Takao II

Takao II (高尾, 1640 – 5 grudnia 1659), znana również jako Sendai Takao lub Manji Takao, była tayū dzielnicy czerwonych latarni Yoshiwara w Edo i jedną z najsłynniejszych kurtyzan okresu Edo w Japonii. Zadebiutowała w 1655 roku jako wiodąca kurtyzana Great Miura, najbardziej prestiżowego burdelu w Yoshiwarze tamtych czasów, i szybko stała się wiodącą kurtyzaną całej Yoshiwary. 

Takao II byłaby jedną z sześciu do jedenastu kurtyzan, które nosiły myōseki (odziedziczone imię) „Takao”. Jest szczególnie znana ze swojego romansu z daimyō Date Tsunamune; jakiś czas po jej śmierci, jej historia została opisana w kabuki (w sztuce Meiboku Sendai Hagi), w piosenkach i literaturze, choć wiele z niej zostało wymyślonych i fikcyjnych.

Przedstawienie w literaturze 

Według opowieści, Date Tsunamune, młody daimyō Mutsu, odwiedził Dzielnicę Czerwonych Latarni Yoshiwara w wyniku sporu związanego z polityką rodzinną. Jego wujek starał się podważyć jego reputację, aby zastąpić Tsunamune własnym synem i pośrednio zachęcał Tsunamune do rozpusty w kwaterach przyjemności. Tsunamune zakochał się w Takao, ale Takao go odrzuciła, ponieważ obiecała poślubić swojego kochanka pod koniec kontraktu z burdelem. Tsunamune zaproponowała wykupienie kontraktu, płacąc złotem równym jej wadze. Właściciel burdelu obciążył jej rękawy żelazem, aż ważyła ponad 165 funtów (75 kg). Mimo to Tsunamune zapłacił jej wagę w złocie, wykupując ją w ten sposób z jej kontraktu.

Według jednej wersji historii, na łodzi do domu Tsunamune, w miejscu na rzece zwanym Three Forks (Mitsumata), Takao próbowała skoczyć do rzeki, aby uciec lub utonąć. Tsunamune wpadł we wściekłość i zabił ją swoim ostrzem, a następnie wrzucił jej ciało do rzeki. Wujek Tsunamune wykorzystał morderstwo, aby zmusić Tsunamune do przejścia na emeryturę.

Według innej wersji Takao odmówiła Tsunamune nawet po tym, jak kupił jej wolność, więc łamał jeden z palców każdego dnia przez dziesięć dni. Kiedy nadal mu się sprzeciwiała, kazał zabrać ją do Mitsumata i powiesić. Ta opowieść została spopularyzowana w teatrze kabuki, w piosenkach, poezji i literaturze. 

Nieścisłości historyczne 

Choć w dużej mierze opiera się na faktach, zawiera wiele nieścisłości historycznych, z których największą jest śmierć Takao z ręki Tsunamune. 

Trzy współczesne źródła, w tym jedno odkryte przez Santō Kyōzana, młodszego brata słynnego pisarza Santō Kyōdena, opisują ją jako umierającą na zapalenie płuc lub gruźlicę w wieku 19 lat. Najbardziej kompletny opis jej życia, Takabyōbu kuda monogatari („Opowieści o narzekaniu Otokodate”, 1660), dodaje, że kilku byłych adoratorów Takao zorganizowało dla niej pomnik i kupiło nagrobek, ale zostali skrytykowani za to, że nie okazali jej takiego samego oddania podczas jej ostatniej choroby.

Inna kluczowa nieścisłość w opowieści dotyczy Tsunamune, którego członkowie rodziny próbowali go odsunąć od władzy, ale który już zrezygnował ze swojego stanowiska w momencie ich spotkania. Opis relacji między Tsunamune i Takao jest również niedokładny. Takao mogła nie być zainteresowana Tsunamune, ale nie ma dowodów na to, że zamierzała poślubić kogoś innego. Słynny list miłosny Takao do Tsunamune jest uznany jako fałszerstwo.