Sylwetki gejsz: O-Yen oraz Ponta (Tokyo)

Dziś na tapecie będzie nietypowo, gdyż omówione będą dwie gejsze w jednym poście pracujące w jednym dystrykcie czyli w Shinbashi.

Pierwsza z nich: O-Yen

O-Yen ubrana jako Shirabyoshi, 1897

Ponta z O-Yen wraz z dwiema Hangyoku, 1890

Ponta i O-Yen (Oen) to dwie słynne gejsze Shinbashi. O-Yen (stojąca w środku) była znana w całej Japonii ze swojego tańca wiśni a Ponta (z lewej strony) była uważana za jedną z najbardziej Iki (stylowych lub szykownych) gejsz lat 90. XIX wieku. W chwili zrobienia tego zdjęcia O-Yen miał około dwudziestu lat, a Ponta około siedemnastu.

Gejsze Shinbashi stały się nową elitą w okresie Meiji, wyprzedzając dawno ugruntowaną pozycję Yanagibashi jako najbardziej prestiżowej Hanamachi w Tokyo. 

Ulubiony przez urzędników państwowych i nowobogackich Shinbashi przyciągał kobiety równie ambitne i bezwzględne jak ich klientki. Powieść „Rywalizacja” Nagai Kafu, opublikowana po raz pierwszy w 1918 r., zawiera opis zawiłej polityki i splątanych relacji społecznych otaczających Shinbashi Hanamachi

O-Yen, 1905

O-Yen opisywano jako dziewczynę z ciemną karnacją (o kolorycie herbacianym) – panowało wówczas powszechne przekonanie, że jeśli pije się herbatę, ma się ciemną karnację) i długą, wytworną szyję.

W pierwszym Konkursie Piękności zorganizowanym w Japonii w 1891 roku, O-Yen uzyskała ogółem 1989 głosów i została szóstą mistrzynią (pierwszą wicemiss). O-Yen miała wtedy zaledwie 13 lat i była najmłodszą uczestniczką i jedyną Oshaku (uczennicą gejszy), która wzięła udział w konkursie. 

W latach 90. XIX wieku była jedną z najbardziej poszukiwaną modelką do tła pocztówek, co przyczyniło się do jej ogromnej popularności.

Drugą gwiazdą jest: Ponta

Ponta z czerwonym wachlarzem, 1890r.

1890

1896

Ponta była jedną z najmodniejszych i najpopularniejszych gejsz Shinbashi hanamachi w Tokyo. 

W fotografie Seibei Kajima zakochała się w wieku siedemnastu lat, zostając najpierw jego kochanką, a później żoną, po tym jak rozwiódł się z drugą żoną. 

Jednakże Seibei był hedonistycznym rozrzutnikiem i ostatecznie popadli w biedę. Ponta podejmowała pracę jako asystentka fotografa, aktorką w wodewilu, a nawet trudniła się wyburzaniem stodół, zanim została nauczycielką tańca, aby pomóc w utrzymaniu początkowo wystawnego stylu życia.