Sylwetki gejsz [zbiorcza]: gejsze z Niigaty / Furumachi

Witamy w prowincjonalnym dystrykcie Furumachi w Niigata!

Podobnie jak Gion (Kyoto) i Shinbashi (Tokyo), obszar Furumachi w Niigacie od dawna znany jest jako dzielnica gejsz. Dzięki 200-letniej historii, Niigata Furumachi Geigi jest ważnym dziedzictwem kulturowym z przeszłości Niigata znanym jako miasto portowe.

Mamy nadzieję, że odwiedzisz tradycyjne restauracje Ryotei w Niigacie, aby skosztować wyśmienitej lokalnej kuchni, poznać historię oraz obejrzeć urzekające występy gejsz ubranej w bogate kimono.

Niigata Furumachi Geigi oraz Ichiyama School of Japanese Dance

Początki Niigata Furumachi Geigi sięgają prawie 200 lat wstecz, od okresu Edo. Niigata kwitła jako główne miasto portowo-handlowe na szlaku morskim Kitamaebune. Z czasem powstała dzielnica Gejsz, a związek Furumachi Geigi Niigaty przybył, aby zabawiać gości eleganckimi występami. Geigi są zarówno istotną częścią tradycyjnego dziedzictwa Niigaty, jak i symbolem dzielnicy Furumachi Geisha, gdzie klimatyczne uliczki tradycyjnych restauracji Ryotei serwują świeże, sezonowe dania wraz z najlepszym japońskim ryżem i lokalnym saké.

Niigata miał kiedyś 400 gejsz i był na tym sam poziom co ich koleżanki po fachu z Gion, Akasaka i Shinbashi. Niestety w ferworze przemian, świat hanamachi przymarł („spadły w przemianie społeczeństwa”) jak to o nich potocznie mówiono.

W grudniu 1987 roku trening gejsz został wznowiony i zaowocował Tomesode-san i Furisode-san, których znamy do dnia dzisiejszego.

Gejsze kształcą się w Ichiyama School of Japanese Dance, założona przez Ichiyamę Shichijuro, aktora z Osaki, jest ceniona za swój kunszt. Ichiyama jest zarówno najważniejszą niematerialną własnością kulturalną miasta Niigata, jak i jedyną regionalną szkołą tańca o ponad 120-letniej historii.

Niigata Furumachi Geigi ukazuję klasę i piękno na każdy bankiecie, zabawiając gości tańcem, pieśnią, instrumentami, gestami i kunsztem w stylu Ichiyamy, udoskonalanym poprzez rygorystyczne nauki. Gejsze występuje nie tylko w tradycyjnych placówkach, ale także tańczą i uczą o kulturze Geigi na konwentach, pojawią się na imprezach poza Niigata a także widać je na plakatach.

Furumachi w rankingu z najlepszymi hanamachi w kraju obok Gion Kobu i Shimbashi. Niesamowity wyczyn, biorąc pod uwagę, że ich Geigi nie zyskują tak dużego rozgłosu i ekspozycji, jak ich odpowiedniki z Kyoto i Tokyo. 400 gejsz - ta liczba była bardzo wysoka w „mieście wody” lub „mieście wierzb”, jak poetycko określa się zamożną Niigata. Oba pseudonimy przywołują obrazy karyukai, pływającego świata oraz świata kwiatów i wierzb. Jak w wielu miejscach, Niigata odnotowała spadek liczby kobiet chętnych do pracy jako gejsza. W późnej erze Edo kobiety-artystki zaczęto nazywać geigi. W 1858 roku otwarto wolny port Niigata, co doprowadziło do rozwoju Furumachi Kagai. W epoce Taisho było ok. 300 geigi pracujących w Furumachi. Podczas II wojny światowej geigi w Furumachi przestały działać i skupiły się na wspieraniu wojska.

Mimo że geigi powrócili do Furumachi po wojnie, branża podupadła do tego stopnia, że ​​od 1968 roku nie było nowych praktykantów Geigi. Do 1985 roku całkowita liczba geigi zmniejszyła się do zaledwie 60, przy czym najmłodszy miał 36 lat, a średni wiek wynosił 53 lata. 

Wzrosły alternatywne możliwości rozrywki, spadł popyt na występy Geigi, nawet miejscowi w Niigata City prawie nie wiedzą o geigi i ich chwalebnej historii, co jeszcze bardziej budziło obawy o trwałość tej tradycyjnej formy sztuki i przyszłość jej wykonawców. Jednakże od 1968 roku, gdzie nie było praktykantów, aż do powstania stowarzyszenia wychowawczego w latach 80. XX wieku, aby ożywić więdnącą tradycję.

Wciąż istnieją starsze Geigi sprzed reformacji, ale obecnie wszyscy młodsi członkowie kagai są określani jako Furisode dla praktykantów lub Tomesode dla zawodowców, nazwanych tak od długości rękawów ich kimona. 

Aby zostać Furisode, kandydatki muszą mieć co najmniej 18 lat. Po kilku miesiącach jako Minarai mogą zadebiutować i występować przed klientami. Po 5 latach praktyki Furisode może przejść do statusu Tomesode, ale opanowanie podstaw swojego fachu jako pełnoprawnego Tomesode zajmie jej jeszcze kilka lat. Obecnie istnieje 12 powiązanych Furisode i Tomesode. Furisode w Niigata nie są porównywalne z Furisode w Asakusa w Tokyo.

Weteranki Geigi są niezależne i związane z okiya. Nazywane są „neesan”, natomiast Tomesode i Furisode zarządzane przez firmę to „ryouto-san”

Ozashiki Uta 

Reprezentatywne piosenki Geigi to: „Niigata Okesa”, którą przynieśli marynarze podróżujący szlakami handlowymi Kitamaebune; „Minato Odori”, który powstał jako modlitwa o pomyślność portu Niigata; „Shiki no Niigata”, napisane przez Yaso Saijo i skomponowane przez Shinpei Nakayamę podczas boomu Shin Minyo, który rozpoczął się w latach dwudziestych; oraz „Niigata Kouta”, napisane przez Hakushu Kitaharę i wykonane w piosence z okazji ukończenia Trzeciego Mostu Bandai. Niigata Kouta oznacza: „Przez fale Morza Japońskiego pozwól naszym dwóm brzegom dobrze się rozwijać”.

Wygląd rozróżniający Furisode od Tomesode wygląda następująco: 

Praktykantka -Furisode - niektóre główne podpunkty zalinkowane

Fryzura: Katsura w Momoware.

Kanzashi: Bardzo ozdobne, kwieciste i zgodne z sezonowością, ale nie stażem. Chinkoro w różnych stylach i kolorach są noszone przez juniorów, ale pomijane przez seniorów.

Makijaż: Oshiroi z obiema ustami pomalowanymi na wszystkich etapach

Kimono: Oh-Furisode z odważnymi wzorami, bardzo luksusowy i elegancki, większość wzorów jest dość wyjątkowa i nie tak ogólna jak w innych kagai.

Eri: Czerwony z haftem dla juniorów, biały dla seniorów. Możliwe są również bardziej wyszukane złote i żółte, a także inne kolory.

Obi: Yanoji musubi, Nazywany również Kôken musubi.

Obiage: Bardzo szerokie i niewiązane na wszystkich etapach. Na tym etapie nosi się tylko dwa rodzaje Obiage: 1. różowy z białymi falami, 2. czerwony z białymi kwiatami. Wzór Obiage również zawsze pasuje do wzoru Eri. 

Obijime: Tak, ale bez obidome

Obuwie: Zori

Wygląd Tomesode

Fryzura: Geiko shimada katsura
Makijaż: Oshiroi
Kimono: Tomesode hikizuri, zwykły czerwony lub pastelowy nagajuban
Obi : Taiko musubi/ Yanagi musubi w połączeniu z kuromontsuki
Obuwie: Zori/ Geta

 Wygląd starszej gejszy

Styl strzyżenia: Yohatsu

Makijaż: bez oshiroi

Kimono: Tomesode, bez hikizuri

Obi: Taiko musubi

Obuwie: Zori

Poniżej kilka fotek, gdyż to nie wszystko oprócz krótkiego info.;)

Konatsu, 2018

Shiho poziom wyżej, maj 2023

Misuzu (みすず), maj, 2023

Kazuha (かづ葉), maj 2023

Tamizuru pod koniec swej kariery, 2020

Momoka, pod koniec kariery,2020

erikae Yui 結衣, styczeń 2021

Chiaki, 2018

Konatsu, 2016

Konatsu, 2016

Kaori, 2016

Sayako, 2018

Satsuki, 2018

Nao, 2018

Momoka, 2018

Yui, 2017

Chiaki, 2018

Fumiyoshi, 2018

Kwiecień 2016, Tomesode-san Aoi, Ayame, Beniko i Haruka

Waka, 2018

Yukie | Hatsune | Umeka | Hanano | Aoi

Haruka | Ayame | Beniko

Kikuno, 2018

Hanae w czerwonym, Chiemi w fioletowym i Hiroka w jasnożółtym stroju z okazji ich debiutu.

Hanae pochodzi z Sapporo, podobnie jak jej siostra Chiemi, która urodziła się w Chuo-ku w Niigata. Hiroka pochodzi z Kashiwazaki. 

Nowe kandydatki są teraz częścią grupy dwunastu Furisode-san w Furumachi. Są też częścią programu, który ożywił kagai Furumachi około 30 lat temu i okazał się skutecznym, nowym podejściem do rekrutacji nowych Geiko.

Shiho, 2017

listopad 2007

Furumachi Odori/Niigata Odori, kwiecień 2016

Kikuno, 2016

Yoshino, 2016

Yukie i Haruka w okresie furisode / Dziś obie już na emeryturze.

1930

Ichiyuu, 1912

lata 30. XX wieku

Niigata Bijin Shio Odori 1930 r.

Niigata bijin Funae no yon ri (haru) 1930 r.

Niigata bijin hanami Genroku odori 1930 r.

Niigata Bijin Okesa Odori 1930 r.

1945 r.

Geigi z Nuttari 沼垂, która jest częścią Niigata. Wczesna Shôwa (lata 20./30. XX wieku)

lata 20