Praktyki mnisie: Zakony męskie i żeńskie

Zakony męskie

Ten kto decyduję się na życie mnisie, wstąpienie do klasztoru i przyjęcie wyższych święceń, zobowiązany jest do przestrzegania złożonych ślubów - a jest ich ponad 200 w trzech odmiennych tradycjach reguły zakonnej winaja.

W buddyzmie Dalekiego Wschodu dochodzi do tego 58 ślubów badhisttwów, które częściowo pokrywają się ze ślubami mnichów, a w części dostosowane są do etyki mahajany. Jeżeli mnich nie przestrzega reguł, wówczas od rodzaju przewinienia, otrzymuję upomnienie, potem sankcję dyscyplinarną, aż w końcu może zostać wykluczony z grona mnichów (tymczasowo lub nieodwołalnie). Wybór życia zakonnego uznawany jest za zobowiązanie na całe życie, ale nie jest odwołalny. Ci, którzy postanowią go opuścić zobowiązani są do uiszczenia kary pieniężnej.

Zakony żeńskie

Reguły życia zakonnego w klasztorach żeńskich, są podobne do swych odpowiedników w klasztorach męskich, tyle że zawierają one więcej nakazów. Mniszki buddyjskie są podporządkowane zwierzchności mnichów względem duchowym oraz dyscyplinarnym. Zasady ustalają odpowiednie formy, jakie powinny zachowywać mnichom. Do nich należą

- czcić i okazywać szacunek mnichom

- w okresie tymczasowego oddalenia, nie wolno im przebywać w miejscach, w których nie ma wspólnoty mnichów

- obchodzić uposzadha, wyznaczony przez klasztor męski

- po zakończeniu odosobnienia, mniszki zobowiązane są do wyznania swych wykroczeń i przewinień przed całą wspólnotą żeńską i męską - kary wymierzane są przez obydwie wspólnoty

- przed pełnym wyświęceniem wymagany jest dwuletni nowicjat

- ponadto zakazane jest obrażanie, czynienie jakichkolwiek wyrzutów oraz upominanie mnichowi ( on posiada takie prawo).

Klasztory żeńskie przetrwały w państwach Dalekiego Wschodu. Obecnie istnieją wspólnoty, w których mniszki przestrzegają ośmiu zasad, lecz nie mają pełnych święceń.

ja ne