Jogakuso (定額僧) odnosi się do systemu kwot dla księży buddyjskich w ramach „kodai ritsuryosei” (starożytny wschodnioazjatycki system scentralizowanego zarządzania) lub samych księży w ramach tego systemu.
Słowo „jogaku” odnosi się do „kwoty”, a zgodnie z ritsuryosei dwór cesarski zmusił świątynie buddyjskie do przestrzegania limitu mnichów buddyjskich, aby zapobiec uchylaniu się od podatków.
Mówi się, że najstarszym przykładem Jogakuso jest system przyjęty w erze Tenpyo okresu Nara (w 741), w którym jogaku 20 buddyjskich księży i 10 buddyjskich mniszek zostało wprowadzonych do kokubunji (status państwa- wspierały świątynie prowincjonalne) i kokubun-niji (świątynia klasztorna) w każdej prowincji, odpowiednio.
W okresie Heian, Jogakuso było stosowane do różnych kanji (świątyń sponsorowanych przez państwo), takich jak Świątynia To-ji , której nakazano mieć 50 jogakuso w 823 roku. Oczekiwano, że świątynie będą zawsze utrzymywać przydzieloną liczbę jogakuso i pozwolą na rekrutację nowych mnichów, gdy będzie wakat. Mówi się również, że dwór cesarski wspomagał świątynie porcją ryżu dla cesarza, aby świątynie mogły utrzymać jogaku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz