarajivy do Sutry Lotosu i do Sutry Vimalakirti-nirdesa oraz wczesna wersję Gunabhadry: Sutry Królowej Srimala 

- Komentarz do Sutry Królowej Srimala -> nazwa spolszczona (Shōmangyō gisho) ok. 609-611 r.

- Komentarz do Sutry Vimalakirti-nirdesa -> j.w. (Yuimagyō gisho) ok. 612-613r.

- Komentarz do Sutry Lotosu (Hokkekyō gisho) ok.614-615 r.

Najbardziej znana z dzieł jest Konstytucją już omówiona wcześniej. Pierwsza wzmiankę na ten temat można znaleźć w Nihonshoki z 720 roku. Natomiast jeśli chodzi o jego autora ( co wcześniej było wątpliwe) znajdziemy w tekście dopiero po 747 roku.

____

Książę, który dzięki swoim osiągnięciom na polu kultury, wprowadził Japonię na scenę światowej historii, jest do dnia dzisiejszego postacią politycznie kontrowersyjną. 

ja ne