W region Ishikawa mógł się podzielić trzema obszarami występowania:
- Katayamazu Onsen (片山津温泉), w której już gejsz nie doświadczymy i w dwóch jeszcze aktywnych miastach: w Kanzawie i Yamanaka.
- Kanazawa
Kanazawa jest stolicą prefektury Ishikawa, znajduje się w centralnej części kontynentu. A także jest jedną z niewielu historycznych dzielnic (ze względu na obecność samurajów), które nadal działają.
Przed okresem Edo w samej centralnej części Kanazawy mieściło się bardzo dużo chaya, gdzie swoje umiejętności gejsze prezentowały przebywającym gościom. Po tym okresie chaya zostały przeniesione do 4 okręgów dosyć daleko od głównej części miasta w 1820 roku. W tym też roku zakazano również budowanie dwupiętrowych domów z wyjątkiem chaya. Domy charakteryzują się piękną kratą o nazwie "kimusuko" po zewnętrznej stronie okien na pierwszym piętrze oraz tradycyjnym stylem pokoi, położonych na 2 piętrze.
W epoce Taisho (1912–1926) było około 300 geiko. Według Kanazawa Cooperative for the Promotion of Traditional Arts liczba geiko w trzech chayagai: Higashi, Nishi i Kazuemachi spadła z najniższego poziomu 42 do 11 w ciągu 10 lat.
W 1983 roku Okami-san pewnej herbaciarni założyła „lokalne stowarzyszenie herbaciarni”. W 1984 roku Kanazawa miała 80 Gejsz, potem ta liczba spadła do 42 w 2000 roku. Natomiast w 2012 w Kanazawie ich liczba ponownie wzrosła do około 50. W ciągu zaledwie dziesięciu lat liczba Geiko w Kanazawie spadła do zaledwie 11, a wiele osób obawiało się, że znikną one całkowicie.
Na szczęście otwarcie nowego toru Shinkansen do Kanazawy w 2015 r. przyniosło wzrost gospodarczy nie tylko zwykłym obywatelom, ale także kagai, które są bardziej zajęte niż od dziesięcioleci. Przyciągnęło to również nowych uczniów.
W chwili obecnej Kanzawa ma trzy dobrze zachowane dzielnice oraz 3 chaya spełniające rolę muzeów, których zobaczyć można wiele atrakcji. Ministerstwo Kultury wyznaczyło Kanazawę (oprócz Gion) na listę chronionych zabytków. Oprócz tych dwóch miejsc, nie znajdziecie więcej chaya oznaczonych jako dobro narodowe, toteż najbardziej przyciągają one turystów, ze względu na swoją niepowtarzalność i urokliwość. Same dzielnice obejmują obiekty, gdzie można zobaczyć wnętrza domów, które zostały zbudowane 180 lat temu, jeszcze w czasach samurajów. Poza tym, sporo starych budynków zostało odnowione w restauracjach, herbaciarniach i sklepach z pamiątkami.
W Kanazawie istnieje tradycja, która rozpoczęła się od poprzedniego burmistrza, gdzie shinbana spotykają się z burmistrzem w dniu swojego debiutu, a ich geimei jest wręczane przez burmistrza, napisane na okrągłym wachlarzu.
W Kanazawie są 3 dzielnice chaya z 28 herbaciarniami np herbaciarnia Asanoya czy Fujinoya, która prowadzi Yoshikawa Yaeko:
- Higashi Chaya - jest największa i zdecydowanie najbardziej znana dzielnica.
Herbaciarnie: Shima i Kaikaro są stale otwarte dla publiczności. Innym wartym odwiedzenia budynkiem, położonym w głownej ulicy jest sklep Hakuza, Magazyn, który tam się mieści został przekształcony w herbaciarnie całą pokrytą złotem - wewnątrz i na zawietrzna. Sam sklep proponuje wyroby ze złota - specjalność Kanazawy.
- Nishi Chaya - to druga dzielnica mieszcząca się niedaleko Nagamachi (dzielnicy samurajów) oraz świątyni Ninja w pobliżu rzeki Sai-Gawa.
Jest ona znacznie mniejsza niż Higashi i oferuje mniej atrakcji, co nie znaczy że nie ma co oglądać. Wzdłuż głównej ulicy pełno jest dwupiętrowych drewnianych domów a wieczorami słychać dźwięki shamisenu. Dzielnica ta jest znana z wielu restauracji oraz z własnego muzeum (Kanazawa Nishi Chaya Shiryokan Muzeum), w której zobaczyć można model chayi oraz inne eksponaty dotyczące historii dzielnicy.
- Kazue-machi chaya - Trzecia dzielnica, ma najmniejszą liczbę zachowanych budynków i składa się głównie z ryotei i Chaya. Mało co się o niej mówi. Jest najstarsza dzielnica gejsz położona wzdłuż rzeki miedzy mostami Asanogawa Ohashi a Naka-no Hashi. Wpisana na listę zabytków od 2008 roku.
Dzielnica ta jest znana, jako tradycyjne miasto z wąskimi uliczkami i stolarka okienna drewniana o nazwie "Senbon-goshi".
Te 3 chayagai studiują różne style tańca:
- Kazuemachi = Fujima,
- Nishi = Nishikawa
- i Higashi = Wakayagi.
W Kanazawie nie ma w ogóle Okiya. Geigi są rejestrowane bezpośrednio w konkretnej Ochaya (w przeciwieństwie do Kioto, praktykanci i Geigi mieszkają od początku we własnych mieszkaniach). W każdym okręgu herbaciarni (茶屋街) jest ich po 5, więc w sumie 15. A więc:
- Higashi: Fujinoya 藤乃弥, Yanofuku 八乃福 (bądź Hanofuku), Harunoya 春の家, Nakamura 中むら, Hachishige 八しげ
- Kazuemachi: Enya えんや, Mayutsuki まゆ月, Ichiba 一葉, Nakanoya 仲乃家, Misho み笑
- Nishi: Hananoyado 華の宿, Asanoya 浅の家, Mine 美音, Hanya はん家, Meigetsu 明月
Geiko Kanazawy nie przechodzą przez etap praktykantki jak Maiko czy Hangyoku. Wszystkie kandydatki debiutują od razu jako Geiko.
Goście odnoszą się jednak do nowo debiutującej Geiko z mniej niż rocznym doświadczeniem jako shinbana (新花), „nowe kwiaty”.
Każde chayagai nadal podąża za tradycją „Ichigen-san Okotowari 一見いちげんさんお断り” (odmowa wstępu do herbaciarni osobom, które przychodzą po raz pierwszy; nowe osoby muszą zostać przedstawione przez stałego klienta). Jednak aby sprostać oczekiwaniom zwiększonej turystyki, wypróbowują nowe pomysły, takie jak śluby i doświadczenia skierowane do obcokrajowców. Taga Ayumi (37), członkini Kanazawa Cooperation for the Promotion of Traditional Arts, powiedziała kiedyś: „Shinkansen przyniósł kilka nowych początków. Chcę za wszelką cenę chronić kulturę, która perfumuje kagai”.
A teraz czas na przedstawienie gejsz ;)
- maj 2023 - debiut Momiji 萌美路
- luty 2023 - debiut Ito (以と) z Hanofuku
- listopad 2022 - debiut Mikô 美紅 z Hachishige Ochaya. Statystycznie mamy 36 gejsz.
- październik 2022 - debiut Makoto 万琴f
- wrzesień 2022 - debiut Suzu 寿珠 z Kazuemachi/Mayutsuki
- nowiny 2022 - Senior Geigi Satoha さと葉, dawniej z Ichiba 一葉 w Kanazawa-Kazuemachi, przeniosła się do Hachishige 八しげ w Kanazawa-Higashi.
- luty 2022 - Setsubun
- luty 2021 - Setsubun
- styczeń 2021
- zima 2019
- listopad 2019 - Senju zadebiutowało jako nowy kwiat, jak nazywane są debiutantki, nazwane na cześć hanakanzashi, które noszą w pierwszych tygodniach pracy.
Podczas powitań towarzyszyły jej Momotaro ubrana w fioletowo-glicynowy strój, Kimiyo w niebieskim stroju i Utako w łososiowo-różowym stroju.
- listopad 2019 - debiut Chitose 千寿
- wgląd na: Higashi Chaya
- październik 2019 - debiut Kayano (かや乃), która wcześniej była Maiko w Gion Kobu (Mameaki), a teraz może cieszyć się większą swobodą artystyczną: być muzykiem i tancerką, nie ograniczając się tylko do tańca.
- lipiec 2019 - emerytura Kyôka (杏花), Erika (江利加), Kichiya (吉矢) i Shino 紫乃.
Erika była najstarszym członkiem Harunoyi (春の家), Shino zadebiutował zaledwie we wrześniu ubiegłego roku. Kichiya był najstarszym członkiem Hanya (はん家) Ochaya.
- marzec / kwiecień 2019 - Shichiha
- luty 2019 - emerytura Geigi Rin 凛, Kotarô i Kotono こと乃 oraz jikata Geigi Kyôko 京子
- listopad 2018 - Shichiha
- wrzesień 2018 - debiut Shino 紫乃 i Tsuru つる
- marzec 2018 - Kogiku, Utako, Rin, Yui.
Kogiku i Yui pochodzą z Nishi, Utako i Rin są z Kazue.
- luty 2018 - zadebiutowały Akari あか利 z Higashi i Ichikoma 一駒 z Kazuemachi
- wrzesień 2017 - debiut Kotarô z Nishi
- maj 2017 - Shichiha
- marzec 2016 - debiut Shichiha 七葉 (a właś. Takahashi Reibi (18) z miasta Saga) z dzielnicy Higashi Chayagai z Fujinoya. Uwielbiała tradycyjną kulturę od czasów szkoły podstawowej, a poświęcając całe serce nauce shamisenu i japońskiego tańca, udało jej się zrealizować swoje marzenie.
Zanim przybyła do Kanazawy, była shikomi w Tsurui Okiya w Gion Kobu i miała zadebiutować mniej więcej w tym samym czasie co maiko Marika, ale zrezygnowała przed ukończeniem misedashi.
Shichiha pojawiła się także w krótkim filmie dokumentalnym stacji NHK w lutym 2016 r., kiedy była jeszcze Shikomi
Misedashi Geigi w Kanazawie to jedyne w swoim rodzaju doświadczenie, w którym debiutantka otrzymuje geimei od burmistrza zamiast okasan, więc imię Shichihy zostało zainspirowane podziwem urzędującego burmistrza dla aktora kabuki Nakamura Shichinosuke.
Ciekawostką jest tu fakt, iż dawniej gejsze nazywały siebie imionami aktorów kabuki.
- luty 2016 - Suzuka z Kanazawy i Kikukame z Nary
- 2015 - zadebiutowały Yoshimaru i Rin,
- kwiecień 2014 - Momotaro (Nakanoya Ochaya, Kazuemachi)
- styczeń lub luty 2014
- październik 2012 - Momotarô (żółta) występująca w herbaciarni Nakanoya. Momotarô została gejszą po ukończeniu Kanazawa College of Art.
- ok. 2011
- sierpień 2011 - Suzuka
- kwiecień 2011
- kwiecień 2011 - Fukutarô
- marzec 2011
- luty 2010 - Suzuka 涼香 z dystryktu Higashi (ひかし).
- 2010 - ozashiki
- 2010 - ozashiki
- luty 2009 - Setsubun jest jedynym publicznym występem gdzie można zobaczyć gejsze razem
- październik 2007
- 1929 - Tsunaji
- 1908 - Kichiyone-hei 吉米丙 z dystryktu Nishi-chaya
- oraz Yamanaka Onsen (山中温泉)
Yamanaka to w rzeczywistości miasto wypoczynkowe położone na południu od Kanazawy. Nie jest one częścią Kanazawy.
Sama Kanazawa w prefekturze Ishikawa to dawne miasto zamkowe lenna klanu Maeda w Kaga, organizuje akcję promocyjną dla turystów pod nazwą „Lady Kaga”, której bohaterami są gejsze z tego regionu. Gejsze zgrupowane są w Stowarzyszeniu Yamanaka Onsen Ryokan i Yamanaka Bushi Promotion Association. Yamanaka Onsen posiadała swój własny kenban działający do 2005 roku. Czy nadal go mają - nie zauważyłam żadnych informacji ;/
Miasto leży wzdłuż wąwozu Kakusenkei, jest jednym z czterech miast z gorącymi źródłami, które tworzą Kaga Onsen a Kaga Onsen (加賀温泉) to zbiór czterech miast z gorącymi źródłami na południe od Kanazawy. W szczytowym okresie w latach 50 XX wieku gejsz było ponad 200, ale z biegiem czasu ich liczba malała.
Pochodzenie Yamanaka Bushi oraz o założycielce słów kilka
„Yamanaka Bushi” to jedna z trzech głównych pieśni ludowych Japonii, śpiewana od czasów Genroku. Przewoźnik z Kitamae-bune w Kaga, który podróżował po Morzu Japońskim, nauczył się Matsumae Oiwake i Esashi Oiwake z Hokkaido podczas kąpieli w gorącej wodzie, a kiedy usłyszał piosenkę, yukata-be naśladował ją z akcentem Yamanaka , czyli „Yamanakabushi”. Mówi się, że jest to początek W tamtym czasie nazywano go także „Yuzayabushi”.
Około 100 lat temu założyciel Yonehachi spopularyzował ją jako piosenkę tatami i stworzył „Shocho Yamanakabushi”.
Yamanaka Bushi, taniec wykonywany przez trupę Yamanaka Onsen Geisha, został po raz pierwszy wykonany na wystawie Expo w Osace w 1970 roku z choreografią szkoły Soke Fujima.
A jak zostać gejszą?
Nie potrzeba żadnego doświadczenia. Zdobywasz ja na miejscu
Od 2020 roku w Yamanaka Onsen pracuje pięć Geigi, najnowsza zadebiutowała około 2015 roku. Jest nią Kiyono. W momencie debiutu Konohy było dziewięć Geigi. Liczba ta obejmowała trzy nowicjuszki, które teraz są na emeryturze.
- 2019
- Botan i Ineka
- listopad 2017 - Onoha i Tokiyono przed teatrem
- czerwiec 2017 - Komisja Egzaminacyjna Certyfikacji Yamanakabushi
- styczeń 2017 - informacje Mai Hajime
- 2016 - stała wystawa poświęcona pierwszej gejszy Yamanaki - Yonehachi
- 2015/16 - próby do Mai Hajime i występ
- grudzień 2014 - przygotowania do Nowego Roku
- styczeń 2014 - Mai Hajme
- styczeń 2013 - Mai Hajme
- 2013 - Konoha
- styczeń 2012 - Mai Hajime
- lipiec 2011 - święto Tanabata, uczestniczą Kofuku i Onoha
- 2011 - impreza otwierająca rok
- grudzień 2010 - Botan i Onoha
- październik 2010 - Onoha, Kofuku i Botan
- sierpień 2010 - Kosuzu, Kofuku i Onoha (Konoha) podczas ćwiczeń
- Kofuku
- lipiec 2010 - Kosuzu i Kofuku
-----------------------------------
- czerwiec 2010 - od lewej: Konoha w trakcie szkolenia i tańca Yamanaka Bushi
W raz z nią ćwiczyły: Botan, Keiko, Nozomi i Akiko
- kwiecień 2010 - debiut Kofuku (z lewej) z onesan Kosuzu
- styczeń 2010 - Mai Hajime
Akiko
Botan
Tatsumi
Toshiko
- styczeń 2009
Akiko
Kosuzu (znana wcześniej jako Mariko) - z ciekawostek: urodziła się w Yamanaka a wcześniej trenowała również w Kyoto - tutaj występująca podczas Mai Hajime
tańczą: Toshiko i Akiko
od lewej: Toshiko, Akiko, Kosuzu
Botan
Toshiko
- październik 2008
- wrzesień 2008 - impreza Yamanaka Bushi Dochu Nagashi w której brali udział: Toshiko i Nozomi wraz z uczniami Yamanakabushi Culture Classroom
Mariko tańcząca w grupie
- 2007/8 - impreza noworoczna z gejszami i członkami Yamanakaza
Mariko mająca swój pierwszy występ
Nozomi
Akino Irokusa, członek "Ruriko''
Toshiko
końcowe pozdrowienia od całej grupy
------------------
- grudzień 2006/7 - informacja o imprezie noworocznej
- 2006 - Yamanaka Bushi Shiki no Mai i/lub Ozashiki Taiko Drum >> jest rzadko spotykany, nawet podczas regularnych występów!
Z ciekawostek: Yamanaka Bushi jest śpiewana od czasów Genroku. Pochodzenie tej nazwy jest takie, że w przeszłości rybacy z pobliskiego Hamadokoro wyruszali od wiosny do lata do pracy w odległe rejony Hokkaido, a zimą przybywali do Yamanaka Onsen, aby leczyć się w gorących źródłach, korzystając z „Oiwake Bushi”, którego się tam nauczyli.
Powiada się, że historia zaczęła się, gdy ówczesna dziewczyna yukata (Yukatabe) została urzeczona piosenkarką śpiewającą spokojnie w domu i naśladowała piosenkę z jej akcentem Yamanaka. Na początku nazywało się to „Yuzaya-bushi” lub „Yu-no-roro-bushi”, ale nagle zmieniło się na „Yamanaka-bushi”, a wśród piosenek z tamtych czasów Jest fragment, który opowiada historię tamtych dni: „Kiedy góry czerwienieją, liście z drzew opadają i wkrótce przybędą przewoźnicy”.
2006 - deski teatru Yamanakaza Hall
------------------------
1969 - Koyuri
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz