Sułtanat Ternate (Kesultanan Ternate) – państwo historyczne na terenie dzisiejszej Indonezji, położone w archipelagu Moluków. Powstało w 1257 r. jako Królestwo Gapi, przy czym później zmieniło nazwę na Ternate. Należy do najstarszych królestw muzułmańskich w archipelagu indonezyjskim. Państwo Ternate było jednym z czterech tego typu królestw w regionie, obok Tidore, Bacanu i Jailolo.
Władca Zainal Abidin (1486–1495?) przyjął tytuł sułtana, przekształcając państwo w sułtanat.
Złoty wiek państwa Ternate przypadł na okres panowania sułtana Babullaha (1570–1583), kiedy to doszło do ekspansji jego terytorium. Państwo objęło terytorialnie większą część wschodniej Indonezji (m.in. północne i południowo-wschodnie Sulawesi, w tym wyspę Buton i region Minahasa, a także część zachodniej Nowej Gwinei) oraz fragment południowych Filipin (wyspa Mindanao).
W okresie od XV do XVII w. Ternate było centrum regionalnej potęgi politycznej oraz głównym producentem goździków. Rywalizowało z Sułtanatem Tidore. Odegrało rolę w rozprzestrzenianiu islamu we wschodniej części dzisiejszej Indonezji.
Współcześnie wyspa należy do Indonezji i nie funkcjonuje jako samodzielny byt polityczny.
Na terenie państwa posługiwano się językiem ternate oraz malajskim. Mowa rdzennych mieszkańców wyspy jest jednym z dwóch – obok blisko spokrewnionego języka tidore – autochtonicznych języków papuaskich, które wykształciły formę pisaną przed przybyciem Europejczyków.
Ponadto z Sułtanatu Ternate pochodzą jedne z najstarszych zanotowanych zabytków piśmiennictwa malajskiego, będące także wczesnym przykładem użycia języka malajskiego jako nieojczystego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz