Nyonin Kekkai, czyli bariera dla kobiet

W szczególności bariera regulująca wejście kobiet do świętych gór nazywana jest nyonin kekkai, a kamienie wskazujące granicę dla kobiet zostały umieszczone na tej granicy. Jednak dla wierzących kobiet Nyonin-do zostało zbudowane jako miejsce, w którym kobiety mogły odprawiać buddyjskie inwokacje poza kekkai.Ponadto miejsce, które pozwala kobietom oddawać cześć i praktykować niezakłóconą kultywację, nazywane jest nyonin koya.

Po oświeceniu kulturowym okresu Meiji, postanowienie nyonin kekkai zostało zwolnione w odniesieniu do wielu świętych gór. Inne miejsca również zostały zwolnione w ostatnich latach, zgodnie z postępem społecznym kobiet i dyskusją na temat nyonin kaikin (uwolnienie dla kobiet), która nastąpiła. Miejsca, które podtrzymują tradycję Nyonin Kinsei, pozostają tylko w niewielkiej proporcji.

Historia

Nyonin kinsei, tak jak w odniesieniu do świętych gór, uważa się za oparte głównie na tradycji Shugen-do. Ponieważ Shugen-do powstało w wyniku synkretyzacji buddyzmu (głównie buddyzmu ezoterycznego) ze starożytną japońską wiarą Shinto, taoizmem z Chin i innymi, trudno jest jednoznacznie rozróżnić, dlaczego zakazuje kobietom wstępu do świętych gór.

Przyczyna pochodzi z przykazań buddyjskich

W pierwotnym buddyzmie nie istniały żadne przykazania zakazujące kobietom wstępu z barierami w określonych miejscach. W Shobogenzo, napisanym przez Dogena, znajduje się krytyka nyonin kekkai w japońskim buddyzmie jako śmieszna sprawa w Japonii, a Honen, Shinran i inni byli krytyczni w swoich poglądach na nyonin kekkai.

Buddyzm uważa jednak ludzkie pragnienia za bonno (ziemskie pragnienia) i widzi ideał kontrolowania bonno przez mądrość, dlatego zaleca kontrolowanie pożądania seksualnego, które jest najtrudniejszym do pokonania ludzkim pragnieniem. W związku z tym w przykazaniach dla kapłanów istnieją ścisłe ograniczenia dotyczące czynności, które mogą pobudzać pragnienia seksualne, takie jak zakaz współżycia seksualnego (fuin-kai), zakaz masturbacji (koshutsusho-kai), zakaz kontaktu z kobietami (shoku-nyonin- kai), używania złośliwych słów (sogo-kai), nakłaniania do współżycia seksualnego jako nabożeństwa upamiętniającego (tanshinsaku-kuyo-kai), pozostawania sam na sam z kobietą (byosho-fujo-kai) i robienia tego, co budzi wątpliwości co do ich związku w czasie bycia sam na sam z kobietą (rosho-fujo-kai).

Co więcej, asceta, który praktykuje wyrzeczenia jako pół kapłan i pół świecki, również musi zachować przynajmniej fuin-kai podczas niezakłóconej kultywacji (jeden z hassai-kai, czyli osiem wskazań).

Nawiasem mówiąc, osobom świeckim zabrania się również nieprzyzwoitych czynności seksualnych (takich jak stosunek przedmałżeński, romans pozamałżeński, cudzołóstwo, nieprzyzwoita napaść, bestialstwo i gwałt) jako fujain-kai (zakaz niewłaściwego zachowania seksualnego) (jedno z pięciu przykazań). Dodatkowo zaleca się, aby ludzie świeccy trzymali fuin-kai tylko w okresie, w którym poświęcają się kultywacji bez przeszkód, np. podczas medytacji w pozycji zen i inwokacji buddyjskiej .

Wydaje się, że aby osiągnąć te cele, kobiety w Shugen-do zostały usunięte z miejsc niezakłóconej kultywacji przez mężczyzn. Wręcz przeciwnie, żeńskie klasztory (obiekty dla kapłanek) były pierwotnie określane jako obiekty towarzyszące świątyniom z księdzem-rezydentem (obiekty dla kapłanów) w celu ochrony kapłanki przed przemocą seksualną, tak że trudno było usunąć mężczyzn na ścisłym podstawa.

Ponadto w buddyzmie pierwotnie zabroniono księżom lub kapłankom (z wyjątkiem Buddy) nakłaniania osoby płci przeciwnej do wstąpienia do buddyjskiego kapłaństwa jako uczeń (aby uniknąć zrujnowania księdza, który miałby swoją kochankę wokół siebie jako ucznia). uczeń).

Tylko ksiądz może wprowadzić mężczyznę do buddyjskiego kapłaństwa i tylko Ama (mniszka) może sprawić, że kobieta do buddyjskiego kapłaństwa.

Obiekt niezbędny do wstąpienia do buddyjskiego kapłaństwa nazywa się kaidan (platforma święceń buddyjskich). Osoba, która wstąpiła do stanu kapłańskiego po raz pierwszy w Japonii była ama, ale od okresu Nara do okresu Kamakura, kiedy umieszczenie kaidan wymagało pozwolenia na dworze cesarskim, wszystkie kaidany, takie jak te w świątyni Todai-ji i Enryaku-ji podlegała męskim kapłanom, dlatego uważa się, że trudności kobiet jikai (przekazywanie wskazań) i tokudo (wstąpienie do buddyjskiego kapłaństwa) były związane z nyonin kinsei.

Jednak przykazania buddyjskie różnią się wśród księży, praktykujących wyrzeczenia i świeckich, jak wspomniano powyżej, a także istnieją różnice między sektami w treści przykazań, jak również w ich interpretacji i surowości. W związku z tym niektóre klasztory stosują politykę zakazu wstępu mężczyzn, a niektóre świątynie na obszarach górskich nie przyjmują nyonin kinsei.

Przyczyna nieczystości krwi w Shinto

W Shinto krew oddzielona i wypływająca z ciała żywej istoty jest uważana za nieczystą.

Jest to koncepcja uznawania części ciała, to znaczy tego, co jest oddzielone od ciała, za nieczyste, co jest również postrzegane w odniesieniu do włosów, paznokci i uwolnionych płynów ustrojowych; podobne idee istnieją w innych religiach i mitach. Z tego powodu od czasów starożytnych istnieje tabu, które zabrania kobietom w okresie menstruacji i połogu wchodzenia do świętych miejsc (takich jak kapliczki) i dotykania świętych rzeczy (takich jak mikoshi lub święty palankin).

Pierwotnie nie tylko kobietom, ale i zakrwawionym z powodu urazów mężczyznom zakazano wstępu do miejsc świętych, z tego samego powodu zakazano polowań i innych czynności w miejscach świętych; wydaje się jednak, że w oparciu o charakterystykę męskiego myślenia szowinistycznego w epoce feudalnej podkreślano i wykorzystywano jako powód usuwania kobiet z miejsc świętych nieczystość krwi w okresie menstruacji i połogu.

Wiara w boską moc, tak jak w taoizmie i mikkyo

Istnieje teoria, że jest to spowodowane oczekiwaniem mocy w buddyzmie i boskiej mocy poprzez inkantacje i modlitwy przeciwko kapłanom, głównie pod wpływem taoizmu i mikkyo w starożytnej Japonii. Uważano, że dokładna sila (moralność) jest konieczna, aby zachować moc buddyzmu, która była potrzebna do modlitwy kapłana.

Wśród opowieści, w których Sennin, czarodziej, traci boską moc z powodu swojego pożądania seksualnego, znana jest historia Kume-no-sennin w Konjaku Monogatari. Według tej historii, przyciągnęły go białe golenie młodej kobiety, która prała ubrania nad brzegiem rzeki Kume-gawa, straciła boską moc, spadła z nieba i poślubiła tę kobietę.

Synkretyzm shintoizmu i buddyzmu w średniowieczu

Uważa się, że różne poglądy na temat tabu buddyzmu, sintoizmu i taoizmu, jak powyżej, zostały zsynchronizowane w średniowieczu i że podstawową ideą współczesnych Nyonin Kinsei i Nyonin Kekkai były świątynie górskie i Shugen-do w okresie Kamakura .

Dodatkowo, od okresu Kamakura, coraz więcej literatury zniekształcało i cytowało opis w teorii świadomości (Kobiety są posłańcami z piekła. Mogą ciąć Nasiona Buddy. Ich zewnętrzne twarze przypominają Bosatsu. Ich umysły są jak Yasha (diabeł))” (istnieje przesąd zaadaptowany z Sutry Kegon-kyo) i inny opis w Hoke-kyo Sutra z „又女人身。猶有女人五障説 (Istnieją kobiety. Istnieje teoria, że kobiety stanowią pięć przeszkód)” jako „Ponieważ kobiety są nieczyste, nie mogą stać się Buddą ani otrzymać ulgi”, poza oryginalnymi znaczeniami i kontekstami.

Z tych powodów nyonin kinsei jest czasami interpretowane jako oparte na filozofii dotyczącej kobiet w buddyzmie Kamakura. Należy jednak zauważyć, że w okresie Kamakura byli założyciele sekt , tacy jak Honen i Dogen , którzy byli krytyczni wobec nyonin kinsei.

Inne czynniki wpływające na pochodzenie nyonin kinsei

Dodatkowo istnieje opinia, że jest tak dlatego, że miejsce wolnej uprawy w Shugen-do znajdowało się na surowym, bezdrożnym terenie górskim. Wypadki wspinaczkowe nie są rzadkością, nawet dzisiaj. Co więcej, w starożytności uważano, że tereny górskie są niebezpiecznymi miejscami, w których żyły złe duchy gór i rzek. W związku z tym tereny górskie były miejscami, do których kobiety, które mogły rodzić, nie mogły lub nie powinny zbliżać się w celu zapewnienia sobie bezpieczeństwa. Wręcz przeciwnie, ponieważ tereny górskie były takimi miejscami, praktykujący oszczędności wybierali je jako miejsca surowej, niezakłóconej kultywacji, gdzie mężczyźni nie dawali się pogrążyć w myślach o kobietach. Kiedy górska ścieżka została dobrze utrzymana zgodnie z cywilizacją, religijne kobiety zaczęły wspinać się po górach, opierając się na ascecie alpinistów; wprawiło to w zakłopotanie ascetów alpinistów, którzy następnie określili granice tabu, kładąc kamienie odgradzające i budując sale dla kobiet do modlitwy i głoszenia kazań.

Kunio Yanagida, zwrócił uwagę na kamień bariery zwany Uba-ishi na początku szlaku na Iwaki-san (lub Ubasute-yama), górę, gdzie stare kobiety byłyby porzucane, oraz w Imo -no-chikara i Bikuni-ishi wprowadziły legendę, że kobieta, która przekroczy kamień bariery, zamieni się w kamień. Uważano, że obszar za kamieniem barierowym lub kamieniem granicznym to inny świat (inny świat ponad górą) i że osoba religijna może zyskać super moc poprzez niezakłóconą uprawę w innym, zamkniętym świecie.

Co więcej, istnieje teoria, że było to spowodowane unikaniem zazdrości żeńskich bogów, ponieważ bóg gór Iwanaga-hime od czasów starożytnych uważany był za kobietę. Na przykład w legendzie o Tono trzy góry, które można zobaczyć w Tono Monogatari, każda z trzech bogini mieszkała na górze Hayachine-san i na górze Rokkoshi-san i zachowała nyonin kinsei przez długi czas. Można by sądzić, że był to mit tabu, aby kobiety nie zbliżały się do niebezpiecznych gór.

Jednak Tagiri-bime, bóg świątyni Munakata-taisha Okitsunomiya na wyspie Oki-no-shima, która dziś przechowuje nyonin kinsei, jest również bogiem żeńskim, więc mit, że żeńskie bogini były zazdrosne i brzydziły się kobietami, mógł zostać ustanowiony inaczej.

Zgodnie z inną teorią, istnieje wyjaśnienie, że kobiety mają trudności z praktykowaniem surowej, niezakłóconej kultywacji, ponieważ „kobiety mają tendencję do bycia psychicznymi”, jak kapłanki i Itako (ludzie, którzy potrafią komunikować się ze zmarłymi).

Jako przyczyny Nyonin Kinsei istnieją różne pochodzenie i teorie, jak wspomniano powyżej. W każdym miejscu zostało przekazane każde pochodzenie. Dodatkowo jest przypadek, że zostały one połączone i zmienione na przestrzeni historii, tak że trudno jest dotrzeć do ogólnych idei z jednego punktu źródłowego .

Dodatkowo można by sądzić, że czas, w którym nyonin kinsei został przyjęty na festiwalach, to okres Edo lub po okresie Meiji, kiedy rozpowszechnił się męski szowinizm, a w Kojiki znajduje się opis, do którego przyłączały się kobiety festiwale. Co więcej, w starożytnej Japonii wierzono, że kobiety są świętymi osobami, które są na ogół nawiedzonymi duchami, tak więc uważano, że kobiety mają wiele kwalifikacji do czczenia ich jako bóstwa, co przedstawia Himiko. Na przykład na Okinawie, gdzie mówi się, że Shinto pozostaje w swojej pierwotnej formie, kobiety nazywano kaminchu (mężczyźni nazywano uminchu) i żaden mężczyzna nie był wpuszczany do miejsca, w którym Shintokapłan (taki jak Noro) odprawiał nabożeństwa religijne, w przeciwieństwie do nyonin kinsei. Ślad po tym zwyczaju pozostaje do dziś.

Sprzeciw wobec nyonin kinsei

3 listopada 2005 r. członkowie „projektu wejścia na górę Omine-san”, założonego przez dysydentów przeciwko nyonin kinsei z góry Omine-san, odwiedzili to miejsce, aby wspiąć się na górę Omine-san i zażądał wypuszczenia na stronę świątyni poprzez złożenie kwestionariusza, ale zakończyło się to niepowodzeniem. W rezultacie obie strony zgodziły się na rozmowę kolejnego dnia i zerwały, ale zaraz potem trzy kobiety z projektu uparcie wspinały się na górę, aby potwierdzić swój pogląd na problem. Przeciwko tej akcji pojawiła się krytyka ze strony świątyni, lokalnej opozycji oraz części środków masowego przekazu.

O ile istnieje opinia, która chwalila działalność strony projektowej (jest to gest zgody z męskim szowinizmem i złym zwyczajem przeciwstawiającym się zasadzie równości płci), o tyle jest inna opinia, że należy utrzymać nyonin kinsei zdecydowanie (zastępuje kulturę religijną i tradycyjną zakorzenioną w Japonii i nie promuje dyskryminacji, takiej jak męski szowinizm, więc wymuszanie wspinania się jest pochopnym i głupim działaniem, które narusza japońską kulturę).

Dodatkowo pojawia się opinia krytykująca stronę projektu z punktu widzenia wolności wyznania (nawet jeśli jakaś wiara czy obyczaj wydaje się przesądna w kontekście współczesnych wartości, to nie jest dobrze tak beztrosko i na siłę porzucać ją -ręcznie, ale zamiast tego należy czekać, aż wierzący dobrowolnie się zreformują). Co więcej, niektórzy intelektualiści krytykują stronę projektu, ponieważ nie żądają zniesienia lub zmiany w stosunku do festiwali i miejsc, do których tradycyjnie nie wpuszcza się mężczyzn, co jest praktyką przeciwną w Japonii (np. Utaki w Okinawa).