Naniwa Odori, Konohana Odori czy Hera-hera Odori (albo Ashibe Odori - nie powiem bym wiedziała czy to osobne tańce czy też nie, gdyż nie jestem pewna) to nazwa tańców publicznych dzielnicy gejszy Shinmachi w Osace. Pierwszy z nich wykonany w 1908r, drugi już w 1910r. Shinmachi była najstarszą hanamachi w Osace, założoną jako yūkaku (dzielnica przyjemności) w latach 1615-1623, gdzie działała nieprzerwanie, do czasów II wojny światowej.
W połowie lat 1910, oprócz dzielnicy Shimmachi, istniała północna dzielnica zwana Sonezaki, a pięć okręgów w południowej dzielnicy - Sōemonchō (czasami nazywane Shimanouchi lub Shima, centrum czystej Osaka Geiko), Kuroemoncho, Yaguramachi, Nambasinchi, Sakamachi i inna dzielnica zwana Horie.
Ulica Dōtonbori znajdowała się w centrum pięciu kręgów Dzielnicy Południowej i aktualnie jest jednym z głównych miejsc turystycznych w Osace biegnącym wzdłuż kanału Dōtonbori od mostu Dōtonboribashi do mostu Nipponbashi w dzielnicy Namba w okręgu Chuo.
Okres Taisho (1912–1926) był bardzo przejściowym okresem dla geiko Osaka.
Pomimo dwóch poważnych pożarów, które zniszczyły większość Shimmachi hanamachi (dzielnica gejszy) na południu w 1895 r., A następnie hanamachi Sonezaki na północy w 1912 r., Dzielnice gejszy w Osace przetrwały we wczesnym okresie Taisho (1910). Do 1929 r. W Osace było około 5300 aktywnych gejsz. Społeczność gejsz posiadała w tym czasie własną, ugruntowaną i wyjątkową społeczność. Gejsze z tego regionu mówiły i mówią dialektem Osaka-ben.
Dwoma najbardziej znanymi domami gejsz w Osace były Tonda-ya i Yamato-ya, oba usytuowane przy ulicy Sōemonchō w dzielnicy południowej, w obu tych domach do 1917 r. Zatrudniono ponad sto dziewcząt. 5300 gejsz do 1929 roku.
Według publikacji „Gejsza dziewczyna” Aisaburo Akiyamy, opublikowanej po raz pierwszy w 1926 roku, gejsze z Osaki nie są ani tak postępowe jak Tokyo Geisha, ani tak konserwatywne jak dziewczyny z Kyoto, ale są mądre i bystre”.
Przed II wojną światową w Osace było bardzo wiele Maiko (Appishice Geisha). W przeciwieństwie do Kyoto Maiko, ich Obi była związana w wersji Tateya Musubi (stojący węzeł strzały) o nazwie Ya Giccha Musubi (węzeł strzały szczęśliwego domu). Włosy nosiły w Mata Kamigata (fryzura z rozwidlonych gałęzi), a nie w Kyofu (w stylu z Kyoto), z bokobrodami w stylu Edo. Ich kostiumy zostały zniszczone przez naloty, wraz z większością zdjęć, i podupadły z powodów finansowych i innych, dopóki maiko nie zostało przywrócone w maju 2008 roku wraz z debiutem dwóch młodych gejsz.
Osaka była kiedyś jednym z miast (jeśli nie TYM) z największą populacją Geiko w całej Japonii - oprócz tego na terenie okręgu działało Imasato 今里 (dziś już żadnych gejsz nie uświadczymy). W 1935 roku około 3900 Geiko i Maiko nazwało Osakę swoim domem. Jednak II wojna światowa, recesja gospodarcza i brak zainteresowania kulturą tradycyjną doprowadziły do ich upadku. W 1973 r. w Osace pracowało około 120 Geiko i Maiko, w 2018 r. było ich już tylko siedem.
Dystrykty
W czasach świetności Osaka miała osiem Hanamachi: Horie (堀江), Shinmachi (新町), Kitashinchi (北新地) i podsumowane jako „Nanchi Gokagai”, co oznacza „pięć południowych Kagai”: Kuroemon-cho (久郎右衛門町) , Soemon-cho (宗右衛門町), Namba-shinchi (難波新地), Saka-cho (坂町) i Yagura-cho (櫓町).
W Osace są cztery dzielnice gejszy. Shinmachi, Kitashinchi, Nanchi i Horie. Oprócz nich znaleźć można chaye (herbaciarnie) takie jak Tomitaya, Itako i Maikoya Osaka, wszystkie znajdowały się w Soemon-cho. Z imion gejsz, które udało mi się odnaleźć, które pracowały lub nadal pracują, są to: Sakukazu, Sakura, Sakuyu.
W 2021 r. pozostały tylko Kitashinchi i Nanchi (jako całość, nie zaliczane już do „Gokagai”). Ciężko powiedzieć, kiedy Horie i Shinmachi zostało oficjalnie zamknięte jako Hanamachi, ale było to prawdopodobnie po 1988 roku.
Największa liczba Geiko i Maiko pracujących w Kitashinchi wynosiła 500 (1935). Najnowsza i zarazem najniższa liczba to sześć (2018). Ta 6 o ile wiem, starsze weteranki Geiko. Dwie Maiko zadebiutowały pod koniec 2000 roku i stały się Geiko, ale w międzyczasie przeszły na emeryturę. Czas pokaże, czy Kitashinchi się utrzyma i pozostanie aktywna jako małe Hanamachi, czy też wszystkie weteranki przejdą na emeryturę jedna po drugiej, pozostawiając Nanchi jako ostatni bastion Geiko w Osace.
Nanchi kagai z Osaki nie jest dobrze udokumentowane, ale z tego, co wiem, jego Geiko są często zgrupowane ze społecznością Gifu i specjalną społecznością rzemieślników Nary. To trochę dopełnia liczby dla wszystkich kagai.
Obecnie w Osace ma jedną nową Maiko - Kikunami oraz Geiko - Tamayuki.
Ówczesne debiutantki Geiko są bardzo młode, więc muszą ciężko pracować, aby nauczyć się tradycyjnej muzyki i tańca. Mają jednak pomoc w doświadczonej Geiko, który ich poprowadzi, więc przyszłość może wyglądać świetlanie dla kagai z Osaki niezależnie od tego. Trzymam kciuki, aby te kagai nie znikło zupełnie.
Misedashi Kikunami wyznacza nowy rozdział dla całego kagai, ponieważ pojawia się ona wraz z otwarciem zupełnie nowej ochaya o nazwie Tsuruya, co ogólnie ożywienia całe kagai. W mieście od wielu lat nie było Maiko, więc jest to wielki przełom.
Kikunami to Geiko Kikuno z Nary. Kikunami spędziła większość swojej kariery w Ganrin-In, w Narze, gdzie znajduje się jej oneesan, ale odkąd Kikuno otworzyła klub i ochaya, wspomnianą wcześniej Tsuruyę w Osace, uznała za stosowne, aby jej ostatni protegowany zadebiutował właśnie stamtąd. Zapewniłoby to sporo uwagi dla świeżej debiutantki.
Podczas gdy Tomesode-san ubierają się prawie jak Kyoto Geiko (wbrew nazwie nie ograniczają się do noszenia Tomesode, a czasami noszą Hikizuri), Furisode-san nosili Furisode, perukę w stylu Momoware 桃割れ i Obi wiązany jako Yanoji Musubi
Wygląd gejsz z dzielnicy Kitashichi wygląda tak (jako przykład):
Wygląd Kitashichi Maiko
* Fryzura: własne włosy, Yakko shimada
* Kanzashi: Bira Ôgi, sezonowe kwiatowe kanzashi, często z chwostem. Shibori różowy lub czerwony
* Makijaż: Oshiroi, pomalowane obie usta
* Kimono: Hikizuri bez zakładek na rękawach (nie jestem pewien, czy mają zakładki na ramionach)
* Eri: czerwony z białym haftem
* Obi: Ya Giccha Musubi/Darari Musubi
* Obiage: płaski, czerwony z białym/srebrnym haftem
* Obijime: mieszane z Pocchiri
Wygląd Kitashinchi Geiko
* Fryzura: Katsura stylizowana na Geiko Shimada, czasami Tsubushi Shimada (senior Geiko)
* Kanzashi: Kushi, Maezashi, ząb Tama z tyłu
* Makijaż: gęsty Oshiroi jak w Kyoto czy Tokyo
* Kimono: Hômongi (junior Geiko), Hikizuri (senior Geiko)
* Eri: biały
* Obi: Taiko Musubi
* Obiage : czerwony ze srebrnym haftem (junior), czerwony (senior)
Furisode-san i Tomosode-san są nowoczesnym połączeniem tego, co Japończycy nazywają „towarzyszem” z wyglądem gejszy. Ich sposób pracy i nauka jest inny niż tradycyjne gejsze, a większość japońskich gejsz lubi odróżniać się od furisode-san.
Osaka Odori – taniec gejsz z całej Osaki |
Nowy Rok
Toka Ebisu festival, 2014
1905
Naniwa Odori, 1942
1910
1917
geiko Hidewaka, 1910
1905
Ashibe Odori 1910
Chiyoha, 1910
1910
1920
1913
1910
Konohana Odori, 1928
Litografia, 1910
1914
Noszone fryzury z tamtych lat
1910
szkoła gejsz, 1952
1910
geiko, 1908
geiko Kingo, 1905
Od lewej do prawej: Kosei, Kaneko, Kinya, Kingo i Wako. |
1920
1910
Masaya, 1903
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz