Paramita

Paramita (skt. pāramitā पारमिता; chiń. boluomi(duo) 婆羅蜜(多); kor. paramil(t'a) 바라밀(타); jap. harami(ta); wiet. ba-la-mật(-đa)) czyli „przekroczenie", „wyjście poza", „osiągnięcie drugiego brzegu"w buddyzmie “przekroczenie” praktyka, albo cnota, pozwalająca na osiągnięcie oświecenia i przejście do nirwany.

Sześć Paramit (skr.; tyb. Pha Rol Tu Phjin Pa) oznacza dosłownie wyjście poza, to co osiąga drugi brzeg, jest tłumaczone na język polski również jako Sześć doskonałości. 

• Paramita dawania, szczodrości (Dana-paramita)
• Paramita wskazań, dyscypliny, właściwego postępowania (Śila-paramita)
• Paramita cierpliwości (Kśanti-paramita)
• Paramita zapału, odwagi, zdecydowanego wysiłku (Wirja-paramita)
• Paramita medytacji, koncentracji (Dhyana-paramita)
• Paramita mądrości (Pradżnia-paramita)

Sześć paramit łączy się z trzema podstawowymi praktykami: 

• moralna dyscyplina, poprzez paramitę dawania, paramitę wskazań i paramitę zapału,
• duchowa równowaga, poprzez paramitę medytacji,
• doskonałe zrozumienie, poprzez paramitę mądrości.

Dziesięć paramit
W buddyzmie tybetańskim wyróżnianych jest 10 paramit:

• szczodrość
• dyscyplina moralna
• cierpliwość
• determinacja
• kontemplacja
• moc
• współczucie
• modlitwa
• metoda
• mądrość

Do sześciu podanych wyżej dodano cztery kolejne, wyróżnione podkreśleniem.