W V i VI w. proces feudalizacji był jeszcze powolny i arystokracja rodowa-plemienna wciąż jeszcze odgrywała rolę naczelną. Do niej należał ród władcy całego plemienia, przy czym walka o jego tytuł (sumeragi [tenno]) odbywała się miedzy szeregiem rodów. Chociaż wg kronik- japońscy władcy nieprzerwanie dziedziczyli tytuł wewnątrz jednego rodu.
Sumeragi jednoczyli w swoich rękach władzę świecka i duchowa. Także sam termin, którym w dawnych czasach określano matsurigoto, oznaczał dosłownie spełnienie matsuri (świętowanie obrzędu).
Do najsilniejszych rodów należały Nakatomi i Imibe, które skupiały w swoich rekach najwyższe funkcje kapłańskie; Otomo, Mononobe i Soga jako gwardia przyboczna władcy, wodzowie jego drużyny i skarbnicy. Naczelnicy najbardziej wpływowych rodów zarządzających ważnymi sprawami przy dworze mieli tytuły (kabane):
- omi (dworzanie)
- maruji (wojownicy)
- kuni-no mijatsuko (zarządcy prowincji)
- tomo-no mijatsuko (zarządcy tomobe, czyli dworskich urzędów)
- i in.
W sumie było ich 9 i każda spełniała jakaś role. Odrębna rolę stanowili wolni członkowie wspólnoty, którzy to zajmowali się głównie uprawa roli, polowaniem czy rybołówstwo. Ich własnością była ziemia orna i tereny pośrednie typu lasy.. Niektóre z tych ziem, noszące nazwę tadokoro, nie nadawały się na uprawę. Należały one do starszyzny rodowej. Rodzina cesarska władała licznymi ziemiami w różnych miejscach (minashiro). Osobistą zaś własnością cesarza były mikoshiro i miegata. Do tego dochodziły pola ryżowe (mijake), na których to znajdowały się spichlerze. Ziemie cesarskie uprawiali nie tylko członkowie wspólnoty ale i tabe (robotnicy rolni). Mikoshiro np. uprawiali takerube na nowo zdobytych ziemiach (mita) stawały się własnością cesarza.
Spośród wolnych członków wspólnoty, starszyzna rodu dobierała członków drużyn. Członkowie byli zobowiązani wnosić określona cześć plonów (tachikara).
Niewolnicy (nuhi, jatsuko) stanowili nieznaczna cześć ludności i używano ich wyłącznie jako służbę albo do ciężkich prac.
Bardzo ważna role odgrywali be. Na temat ich pochodzenia istnieje wiele teorii. Uważa się, iż grupa ta stanowiła wyższa kategorie niewolników, głownie cudzoziemskiego pochodzenia, którzy mieli wysokie kwalifikacje. Inna teoria głosi, iż byli półwolni, przypisani do określonych rodów, dla których pracowali.
Członkowie korporacji be dziedziczyli swoja przynależność, ale nie byli związani ze sobą pokrewieństwem. Większość z nich należała do rodu cesarskiego. Wg Nihongi w V i VI w. do Yamato przybywało wielu ludzi z państw C`in i Han. Osiedlali się na ziemiach cesarskich i tworzyli tam szereg korporacji, których naczelnicy byli wyznaczani przez cesarza spośród emigrantów. Problemy związane z nimi były różnorodne jak same narodowości, zarówno ze społecznego i ekonomicznego punktu widzenia..
W spisie be (Momojaso-no-tomo) zapisano 180 be takich jak np.: imibe (spełniający rytuał), mononobe (płatnerze i wodzowie), kumebe (żołnierze), tanabe (pracujących na ryżowych polach), amabe (rybacy), oribe (tkacze), hasebe (garncarze), fubitobe (pisarze), asabe (tłumacze), urabe (wróżbici), kataribe (opowiadacze), jugebe (łucznicy) i in.
Nawet w micie o Amaterasu możemy spotkać be. Pojawiają się w nim m.in. imibe (wyżsi kapłani), mistrzowie odlewni brązu czy kowale (potomkowie Ame-no Kojane). Be byli także mistrzami w tworzeniu haniwa oraz ich opiekunami, określająca ich przynależność z korporacja kapłańska.
Z tego tez wynika fakt, iż do be można było zaliczyć każda klasę z najróżniejszych klas społecznych i etnicznych. Czyli byli to ludzie wolni i półwolni, zależni, niewolnicy różnego pochodzenia narodowościowego. Jedni mogli pochodzić ze środowiska niewolników-cudzoziemców, pojmanych, darowanych czy kupionych, jeszcze inni pochodzili z miejscowej arystokracji (imibe i mononobe), a jeszcze inni wyszli spośród wolnych członków wspólnoty podbitej przez silniejszy rod.
Imibe i mononobe mogli znowu się podnieść do wyższej rangi i otrzymać tytuł muraji (jednak byli podporządkowani rodzinie cesarskiej). Z poczatku byli oni z miejscowej arystokracji w Kinai a uznawszy zwierzchnictwo najwyższego bóstwa wodzów Yamato, swoje rodowe bóstwa przekształcili w jego poddanych.
Jak można tu jeszcze zauważyć, sam termin be od 2 pol VIII w. zwykle oznaczał rzemieślnika by następnie stać się nazwiskiem.
ja ne
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz