Dixia Cheng to schron przeciwbombowy z czasów zimnej wojny składający się z sieci tuneli znajdujących się pod Pekinem w Chinach. Nazywa się go również Podziemnym Wielkim Murem, ponieważ został zbudowany w celu obrony wojskowej. Kompleks budowano w latach 1969–1979 w oczekiwaniu na wojnę nuklearną ze Związkiem Radzieckim. Gdy stosunki radzieckie pogorszyły się to go zamknięto a ponownie został otwarty w 2000 r. Odwiedzającym wtedy pozwolono zwiedzać części kompleksu, który został opisany jako „ciemny, wilgotny i naprawdę niesamowity”. Underground City, gdyż tak go z czasem również zaczęto nazywać, zamknięto z powodu remontu co najmniej od lutego 2008 roku.
W szczytowym okresie napięć radziecko-chińskich w 1969 r. chiński prezydent Mao Zedong nakazał budowę Podziemnego Miasta podczas konfliktu granicznego o wyspę Zhenbao na rzece Heilongjiang. Podziemne Miasto zostało zaprojektowane tak, aby wytrzymać ataki nuklearne, biochemiczne i konwencjonalne. Kompleks chroniłby ludność Pekinu i umożliwiałby urzędnikom rządowym ewakuację w przypadku ataku na miasto. Rząd twierdził, że po ukończeniu tunele będą w stanie pomieścić wszystkich sześciu milionów mieszkańców Pekinu.
Kompleks został wyposażony w takie obiekty jak restauracje, przychodnie, szkoły, teatry, fabryki, lodowisko, magazyny zbóż i oleju oraz uprawa pieczarek. Istniało także prawie 70 potencjalnych miejsc, w których w razie potrzeby można było łatwo wykopać studnie. Zainstalowano skomplikowane systemy wentylacyjne z 2300 szybami, które można uszczelnić, aby chronić mieszkańców tuneli przed trującymi gazami, włazy gazo- i wodoodporne, a także grube betonowe bramy główne zostały zbudowane w celu ochrony tuneli przed atakami biochemicznymi i opadami nuklearnymi.
Nie ma oficjalnych informacji na temat rzeczywistego zasięgu kompleksu, ale spekuluje się, że tunele mogą łączyć ze sobą różne zabytki Pekinu, ważne budynki rządowe, takie jak Zhongnanhai, Wielką Sale Ludową, a nawet bazy wojskowe na obrzeżach miasta. Chińskie Centrum Informacji Internetowej twierdzi, że „rzekomo łączą wszystkie obszary centralnego Pekinu, od Xidan i Xuanwumen po Qianmen i [dzielnicę] Chongwen”, oprócz Wzgórz Zachodnich. Krążą także pogłoski, że w każdej rezydencji znajdowała się kiedyś tajna zapadnia prowadząca do tuneli. W przypadku ataku nuklearnego planowano przenieść połowę populacji Pekinu pod ziemię, a drugą połowę na Wzgórza Zachodnie.
Tunele zbudowało ponad 300 000 lokalnych mieszkańców, w tym uczniów, w ramach wolontariatu. Niektóre fragmenty wykopano nawet bez pomocy ciężkiego sprzętu. Wielowiekowe mury miejskie, wieże i bramy, w tym stare bramy miejskie Xizhimen, Fuchengmen i Chongwenmen, zostały zniszczone, aby dostarczyć materiały budowlane dla kompleksu.
Niektóre z tych struktur zostały zamienione na tanie hostele, centra handlowe bądź teatry. Powierzchnia podziemnego miasta wynosi 85 km². Prowadzi do niego około 90 wejść ze sklepów, domów i budynków publicznych znajdujących się na powierzchni ziemi. Obecnie kompleks jest zamknięty dla turystów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz