Sylwetki gejsz: [zbiorcze] Aichi geisha

Witajcie

Zaczniemy opowieść o gejszach, w których miejscach już nie doświadczymy, czyli są to gejsze, które żyły i pracowały w:

-Hotei 布袋

-Inuyama 犬山 

-Kochino 古知野 

-Kônan 江南 

-Toyota (Asuke 足助)

-Mitani onsen (三谷温泉) >> poniżej

Zdjęcia poniżej  pochodzą z roku 1960 (nie mam niestety bardziej szczegółowych danych jak się one nazywały) a ostatnie przesłanki o gejszach w Mitani Onsen pochodzą z 2018 r. Było ich co najmniej trzy: Hideki ひ で き, Kotoha 琴 葉 i Makoto ま こ と.(brak zdjęć) No chyba, że zdarzy się cud i przypadkiem znajdę o nich coś więcej.

Za to pracujące gejsze można spotkać w Nagoi i Anjo
- Na początek... Nagoya

Współczesna Nagoya ucieleśnia wiele superlatywów: Stolica prefektury Aichi, czwarte co do wielkości miasto w kraju i jeden z najbardziej zaludnionych obszarów całego świata. Jednak w okresie Tokugawy zyskało ono na znaczeniu dzięki budowie słynnego zamku Nagoya i wyznaczeniu świątyni Atsuta jako pobocza drogi Tokaido, ważnego połączenia z Edo do Kyoto. I jak już wielokrotnie sprawdzaliśmy: wszędzie tam, gdzie są drogi i świątynie, istnieje gościnność dla podróżnych, co jest idealną pożywką dla rozrywki. W tym czasie przemysł jedwabniczy w Nagoi osiągnął nowy poziom wraz z wprowadzeniem technik barwienia jedwabiu Yuzen w stylu Kyoto. Do dziś możemy zobaczyć, jak Geimaiko z Nagoi czerpie w swoim stylu pewne wpływy ze starożytnej stolicy.

A jednak Nagoya stworzyła dla swojego Geimaiko absolutnie niepowtarzalny styl. Mają raczej nowoczesny charakter, zawierają wiele wpływów karukai, a nawet udało im się stworzyć coś w rodzaju wizualnych zasad, które reprezentują różne etapy ich kariery, porównywalne z tradycjami z Kyoto. Dlatego też i w Nagoi, dziewczęta dzielą się na maiko i geiko.

Stowarzyszenie Nagoya Geisha zostało założone w 1952 roku, aby pomóc w odbudowie Karyukai po tym, jak wojna nawiedziła miasto, zbombardowano aż jedną czwartą obszaru, w tym nawet zamek Nagoya. Geigi przebywają w Nagoi co najmniej od 1906 roku, w tym roku działała tam gejsza o imieniu Wako (和子). 

W 2002 roku została reaktywowana została jako Związek Meigiren, na którego czele stoją same gejsze.. Przejęła ona rolę Nagoya Geigi. Początkowo Kinmaru (金丸) była szefem firmy. Ustąpiła, a w 2017 roku a władzę przejęła Hitomi (ひとみ).

Meigiren Union oferuje różne usługi szkoły kenbana i tańca, a także w pewnym sensie okiya. Nie jest to jednak okiya w tradycyjnym sensie, ponieważ pełnoprawne Geigi od samego początku inwestują i płacą za swój wygląd i treningi z własnej kieszeni. Oznacza to jednak, że mogą prowadzić „normalne” życie poza okiya, we własnych mieszkaniach. Maiko również żyje z dala od swoich sióstr.

W 2009 roku w Nagoi zadebiutowała Maiko - po raz pierwszy od 20 lat. Od tego czasu stale przybywa bardzo oddanych Maiko, a niektóre z nich stawały się geiko i pracowały przez wiele lat przed przejściem na emeryturę. 

W 2018 roku obchodzono historyczne podwójne misedashi (o tym wydarzeniu w dalszej części postu). Z ciekawostek: gdy maiko ma zostać geiko, może wybrać, czy chce mieć ceremonialną część sakkô i erikae, czy też chce to pominąć 

Same gejsze są w dość bliskich relacjach do swoich "kuzynek" z Kyoto, chociaż w większości przypadków starsze geiko w codziennym życiu przyjmują „rolę” mężczyzny lub kobiety i zwykle ubierają się w ten sposób zarówno na scenie, jak i podczas ozashiki. Nie jest to powszechnie spotykane w Kyoto, ponieważ dość rzadko można zobaczyć niektóre z najstarszych geiko, ale w Nagoi wszyscy są z przodu i na środku! Jeśli chodzi o maiko, same też układają włosy i przestrzegają zasad warashinobu dla juniorów i ofuku dla seniorów, ale ich kimono nie ma zakładek, a obi są zawiązane w Kouken Musubi, jak wiele hangyoku w Tokyo. 

Podobnie jak wszystkie gejsze, gejsze i maiko z Meigiren mają swój codzienny harmonogram, którego ściśle przestrzegają.

Każdego ranka mają zajęcia taneczne, shamisen i śpiew. Zwykle mają próby od 10 rano do późnego południa (około 15:00). Po zakończeniu szkolenia robią sobie krótką przerwę na lunch i wracają do domu, aby przygotować się do popołudniowo-wieczornego występu. Aby się przygotować, maiko udają się do domu swojej Oneesan, aby pomogła im założyć kimono, zrobić makijaż i uczesać.

Początek imprezy zależy od rodzaju występu tego dnia. Jeśli są to występy na bankietach, dzień zaczyna się około godziny 17:00. Jeśli są to występy nocne, takie jak Noc Kultury Kawabun, rozpoczynają się około 21:00. Koniec dnia zwykle następuje wcześnie rano, chociaż czasami może zakończyć się około 21:00.

Gejsze, w zależności od regionu, różnią się zarówno stylem tańca, jak i stylem życia.

Jedną z dużych różnic między Meigiren a innymi grupami gejsz jest to, że nie mają one własnego Okiya (domu gejsz 置屋). Oznacza to z jednej strony, że nie mieszkają wszyscy razem w tym samym miejscu, a z drugiej strony, że muszą ponosić wszystkie koszty kimona, peruk (i ich utrzymania), kosmetyków do makijażu, prób itp.

Gejsze z Nagoi są bardzo znane ze swojej urody i osiągnięć a ich umiejętności taneczne w szkole Nishikawa są niezrównane i nie można zobaczyć w żadnym innym mieście.

Mają unikalne specjalności: 

- Pierwszą z nich jest fakt, że ich dziewczęta potrafią zaprezentować swoje umiejętności na instrumentach niepochodzących z Japonii, tj. Koito (こ糸) i Kohana (小華) grają na skrzypcach, Hikono (ひこ乃) gra na pianinie.

- Mają charakterystyczny dla siebie styl tańca Meigiren. Styl ten czerpie inspiracje ze szkoły japońskiego tańca klasycznego Nishikawa Ryu, jednej z najbardziej prestiżowych w Japonii. Śpiewaj także „Nagoya Jinku” (名古屋甚句), popularne piosenki z folkloru Nagoi. I na koniec opanowanie „Kin no Shachihoko” (しゃちほこ) (symbol zamku Nagoya). Jest to tradycyjny taniec występujący wyłącznie w Nagoi, który kończy się wykonaniem pozycji odwróconego namiotu lub Kin no Shachihoko.

Występ Kin No Shachihoko - w innych dzielnicach Japonii wygląda trochę inaczej. Taniec inspirowany ozdobami ochronnymi, takimi jak te na zamku w Nagoi: złote posągi przedstawiające karpie z głowami tygrysów. 

Podczas tego wprawna gejsza a jest to jedna z pierwszych sztuczek, jakie młoda maiko opanowała, będzie starała się jak najdłużej utrzymać bardzo wymagającą pozę. Podnieś całą dolną część ciała z podłogi, naciskając dłonie i brodę. Rzeczywiście świetny trik na imprezę, trudny do wykonania, tym bardziej w eleganckim kimonie i makijażu. 

Mimo że jest praktykowany w wielu kagai w całej Japonii, pozostaje jedną z cech charakterystycznych Nagoya Geimaiko. Śledzą prestiżową Nishikawa-ryu i ich występy uważane za jedne z najlepszych w szkole.

Wygląd zewnętrzny gejsz z Nagoi

Termin używany w odniesieniu do praktykantów: Maiko

• Fryzura: Nihongami według rangi, czyli Wareshinobu dla juniorów i Ofuku dla seniorów. Obok Nary i Kioto jedyny udokumentowany etap Sakkou
• Kanzashi: Kioto ma charakter sezonowy. Czasami włączane są fantazyjne i nowoczesne motywy, takie jak choinki w grudniu. Zastosowanie Kanokodome w wielu wariantach
• Makijaż: Pełny Oshiroi, obie usta pomalowane misedashi
• Kimono: Dla Misedashi i Kuromontsuki Hikizuri. Krótkie furisode do noszenia na co dzień w pełnym stroju, z bardziej tradycyjnymi i klasycznymi motywami
• Eri: Zawsze czerwony i/lub biały. Czasami gładkie lub wzorzyste, ale nie w zależności od stażu pracy
• Obi: Yanoji Musubi. Taiko musubi w swobodnym stroju
• Obiage: Przeważnie nietknięty dla juniorów, głównie schowany dla seniorów, ale także według osobistych upodobań, często dopasowujący się do grupy
• Obijime: Wiązane sznury
• Obidome: Nie
• Obuwie: Zori

Termin używany w odniesieniu do profesjonalisty: Geigi

• Fryzura: - Geiko Shimada Katsura dla większości Geigi, Maeware/ Gakuya Icho Katsura dla Geigi specjalizująca się w codziennych (męskich) występach Otoko
• Makijaż: - Pełny  Oshiroi, powszechnie stosowany nawet u starszych Geigi
• Kimono: - Hikizuri lub Tomesode, Houmongi. Skrót od ról Otoko
• Eri: - Biały
• Obi: - Tsunodashi musubi lub Taiko musubi. W bardziej swobodnych strojach także nowoczesne wzory, takie jak motywy świąteczne, showmani, zachodnie kwiaty itp. Yanoji musubi w rolach Otoko
• Obuwie: - Zori

- geiko Kohana

- Kin No Shachihoko podczas ozashiki

- a teraz przegląd fotograficzny:

- 1906

- 1908 - Kazuko (w Internetach można spotkać imię Wako, ale które jest prawidłowe, trudno stwierdzić)

- 1913 - Kotoha (こと葉) 

- Fuku był gejszą od 2005 r. lub wcześniej. Teraz prawdopodobnie jest na emeryturze.

- 2009 - maiko Yukino, miesiąc po debiucie. 

- Lata 2009-2010 - maiko Yukino, później słuch po niej zaginął, wiec pewnie na emeryturze jest

- marzec 2009 - geiko Tama (たま), prawdopodobnie też na emeryturze 

- 2009 - maiko Hina 陽菜. (w żółtym kimonie)

 

Żółta Maiko: Hina, pomarańczowa Maiko: Yukino, zielona Maiko (小糸) Koito

- styczeń 2004 - maiko Kei

- październik 2011 - debiut maiko Hikono 

- październik 2014 - geiko Hikono w dniu swego erikae

- 2014 - pierwsze kroki maiko Usagi

- październik 2014 - erikae Hikono 

- maj 2017-  Hitomi zostaje szefową Meigiren okiya 

Kinmaru, która założyła okiya 16 lat temu, przeszła na emeryturę.

- maj 2017 - zdjęcie grupowe:

Tylny rząd: Hikono, Momotaro, Shikomi Makoto, Koito, Kohana, Hitomi

Pierwszy rząd: Usagi, Masatsubu i Kei.

- październik 2017 - zadebiutowała Makoto (真こと)

- listopad 2017 r. - sakko Kei (京)  .

- grudzień 2017 - Kei (京) miała swoje danpatsu shiki, kończąc swój czas jako maiko, zanim stała się geiko.

- Luty 2018 - maiko Usagi podczas ozashiki

- marzec 2018 - zdjęcie grupowe

- 2018 - geiko Hitomi w stroju scenicznym. Jako jedna z weteranek Meigiren ma bardzo szczególną pozycję jako szefowa stowarzyszenia Nagoya Geiko. Objęła tę rolę w maju 2017 roku, czyniąc ją głową Geiko w swoim okręgu. Teraz jest pierwszą osobą kontaktową dla Geimaiko z Nagoi, wszyscy zwracają się do niej po radę i szkolenie, a pod jej przewodnictwem kagai z Nagoi rozkwitło.

Hitomi jest znakomitą artystką, a jej role sprowadzają się do postaci męskich. Jej ciemne kimono, postawa i peruka w stylu maga otoko zwanego Gakuya Icho, wszystkie te małe wskazówki są niczym aby uwydatnić wspaniały taniec Hitomi. 

Geiko przez swoją aparycję i idealne warunki do odtwarzania ról męskich, jest profesjonalistką w swej dziedzinie w każdym calu. W przeciwieństwie do swych "delikatnych" sióstr (jeśli czyta to jakaś gejsza to proszę o wybaczenie), nie chowa rąk w długich rękawach, opiera rękę na kolanie i wysuwa łokieć, zajmując więcej miejsca. I chociaż Hitomi jest profesjonalistką w swojej dziedzinie i doprowadziła do perfekcji swoje męskie role, kilka drobnych szczegółów tu i ówdzie ukazuje nam jej bardzo kobiecą stronę. Jej milczące spojrzenie odwrócone od obserwatora, delikatnie umieszczona stopa, eleganckie ułożenie dłoni: prawdziwa gejsza w całej okazałości.

- maiko Kikutomi

- czerwiec 2018 - geiko Kohana przeszła na emeryturę

- październik 2018 - Podwójne misedashi maiko Satsuki i maiko Suzume wywołało poruszenie w mediach społecznościowych, gdyż jest pierwszym od 80 lat!

Suzume po prawej ma 21 lat i wydaje się być już dość zaawansowana. Jej kołnierzyk jest całkowicie biały, a obiage jest nieco bardziej schowany niż Satsuki.

- październik 2018 - geiko Koito i maiko Usagi

W Nagoi funkcjonuje z 16 Geiko i 4 Maiko (dane z 2018 roku), które są częścią Związku Gejsz Meigiren, nadrabiając brak okiya w Naka kagai z Nagoi. Od czasu historycznego misedashi Suzume i Satsuki jakiś czas temu mała społeczność gejsz w Nagoi zyskała zasłużony rozgłos i zwróciła uwagę na utalentowane i zabawne tancerki, takie jak Koito i Usagi, obecnie najstarsza Maiko od czasu, gdy jej siostra Kei odwróciła kołnierzyk w grudniu 2017 r. Maiko Makoto zadebiutowała zaledwie kilka miesięcy wcześniej w 2017 r., aby zrekompensować tę zmianę.

Obecne siostry maiko wydają się być bardzo blisko siebie i troszczą się o siebie nawzajem. Usagi zadebiutowała w październiku 2014 roku, więc koniec jej kariery w Maiko zbliża się wielkimi krokami i być może Nagoya wkrótce zobaczy kolejne erikae.

Z drugiej strony Koito jest doświadczoną geiko i jest aktywna od ponad 10 lat, kończąc rygorystyczne szkolenie w ciągu pięciu lat. Ponieważ jest zarówno tachikatą, jak i jikatą, jest wszechstronnie utalentowana i gra na skrzypcach oraz na shamisenie. Koito i jej siostry trenują w szkole tańca Nishikawa, jednej z głównych szkół Nihon-buyo założonej przez Nishikawę Senzo I na początku XVII wieku.

Kagai z Nagoi kwitnie i miło jest być tego świadkiem w czasie rzeczywistym!

- październik 2018 - maiko Suzume (po lewej) i Saki (po prawej)

- październik 2018 - maiko Usagi

- październik 2018 - maiko Makoto

- listopad/grudzień 2018 - maiko Kei przed swoim erikae

- grudzień 2018 - erikae Kei

- 2019 - na scenie Hikono (?? tak mi się wydaje)

- październik 2019 - nowy nabytek Kotomi (こと美)

- geiko Hikono ひこ乃 i Usagi うさぎ przeszły na emeryturę w marcu 2020 r. Na emeryturze znajduje się także jikata geiko Fuku (布久).

- geiko Noriko 典子 przeszła na emeryturę w maju lub czerwcu 2020 r. (prawdopodobnie w maju). Była Geiko przez co najmniej 10 lat.

- maj 2022 - erikae Suzume (すずめ)

- marzec 2023 - erikae Saki (早紀)

Na tapecie ostała się już tylko jedna maiko Makoto (真こと),, które debiutowała w 2017 r. Los pokaże czy wywinie kołnierzyk, czy też nie. 

Ja mocno na to liczę ;)

- maiko Fumi

------------------

To teraz czas przedstawić gejsze z Anjo

Anjo nie jest dużym ośrodkiem kulturalnym. Nie jest tż dobrze znane z zabytków. Nie jest też popularnym miejscem do nocnego życia i nie jest luksusowym kurortem. Rzadko znajduje się na liście turystów odwiedzających Japonię. A jednak, po Kyoto, szczyciło się bardzo dobrze znanym na całym świecie hanamachi.

Jeszcze zanim tokijska gejsza otworzyła się nieco na świat zewnętrzny za pośrednictwem telewizji w dokumentach Anjo, śpiąca mała Anjo była już transmitowana dla mas, a wszystko dzięki filmowi NHK.

Śledząc życie trzech kobiet prowadzących styl życia Geiko, ten dokument skupia się na Kasumi, weterance Geiko i okasan z Ichikomaya, Komako, jej uznanej protegowanej i Miho, niezdarnej nastolatki stawiającej pierwsze kroki w karukai. Był to wzruszający utwór, nagrany z sentymentalną muzyką i przedstawiający geiko z Anjo jako bardzo sympatyczną, twardo stąpającą po ziemi, ciężko pracującą, a czasem jowialną kobietę mieszkającą na wsi, daleko od luksusu wielkomiejskiego kagai.

2013 - Miho z kudłatą grzywką z tyłu, obok Kasumi. Komako widać w drugim rzędzie, daleko po lewej stronie.

Później Anjo ponownie zostało zauważone dzięki temu, że ma prawdziwą blondynkę Geiko z Ukrainy. Kadencja Geiko Ibu nie trwała długo, ale była to kolejny incydent, który umieścił Anjo na mapie hanamachi, przynajmniej dla osób z zewnątrz. Nie trzeba więc dodawać, że Anjo było w pewnym sensie większym niż życie hanamachi, może zbyt dużym, by samo w sobie było dobre.

Wiele lat po tych falach w pływającym świecie Anjo najwyraźniej nieco się uspokoiło. Geiko Union sprofesjonalizowało swoją obecność w Internecie i widzimy, że ogólny wygląd zmienił się z niewiarygodnie prowizorycznego i indywidualnego na bardziej wyrafinowany, ponadczasowy i klasyczny styl, posuwając się nawet do tego, że Katsura pochodziła od Imanishi z Kioto. Przyjrzyjmy się bliżej ich ekscytującej mieszance kosmopolitycznej i prowincjonalnej estetyki!

gejsza Ibu (Ewa), jej onesan Ichiha. Wg słów okasan jest ona bardzo oddana sztuce.

- ubiór gejszy z Anjo wygląda następująco:

• Fryzura - Młodsze Geiko noszą wiele stylów „Kimono Hair”, od prostych i całkiem nowoczesnych po klasyczne Yohatsu. Yohatsu jest preferowany przez weterana Geiko oraz podczas występów na scenie. Katsura wyłącznie do występów scenicznych.
• Kanzashi - Czasami zabawne kanzashi w nowoczesnym stylu dla młodszego Geiko. Klasyczny zestaw grzebieni do Katsury. Jedną z uroczych tradycji jest noszenie noworocznych łusek ryżowych we włosach pod lewym uchem.
• Makijaż - Oshiroi wyłącznie do występów scenicznych. Inaczej minimalny makijaż
• Kimono - Houmongi na prawie każdą okazję i Kuromontsuki na bardziej formalne ustawienia. Hikizuri dla bardzo rzadkich recitali, tylko na scenie.
• Eri - Widoczny biały, czasem czerwony Nagajuban
• Obi - Taiko Musubi. Yanagi musubi w połączeniu z Hikizurim na scenie
• Obijime - Czerwony na specjalne okazje i występy grupowe, często pasujący do Obiage. Brak podczas noszenia Yanagi musubi
• Obuwie - Zori

-  gejsze: Ichiha, Komako i Ibu

- 2013 - geiko Kasumi i Komako prawdopodobnie przeszły na emeryturę. Ichikoma Okiya prawdopodobnie także zakończyła swą działalność.

- kwiecień 2022 - debiut geiko Kiyokoきよ子 (po czterech latach ciszy)

Z innych ciekawostek:

• Anjo nie jest znane z wysokiej kultury, ale z wydajności rolnictwa i szybko rosnącej populacji. Jako taki tak naprawdę nie wspomina o imponującym powiązaniu z artystycznym rodowodem, jak Kioto, ani z potęgą finansową jak Tokio. Posiada jednak silny sektor produkcyjny obsługujący różne firmy motoryzacyjne zlokalizowane w regionie, wśród których znajduje się gigant, jakim jest Toyota. Zatem tutaj widzimy, kto może mieć środki finansowe, aby wspierać i patronować Geiko w mieście: menedżerowie przedsiębiorstw produkcyjnych. Choć nazwa miasta nawiązuje do zamku, którego już nie ma, mieszkańców Anjo można uznać za pracowitych i miłośników prostych przyjemności, chętnie wskazujących pobliską Nagoję na rzemieślnicze i kulturalne potrawy. Nagoya ma teatr Noh, Nagoya ma uniwersytet, Nagoya ma Hanamachi. Ale Anjo ma własną Geiko, której styl jest absolutnie dostosowany do potrzeb lokalnych klientów.
• Oprócz Meigiren w Nagoi, Anjo jest gospodarzem jedynego Hanamachi w prefekturze Aichi. Organizowane są przez Stowarzyszenie Aichi Geisha i Stowarzyszenie Restauracji, aby wspomóc wysiłki w zakresie koordynacji i zarządzania jakością.
• Według ich oficjalnej strony w Stowarzyszeniu jest obecnie 12 aktywnych Geiko. (lub i nie - gdyż brak informacji trochę utrudnia rzeczywiste sprawdzenie stanu faktycznego)
• Nie ma uczniów w postaci Maiko, ale istnieją bardzo wyraźne wskazówki wizualne dla młodszych dziewcząt i bardziej doświadczonych Geiko.
• Podczas corocznego recitalu „Ebisu Kai” Geiko składa raport swoim sponsorom i współpracownikom. Wyrażając wdzięczność za wsparcie poprzez popisywanie się artystycznymi postępami w tańcu, shamisenie i recitalach. Trochę porównywalne z recitalami Ookini Zaidan w Kyoto.