Sorei / Mioyanomitama

Sorei (祖霊) (lub Mioyanomitama) to dusza przodków. Termin ten jest używany zwłaszcza w nabożeństwie religijnym Shinto. W wielu przypadkach słowo „sorei” odnosi się do duszy lub zbiorowości dusz, których ciała zmarły dość dawno temu, a indywidualności w życiu zostały utracone. Uważa się, że pojęcie to istnieje od czasów Jomon. W mitycznej epoce Kojiki i Nihonshoki opisano smutek Susano, który kochał swoją matkę jak duszę.

Wg Kunio Yanagida, w japońskich wierzeniach ludowych, duch, którego ciało zmarło w ciągu określonej liczby lat, potrzebując usług, nazywa się „shiryo” i różni się od sorei. Shiryo stopniowo traci swoją indywidualność dzięki usługom. Całkowicie traci swoją indywidualność i staje się częścią sorei przez Matsuriage (sankcjonowanie), które odbywa się po określonej liczbie lat od śmierci ciała (50 lat, 33 lata lub 30 lat itd., w zależności od regionu). Podczas gdy ludzie po śmierci wędrują w buddyzmie indyjskim, idą do piekła lub buddyjskiego raju w buddyzmie japońskim lub dalekiego świata dla zmarłych w chrześcijaństwie, w Shinto z punktu widzenia życia i śmierci, trzymają się blisko świata żywych istot (następny świat w górach lub na morzu) i wracają do swoich potomków podczas święta Bon (Święto Zmarłych lub Buddyjski Dzień Zaduszny) oraz Nowy Rok.

Shoshi (mała świątynia) zbudowana na cmentarzach lub w pokrewnych miejscach w celu przechowywania dusz przodków nazywana jest świątynią reisha, a świątynia reisha, w której znajdują się wszyscy przodkowie, nazywana jest świątynią soreisha. Kult w sanktuarium soreisha jest przeznaczony tylko dla potomków i ma tendencję do wykluczania innych ludzi. W dawnych czasach świątynia Ise-jingu, jako miejsce przechowywania sorei rodziny cesarskiej, miała zasadę zwaną Shihei kindan (nikt poza cesarzem nie mógł tam chodzić i modlić się), co było przykładem takiej ekskluzywności.

Istnieje również idea, że ​​sorei stanie się bóstwem. Takie sorei są czczone jako soshin (przodek czczony jako bóg) lub ujigami (bóg opiekuńczy lub duch określonego miejsca w religii Shinto) w klanie lub społeczności wiejskiej. Na Okinawie wierzono, że dusza stanie się bóstwem w ciągu siedmiu pokoleń.

Chociaż ten kult przodków był powszechny w społeczeństwach niecywilizowanych i starożytnych, zanikł z powodu religii świata (buddyzmu, chrześcijaństwa), która wierzy, że pokrewieństwo istnieje tylko w żywym świecie. Istnieje jednak przykład synkretyzacji z kultem przodków, który powstał w buddyzmie japońskim.