... Świat zza parawanu ...: Sylwetki gejsz [zbiorcza]: Osaka geisha

Maikoya Osaka – najlepsze rozwiązanie w Osace - Tea Ceremony Japan ...

Trochę historii

Naniwa Odori, Konohana Odori czy Hera-hera Odori (albo Ashibe Odori - nie powiem bym wiedziała czy to osobne tańce czy też nie, gdyż nie jestem pewna) to nazwa tańców publicznych dzielnicy gejszy Shinmachi w Osace. Pierwszy z nich wykonany w 1908r, drugi już w 1910r. Shinmachi była najstarszą hanamachi w Osace, założoną jako yūkaku (dzielnica przyjemności) w latach 1615-1623, gdzie działała nieprzerwanie, do czasów II wojny światowej.

W połowie lat 1910, oprócz dzielnicy Shimmachi, istniała północna dzielnica zwana Sonezaki, a pięć okręgów w południowej dzielnicy - Sōemonchō (czasami nazywane Shimanouchi lub Shima, centrum czystej Osaka Geiko), Kuroemoncho, Yaguramachi, Nambasinchi, Sakamachi i inna dzielnica zwana Horie.

Ulica Dōtonbori znajdowała się w centrum pięciu kręgów Dzielnicy Południowej i aktualnie jest jednym z głównych miejsc turystycznych w Osace biegnącym wzdłuż kanału Dōtonbori od mostu Dōtonboribashi do mostu Nipponbashi w dzielnicy Namba w okręgu Chuo.

Okres Taisho (1912–1926) był bardzo przejściowym okresem dla geiko Osaka.

Pomimo dwóch poważnych pożarów, które zniszczyły większość Shimmachi hanamachi (dzielnica gejszy) na południu w 1895 r., A następnie hanamachi Sonezaki na północy w 1912 r., Dzielnice gejszy w Osace przetrwały we wczesnym okresie Taisho (1910). Do 1929 r. W Osace było około 5300 aktywnych gejsz. Społeczność gejsz posiadała w tym czasie własną, ugruntowaną i wyjątkową społeczność. Gejsze z tego regionu mówiły i mówią dialektem Osaka-ben.

MINI MOBA MAGNIFICENT MAIKO w OLD OSAKA - Latarnia zjeżdżalnia FUTABA po 1924 r. Wykonana ze starszego negatywu (autor: Okinawa Soba)

Dwoma najbardziej znanymi domami gejsz w Osace były Tonda-ya i Yamato-ya, oba usytuowane przy ulicy Sōemonchō w dzielnicy południowej, w obu tych domach do 1917 r. Zatrudniono ponad sto dziewcząt. A w sumie 5300 gejsz pracowało do 1929 roku.

Według publikacji „Gejsza dziewczyna” Aisaburo Akiyamy, opublikowanej po raz pierwszy w 1926 roku, gejsze z Osaki nie są ani tak postępowe jak Tokyo Geisha, ani tak konserwatywne jak dziewczyny z Kyoto, ale są mądre i bystre”.

Osaka Maiko (autor: rosarote) „ze sklepu Kikuteru”

Przed II wojną światową w Osace było bardzo wiele maiko. W przeciwieństwie do Kyoto Maiko, ich Obi była związana w wersji Tateya Musubi (stojący węzeł strzały) o nazwie Ya Giccha Musubi (węzeł strzały szczęśliwego domu). Włosy nosiły w Mata Kamigata (fryzura z rozwidlonych gałęzi), a nie w Kyofu (w stylu z Kyoto), z bokobrodami w stylu Edo. Ich kostiumy zostały zniszczone przez naloty, wraz z większością zdjęć, i podupadły z powodów finansowych i innych, dopóki maiko nie zostało przywrócone w maju 2008 roku wraz z debiutem dwóch młodych gejsz.

Osaka była kiedyś jednym z miast (jeśli nie TYM) z największą populacją Geiko w całej Japonii - oprócz tego na terenie okręgu działało Imasato 今里 (dziś już żadnych gejsz nie uświadczymy). W 1935 roku około 3900 Geiko i Maiko nazwało Osakę swoim domem. Jednak II wojna światowa, recesja gospodarcza i brak zainteresowania kulturą tradycyjną doprowadziły do ich upadku. W 1973 r. w Osace pracowało około 120 Geiko i Maiko, w 2018 r. było ich już tylko siedem.

Konohana Odori - Osaka 1928 (autor: Blue Ruin1) „„ Coroczna „Konohana Odori” [teraz] otwiera się teraz w Horie w mieście Osaka. Zdjęcie pokazuje „Yawata” [taniec] dziewcząt gejszy. ” Odręcznie na odwrocie. ”

1928, Konohana Odori

Dystrykty

W czasach świetności Osaka miała osiem Hanamachi:

Horie (堀江),
Shinmachi (新町),
Kitashinchi (北新地)
i podsumowane jako „Nanchi Gokagai”, co oznacza „pięć południowych Kagai”:

Kuroemon-cho (久郎右衛門町) ,
Soemon-cho (宗右衛門町),
Namba-shinchi (難波新地),
Saka-cho (坂町)
i Yagura-cho (櫓町).

W Osace są cztery dzielnice gejszy. Shinmachi, Kitashinchi, Nanchi i Horie. Oprócz nich znaleźć można chaye (herbaciarnie) takie jak Tomitaya, Itako i Maikoya Osaka, wszystkie znajdowały się w Soemon-cho. Z imion gejsz, które udało mi się odnaleźć, które pracowały lub nadal pracują, są to: Sakukazu, Sakura, Sakuyu.

W 2021 r. pozostały tylko Kitashinchi i Nanchi (jako całość, nie zaliczane już do „Gokagai”). Ciężko powiedzieć, kiedy Horie i Shinmachi zostało oficjalnie zamknięte jako Hanamachi, ale było to prawdopodobnie po 1988 roku.

Do 1910 r. w dwóch najbardziej znanych domach gejsz (Tonda-ya i Yamato-ya, oba położone w So-emon-cho w Nanchi, południowej dzielnicy.) pracowało ponad sto dziewcząt. W 1929 r. w całej Osace było około 5300 gejsz.

Największa liczba Geiko i Maiko pracujących w Kitashinchi wynosiła 500 (1935). Najnowsza i zarazem najniższa liczba to sześć (2018). Te 6 o ile wiem, starsze weteranki Geiko. Dwie Maiko zadebiutowały pod koniec 2000 roku i stały się Geiko, ale w międzyczasie przeszły na emeryturę. Czas pokaże, czy Kitashinchi się utrzyma i pozostanie aktywna jako małe Hanamachi, czy też wszystkie weteranki przejdą na emeryturę jedna po drugiej, pozostawiając Nanchi jako ostatni bastion Geiko w Osace.

Nanchi kagai z Osaki nie jest dobrze udokumentowane, ale z tego, co wiem, jego Geiko są często zgrupowane ze społecznością Gifu i specjalną społecznością rzemieślników Nary. To trochę dopełnia liczby dla wszystkich kagai.

Shinmachi, Kitashinchi, Nanchi i Horie — wszystkie cieszyły się wielką popularnością i dobrobytem na początku XX wieku. Jednakże, dziś tylko niewielka część dystryktów Kitashinchi i Nanchi przetrwała, aby zachować wspaniałe tradycje z przeszłości.

Obecnie w Osace ma jedną nową Maiko - Kikunami oraz Geiko - Tamayuki.

Ówczesne debiutantki Geiko są bardzo młode, więc muszą ciężko pracować, aby nauczyć się tradycyjnej muzyki i tańca. Mają jednak pomoc w doświadczonej Geiko, który ich poprowadzi, więc przyszłość może wyglądać świetlanie dla kagai z Osaki niezależnie od tego. Trzymam kciuki, aby te kagai nie znikło zupełnie.

Misedashi Kikunami wyznacza nowy rozdział dla całego kagai, ponieważ pojawia się ona wraz z otwarciem zupełnie nowej ochaya o nazwie Tsuruya, co ogólnie ożywienia całe kagai. W mieście od wielu lat nie było Maiko, więc jest to wielki przełom.

Kikunami to Geiko Kikuno z Nary. Kikunami spędziła większość swojej kariery w Ganrin-In, w Narze, gdzie znajduje się jej oneesan, ale odkąd Kikuno otworzyła klub i ochaya, wspomnianą wcześniej Tsuruyę w Osace, uznała za stosowne, aby jej ostatni protegowany zadebiutował właśnie stamtąd. Zapewniłoby to sporo uwagi dla świeżej debiutantki.

Podczas gdy Tomesode-san ubierają się prawie jak Kyoto Geiko (wbrew nazwie nie ograniczają się do noszenia Tomesode, a czasami noszą Hikizuri), Furisode-san nosili Furisode, perukę w stylu Momoware 桃割れ i Obi wiązany jako Yanoji Musubi

Wygląd gejsz z dzielnicy Kitashichi wygląda tak (jako przykład):

Wygląd Kitashichi Maiko

* Fryzura: własne włosy, Yakko shimada

* Kanzashi: Bira Ôgi, sezonowe kwiatowe kanzashi, często z chwostem. Shibori różowy lub czerwony

* Makijaż: Oshiroi, pomalowane obie usta

* Kimono: Hikizuri bez zakładek na rękawach (nie jestem pewien, czy mają zakładki na ramionach)

* Eri: czerwony z białym haftem

* Obi: Ya Giccha Musubi/Darari Musubi

* Obiage: płaski, czerwony z białym/srebrnym haftem

* Obijime: mieszane z Pocchiri

Wygląd Kitashinchi Geiko

* Fryzura: Katsura stylizowana na Geiko Shimada, czasami Tsubushi Shimada (senior Geiko)

* Kanzashi: Kushi, Maezashi, ząb Tama z tyłu

* Makijaż: gęsty Oshiroi jak w Kyoto czy Tokyo

* Kimono: Hômongi (junior Geiko), Hikizuri (senior Geiko)

* Eri: biały

* Obi: Taiko Musubi

* Obiage : czerwony ze srebrnym haftem (junior), czerwony (senior)

Furisode-san i Tomosode-san są nowoczesnym połączeniem tego, co Japończycy nazywają „towarzyszem” z wyglądem gejszy. Ich sposób pracy i nauka jest inny niż tradycyjne gejsze, a większość japońskich gejsz lubi odróżniać się od furisode-san.

debiut Tamayuki i nowy nabytek dla Osaki

Tamayuki jest związana z ochaya Tanigawa, jedyną tradycyjną ochaya w Osace, położoną w rejonie Minami. Misedashi z Osaka Geiko składa się z serii debiutów, w tym debiutu na scenie w teatrze Noh w Osace.