Sentinel Północny to wyspa w archipelagu Andamanów w Indiach, która jest domem plemienia Sentinelczyków. Pierwsze kontakty z mieszkańcami próbowano nawiązać już w 1880 roku. Brytyjskiej wyprawie naukowo-badawczej udało się wówczas złapać dwoje starców i czwórkę dzieci – ci pierwsi dość szybko zmarli, prawdopodobnie wskutek choroby, na którą nie byli odporni. Dzieci przewieziono z powrotem na wyspę.
Ekspedycja z 1970 roku przybyła na wyspę z podarkami, jednak bojowo nastawieni tubylcy szybko ją przepędzili. Cztery lata później wyprawę na Sentinel Północny zorganizowało towarzystwo geograficzne National Geographic Society – tym razem mieszkańcy wyspy ostrzelali przybyszów za pomocą łuków, w wyniku czego ranny został reżyser, który miał nakręcić film dokumentalny. Kontakt z mieszkańcami wyspy próbowano nawiązać jeszcze na początku lat 90., jednak ponownie sztuka ta nie udała się. Po 1996 roku zaniechano kolejnych prób – jednym z głównych powodów był strach przed zarażeniem Sentinelczyków chorobami, na które nie są odporni. Od 2005 roku obowiązuje absolutny zakaz zbliżania się w pobliże wyspy. W 2006 roku został złamany przez dwóch kłusowników, którzy dopłynęli w pobliże wyspy – zostali zabici w czasie snu i pochowani w płytkim grobie. W listopadzie 2018 roku na wyspie zginął podróżnik i chrześcijański misjonarz John Allen Chau, którego trafiła jedna ze strzał plemiennych łuczników.
O Sentinelu Północnym i jego mieszkańcach wiadomo niewiele – na pewno są dość niscy (około 160 cm wzrostu), mają ciemną karnację i posługują się łukami, oszczepami oraz kamieniami. Mają łodzie i proste sieci do łowienia ryb, jednak nie potrafią skonstruować łodzi na tyle wytrzymałej, by popłynąć na inną wyspę. Wiadomo również, że używają ognia, lecz nie jest jasne czy potrafią go krzesać, czy muszą czekać na uderzenie błyskawicy. Na dobrą sprawę, nie wiadomo nawet jak duża jest populacja wyspy – szacuje się, że może to być zaledwie 15 osób, jednak niektóre źródła podają, że wyspa zamieszkiwana jest przez 500 tubylców.
Sentinelczycy są zaliczani do Negrytów. Charakteryzują się niskim wzrostem (ok. 160 cm), ciemną skórą i włosami typu afrykańskiego (krótkie i „wełniste”). Ich przodkowie dotarli na archipelag prawdopodobnie jeszcze w środkowym paleolicie, zdaniem antropologów około 30 tysięcy lat temu. Jest to lud zbieracko-łowiecki. Ludność Północnego Sentinelu posługuje się bliżej niepoznanym i niesklasyfikowanym językiem sentinelskim.
Na szyjach noszą proste ozdoby, niektóre wykonane z przedmiotów wyrzucanych na brzeg (często metalowe, obrabiane na zimno). Na początku lat 80. XIX wieku oficer marynarki brytyjskiej Maurice Vidal Portman informował, że zwyczaje kulinarne Sentinelczyków są bardziej zbliżone do spotykanych wśród ludu Onge z Małego Andamanu niż do bliższych im geograficznie plemion z Wielkiego Andamanu.
Obecnie Sentinelczycy posiadają pełną niezależność, a władze indyjskie ograniczają się jedynie do sporadycznego monitorowania wyspy z dystansu i egzekwowania zakazu wstępu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz