Pałac Wodny Taman Sari

Taman Sari był niegdyś ogrodem królewskim w sercu Yogyakarty. Zbudowany w połowie XVIII wieku, ogród ten pełnił funkcję miejsca odpoczynku i medytacji, warsztatu, punktu obronnego i kryjówki. Z 59 budynków, które niegdyś stały w ogrodzie, zachowała się tylko jedna część.

Kompleks Taman Sari łączy w sobie wpływy architektury jawajskiej, islamskiej i europejskiej. Pierwotny kompleks zajmował rozległy obszar i składał się z ponad 50 budynków, w tym sztucznych jezior, basenów kąpielowych, pawilonów, a nawet podziemnego meczetu, połączonych systemem tuneli i kanałów wodnych. 

Do jego głównych atrakcji należą: 

• Kompleks Kąpielowy (Umbul Pasiraman): Najlepiej zachowana część kompleksu, z basenami, w których kąpały się księżniczki i konkubiny sułtana. Centralna wieża służyła sułtanowi do obserwacji i wyboru towarzyszki.
• Podziemny Meczet (Sumur Gumuling): Unikalna, okrągła budowla z centralną platformą i pięcioma schodami symbolizującymi pięć filarów islamu. Posiada niezwykłą akustykę, pozwalającą usłyszeć głos imama bez wzmacniacza.
• Sztuczne Jeziora i Wyspy: Kiedyś w skład kompleksu wchodziło duże sztuczne jezioro z pawilonami położonymi na sztucznych wyspach.
• Tunele i Ukryte Przejścia: Rozbudowana sieć podziemnych tuneli pełniła funkcje komunikacyjne i obronne, umożliwiając rodzinie królewskiej ukrycie się w razie ataku.

Zanim Brytyjczycy najechali Indonezję w 1812 roku i zniszczyli część kompleksu, znajdował się tam meczet, kąpielisko, komnaty medytacyjne, baseny oraz szereg 18 ogrodów wodnych i pawilonów otoczonych sztucznymi jeziorami. Wiele innych ogrodów i budynków zostało zniszczonych podczas wojny jawajskiej w latach 1825–1830, a ostatecznym ciosem było trzęsienie ziemi w 1867 roku, które zniszczyło większość pozostałych obiektów. Pozostało jedynie kąpielisko.

Choć strefa kąpielowa nie była centralnym punktem ogrodu pałacu wodnego, jest to najlepiej zachowana część. Strefa kąpielowa składa się z dwóch basenów otoczonych wysokimi murami, gdzie kąpały się konkubiny sułtana, a sułtan decydował, z której wody skorzystać. Była to prywatna strefa, do której wstęp mieli tylko sułtan, konkubiny i wybrani słudzy. Teraz turyści mogą przechadzać się po strefie kąpielowej i wyobrażać sobie, jak wyglądałoby odpoczywanie i relaks w tak pięknym miejscu.