Chińskie tradycyjne instrumenty muzyczne cz.2

 

Dziś 2 część z tego zakresu ;) Więc...

- Guqin - tradycyjny chiński instrument muzyczny z grupy chordofonów (rodzaj cytry). Nie powinien być jednak mylony z guzheng, innym tradycyjnym chińskim instrumentem strunowym. Pierwotnie nazywano go po prostu 琴 (qín), jednak z czasem to słowo nabrało bardzo szerokiego znaczenia i pojawiło się w nazwach wielu różnych instrumentów muzycznych, zaś pierwotny qin przemianowano na guqin (gu znaczy "starodawny, starożytny").

Guqin jest jednym z najstarszym chińskim instrumentem strunowym i jest silnie zakorzeniony w chińskiej tradycji. Jego najdawniejsze formy istniały już około 3000 lat temu. Pierwsze wzmianki o znanej nam formie instrumentu pochodzą z czasów późnej dynastii Han. Najstarsze zachowane instrumenty guqin pochodzą z okresu dynastii Tang. Był on atrybutem elity inteligencji. Umiejętność gry na qin była jedną z czterech podstawowych sztuk w chińskim szkolnictwie:

 -  琴 (qín) - gra na qin

 -  棋 (qí) - gra w go

 -  書 (shū) - kaligrafia

 -  畫 (huà) - malarstwo

Gra na instrumentach miała w Chinach charakter rytualny, w związku z czym, z instrumentem guqin wiąże się bogata symbolika. Wymiary instrumentu (3' 6.5" - chińskie stopy i cale) mają  symbolizować 365 dni roku. Górna, wygięta, płyta rezonansowa reprezentuje Niebo, podczas gdy dolna - płaska - jest obrazem Ziemi. Struny oznaczają elementy przyrody: Metal, Drewno, Wodę, Ogień i Ziemię (pierwotna pięciostrunowa wersja). Szóstą strunę dodał król Wen, pierwszy z dynastii Zhou w żałobie po stracie syna Bo Yikao. Struna ta ma brzmieć smutnie. Drugi król z tej dynastii, Wu, dodał siódmą strunę, by zagrzać swoich żołnierzy do walki. Brzmienie tej struny ma być mocne i zdecydowanie. Na górnej płycie znajduje się także 13 elementów wykonanych z masy perłowej lub złotej folii (w szlachetnych, droższych wersjach instrumentu). Są to określone punkty harmoniczne, wskazujące, gdzie należy dociskać strunę (robi się to palcami lewej ręki). Elementy te symbolizują 13 miesięcy kalendarza chińskiego.

Dziś mniej niż 2000 osób potrafi grać na guqin. Ze względu na istotną rolę tego instrumentu w rozwoju kulturowym ludzkości w roku 2003 UNESCO uznało sztukę guqin za Arcydzieło Ustnego i Niematerialnego Dziedzictwa Ludzkości (Masterpieces of the Oral and Intangible Heritage of Humanity).

- Pipa – chiński szarpany instrument strunowy. Czasami nazywany chińska lutnią, podobnie jak ona ma pudło rezonansowe w gruszkowatym kształcie. W Chinach znany jako tradycyjny instrument od ponad dwóch tysięcy lat. Kilka instrumentów w innych krajach wschodniej i południowo-wschodniej Azji jest spokrewnionych z pipą. Należą do nich japońska biwa, wietnamska đàn tỳ bà i koreańska bipa. Tylko koreańska wersja wyszła z użycia, podczas gdy gra na pozostałych jest wciąż znana i powszechna.

- Ruan - jest szarpanym instrumentem chińskim. W starożytnych Chinach Ruan był nazywany „Qinpipa”. Około 2000 lat temu, na bazie instrumentu Guzhenga i Zhu, wykonawcy zaprojektowali i wykonali nowy instrument, który nazywany był „Qinpipa”. Qin to znaczy dynastia Qin, a Pipa to nazwa innego starożytnego instrumentu. Nowy instrument jest poprzednikiem Ruana.

Około III wieku naszej ery, pewien muzyk bardzo dobrze potrafił grać na „Qinpipa” – nazywał się Ruan xian. Dzięki wysokiej technice, ludność bardzo kochała jego sposób gry, więc potem nazywano ten instrument jego imieniem – Ruan Xian. Od czasu dynastii Song, instrument Ruanxian jest nazywany tylko „Ruan”. W ostatnich latach Chiny przywiązują wielką wagę do instrumentów narodowych. 

- Rewapu - jest instrumentem strunowym i ma ponad 600 lat.  Instrument jest wykonany głównie z drzewa i ma specjalny kształt. Szyjka Rewapu jest szczupła i długa, jej szczyt jest schylony. Na jej końcu znajduje się pudło rezonansowe w kształcie półkuli. Rewapu może występować w różnych formach, w zależności od ilości strun. Zwykle osoba grająca na tym instrumencie gra na strunie zewnętrznej, a inne służą jako struny rezonansowe.

ja ne