O Gagaku już było, nie mniej będzie to rozszerzenie tematu już dobrze Wam znanemu. ;)
W starożytnej Japonii istniało wiele pieśni i stylów śpiewu, takich jak Kagura, Yamato-Uta i Kume-Uta , którym towarzyszyły również proste tańce. Od około V wieku muzyka i tańce były sprowadzane do Japonii ze starożytnych cywilizacji krajów takich jak Chiny i Korea mniej więcej w tym samym czasie, kiedy nauki i kultury buddyjskie przenikały do ??kraju. Gagaku , fuzja tej muzyki i tańców, została ukończona w swojej artystycznej formie około X wieku, odtąd była przekazywana z pokolenia na pokolenie pod patronatem Rodziny Cesarskiej. Japoński styl śpiewu i aranżacje wokalne Gagaku składają się z zaawansowanych technik muzycznych, a Gagakunie tylko przyczynił się do powstania i rozwoju współczesnej muzyki, ale także sam w sobie ma potencjał do rozwoju w wielu aspektach, jako globalna forma sztuki.
Oprócz Kuniburi-no-Utamai, które są pieśniami i tańcami w rodzimym stylu, opartymi na muzyce starożytnej Japonii, w tym Kagura, Yamato-Mai, Azuma-Asobi, Kume-Mai i Gosechi-no-Mai , pieśni i Tańce z Azji kontynentalnej, takie jak Togaku z Chin i Komagaku z Korei, zostały połączone w Japonii w okresie Heian, tworząc formy wokalne, takie jak Saibara i Roei . Istnieją trzy formy wykonania Gagaku , którymi są Kangen (Instrumentalne), Bugaku (Tańce i Muzyka) oraz Kayo(pieśni i poezja skandowana). Wykorzystywane instrumenty to instrumenty japońskie, takie jak Wagon i Kagura-bue oraz instrumenty zagraniczne, takie jak Sho ( organy), Hichiriki ( obój) i Fue (flet) jako instrumenty dęte, So (harfa japońska lub Koto) oraz Biwa (lutnia) jako instrumenty smyczkowe oraz Kakko (bęben), Taiko (bęben), Shoko (brązowy gong) i San-no-Tsuzumi (bęben klepsydrowy) jako perkusja.
-----------------
Gagaku jest wykonywany na kilku funkcjach dworskich w Pałacu Cesarskim, na uroczystych kolacjach oraz z okazji wiosennych i jesiennych Garden Party. Ponadto w 1956 roku, aby otworzyć Gagaku dla szerszej publiczności kulturalnej i szerszej publiczności, Departament Muzyczny Domu Cesarskiego ustanowił co dwa lata recital Gagaku wiosną i jesienią. Wiosną grupy kulturalne i korpus dyplomatyczny rezydentów, a jesienią kandydaci za pośrednictwem gazet, radia i innych mediów uczestniczą w przedstawieniach przez trzy dni w Pałacu Cesarskim. Ponadto Agencja ds. Kultury i władze lokalne (i tak dalej) proszą o półroczne przedstawienie w regionach Japonii, a także występ Gagaku prawie raz w roku w Teatrze Narodowym Japonii.
Ponadto, na prośbę Ministerstwa Spraw Zagranicznych, wiele wykonań Gagaku zostało wystawianych za granicą przez Departament Muzyczny Domu Cesarskiego.
W 1959 roku Gagaku zadebiutował za granicą w Sali Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku i od tego czasu był wystawiany 33 razy w siedmiu miastach w Stanach Zjednoczonych.
W 1970 roku, korzystając z okazji, jaką dał występ Gagaku w Wiedniu z okazji 100-lecia Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego odbyło się 16 występów w 14 miastach w ośmiu krajach Europy.
W 1976 r. wykonano kolejnych 19 przedstawień w 12 miastach w ośmiu krajach Europy, a w 1987 r., z okazji wizyty w Stanach Zjednoczonych Ich Cesarskich Wysokości Księcia Koronnego i Księżnej, dwa spektakle odbyły się w dwóch miastach.
W 1989 roku z okazji „Europalia” Japonia w Belgii oraz z okazji 20-lecia działalności Japan Cultural Institute w Kolonii w Niemczech w trzech miastach obu krajów odbyło się łącznie pięć przedstawień. W 2000 roku z okazji wizyty Ich Królewskich Mości Cesarza i Cesarzowej w Holandii i Szwecji pięciokrotnie odbyły się przedstawienia w trzech miastach w trzech krajach, a następnie dwa występy w Egipcie.
W 2002 roku w dwóch miastach Republiki Korei odbył się koncert wymiany koreańskiej i japońskiej muzyki dworskiej.
W 2012 roku odbył się jeden występ na Międzynarodowym Festiwalu w Edynburgu w Wielkiej Brytanii, a następnie dwa występy w Amsterdamie w Holandii z okazji Floriade 2012, World Horticultural Expo.
W 2018 roku spektakle odbyły się w Paryżu i Strasburgu we Francji z okazji 160. rocznicy nawiązania stosunków dyplomatycznych Japonia-Francja. Światowe Targi Ogrodnicze.
W 1955 roku Gagaku w wykonaniu nadwornych muzyków Wydziału Muzycznego Domu Cesarskiego został uznany za ważną niematerialną własność kulturalną. W tym samym czasie muzycy dworscy zostali wspólnie wyznaczeni jako posiadacze „Ważnych niematerialnych dóbr kultury”, co powszechnie określa się jako „żywy skarb narodowy”, a ich działalność trwa do dziś, aby zachować format Gagaku , który ma przekazywane przez tysiąclecia. W 2009 roku Gagaku w wykonaniu Departamentu Muzycznego Domu Cesarskiego zostało wpisane na Listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości zgodnie z Konwencją UNESCO o ochronie niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Gagaku została w ten sposób uznana nie tylko w Japonii, ale także na arenie międzynarodowej jako tradycyjna kultura japońska, która powinna być przekazywana przez pokolenia i nabrała uniwersalnej wartości zarówno pod względem historycznym, jak i artystycznym.
Muzycy Gagaku są również biegli w muzyce zachodniej i występują na imprezach w Pałacu Cesarskim. Departament Muzyczny Imperial Household Agency jest jednym z najstarszych japońskich organów wykonawczych muzyki zachodniej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz