Sylwetki gejsz [zbiorcze]: Aichi geisha

Witajcie

Zaczniemy opowieść o gejszach, w których miejscach już nie doświadczymy, czyli są to gejsze, które żyły i pracowały w:

-Hotei 布袋

-Inuyama 犬山 

-Kochino 古知野 

-Kônan 江南 

-Toyota (Asuke 足助)

-Mitani onsen (三谷温泉) >> poniżej

Zdjęcia poniżej  pochodzą z roku 1960 (nie mam niestety bardziej szczegółowych danych jak się one nazywały) a ostatnie przesłanki o gejszach w Mitani Onsen pochodzą z 2018 r. Było ich co najmniej trzy: Hideki ひ で き, Kotoha 琴 葉 i Makoto ま こ と.(brak zdjęć) No chyba, że zdarzy się cud i przypadkiem znajdę o nich coś więcej.

Za to pracujące gejsze można spotkać w Nagoi i Anjo
- Na początek... Nagoya

Współczesna Nagoya ucieleśnia wiele superlatywów: Stolica prefektury Aichi, czwarte co do wielkości miasto w kraju i jeden z najbardziej zaludnionych obszarów całego świata. Jednak w okresie Tokugawy zyskało ono na znaczeniu dzięki budowie słynnego zamku Nagoya i wyznaczeniu świątyni Atsuta jako pobocza drogi Tokaido, ważnego połączenia z Edo do Kyoto. I jak już wielokrotnie sprawdzaliśmy: wszędzie tam, gdzie są drogi i świątynie, istnieje gościnność dla podróżnych, co jest idealną pożywką dla rozrywki. W tym czasie przemysł jedwabniczy w Nagoi osiągnął nowy poziom wraz z wprowadzeniem technik barwienia jedwabiu Yuzen w stylu Kyoto. Do dziś możemy zobaczyć, jak Geimaiko z Nagoi czerpie w swoim stylu pewne wpływy ze starożytnej stolicy.

A jednak Nagoya stworzyła dla swojego Geimaiko absolutnie niepowtarzalny styl. Mają raczej nowoczesny charakter, zawierają wiele wpływów karukai, a nawet udało im się stworzyć coś w rodzaju wizualnych zasad, które reprezentują różne etapy ich kariery, porównywalne z tradycjami z Kyoto. Dlatego też i w Nagoi, dziewczęta dzielą się na maiko i geiko.

Stowarzyszenie Nagoya Geisha zostało założone w 1952 roku, aby pomóc w odbudowie Karyukai po tym, jak wojna nawiedziła miasto, zbombardowano aż jedną czwartą obszaru, w tym nawet zamek Nagoya. Geigi przebywają w Nagoi co najmniej od 1906 roku, w tym roku działała tam gejsza o imieniu Wako (和子). 

W 2002 roku została reaktywowana została jako Związek Meigiren, na którego czele stoją same gejsze.. Przejęła ona rolę Nagoya Geigi. Początkowo Kinmaru (金丸) była szefem firmy. Ustąpiła, a w 2017 roku a władzę przejęła Hitomi (ひとみ).

Meigiren Union oferuje różne usługi szkoły kenbana i tańca, a także w pewnym sensie okiya. Nie jest to jednak okiya w tradycyjnym sensie, ponieważ pełnoprawne Geigi od samego początku inwestują i płacą za swój wygląd i treningi z własnej kieszeni. Oznacza to jednak, że mogą prowadzić „normalne” życie poza okiya, we własnych mieszkaniach. Maiko również żyje z dala od swoich sióstr.

W 2009 roku w Nagoi zadebiutowała Maiko - po raz pierwszy od 20 lat. Od tego czasu stale przybywa bardzo oddanych Maiko, a niektóre z nich stawały się geiko i pracowały przez wiele lat przed przejściem na emeryturę. 

W 2018 roku obchodzono historyczne podwójne misedashi (o tym wydarzeniu w dalszej części postu). Z ciekawostek: gdy maiko ma zostać geiko, może wybrać, czy chce mieć ceremonialną część sakkô i erikae, czy też chce to pominąć 

Same gejsze są w dość bliskich relacjach do swoich "kuzynek" z Kyoto, chociaż w większości przypadków starsze geiko w codziennym życiu przyjmują „rolę” mężczyzny lub kobiety i zwykle ubierają się w ten sposób zarówno na scenie, jak i podczas ozashiki. Nie jest to powszechnie spotykane w Kyoto, ponieważ dość rzadko można zobaczyć niektóre z najstarszych geiko, ale w Nagoi wszyscy są z przodu i na środku! Jeśli chodzi o maiko, same też układają włosy i przestrzegają zasad warashinobu dla juniorów i ofuku dla seniorów, ale ich kimono nie ma zakładek, a obi są zawiązane w Kouken Musubi, jak wiele hangyoku w Tokyo. 

Podobnie jak wszystkie gejsze, gejsze i maiko z Meigiren mają swój codzienny harmonogram, którego ściśle przestrzegają.

Każdego ranka mają zajęcia taneczne, shamisen i śpiew. Zwykle mają próby od 10 rano do późnego południa (około 15:00). Po zakończeniu szkolenia robią sobie krótką przerwę na lunch i wracają do domu, aby przygotować się do popołudniowo-wieczornego występu. Aby się przygotować, maiko udają się do domu swojej Oneesan, aby pomogła im założyć kimono, zrobić makijaż i uczesać.

Początek imprezy zależy od rodzaju występu tego dnia. Jeśli są to występy na bankietach, dzień zaczyna się około godziny 17:00. Jeśli są to występy nocne, takie jak Noc Kultury Kawabun, rozpoczynają się około 21:00. Koniec dnia zwykle następuje wcześnie rano, chociaż czasami może zakończyć się około 21:00.

Gejsze, w zależności od regionu, różnią się zarówno stylem tańca, jak i stylem życia.

Jedną z dużych różnic między Meigiren a innymi grupami gejsz jest to, że nie mają one własnego Okiya (domu gejsz 置屋). Oznacza to z jednej strony, że nie mieszkają wszyscy razem w tym samym miejscu, a z drugiej strony, że muszą ponosić wszystkie koszty kimona, peruk (i ich utrzymania), kosmetyków do makijażu, prób itp.

Gejsze z Nagoi są bardzo znane ze swojej urody i osiągnięć a ich umiejętności taneczne w szkole Nishikawa są niezrównane i nie można zobaczyć w żadnym innym mieście.

Mają unikalne specjalności: 

- Pierwszą z nich jest fakt, że ich dziewczęta potrafią zaprezentować swoje umiejętności na instrumentach niepochodzących z Japonii, tj. Koito (こ糸) i Kohana (小華) grają na skrzypcach, Hikono (ひこ乃) gra na pianinie.

- Mają charakterystyczny dla siebie styl tańca Meigiren. Styl ten czerpie inspiracje ze szkoły japońskiego tańca klasycznego Nishikawa Ryu, jednej z najbardziej prestiżowych w Japonii. Śpiewaj także „Nagoya Jinku” (名古屋甚句), popularne piosenki z folkloru Nagoi. I na koniec opanowanie „Kin no Shachihoko” (しゃちほこ) (symbol zamku Nagoya). Jest to tradycyjny taniec występujący wyłącznie w Nagoi, który kończy się wykonaniem pozycji odwróconego namiotu lub Kin no Shachihoko.

Występ Kin No Shachihoko - w innych dzielnicach Japonii wygląda trochę inaczej. Taniec inspirowany ozdobami ochronnymi, takimi jak te na zamku w Nagoi: złote posągi przedstawiające karpie z głowami tygrysów. 

Podczas tego wprawna gejsza a jest to jedna z pierwszych sztuczek, jakie młoda maiko opanowała, będzie starała się jak najdłużej utrzymać bardzo wymagającą pozę. Podnieś całą dolną część ciała z podłogi, naciskając dłonie i brodę. Rzeczywiście świetny trik na imprezę, trudny do wykonania, tym bardziej w eleganckim kimonie i makijażu. 

Mimo że jest praktykowany w wielu kagai w całej Japonii, pozostaje jedną z cech charakterystycznych Nagoya Geimaiko. Śledzą prestiżową Nishikawa-ryu i ich występy uważane za jedne z najlepszych w szkole.

Wygląd zewnętrzny gejsz z Nagoi

Termin używany w odniesieniu do praktykantów: Maiko

• Fryzura: Nihongami według rangi, czyli Wareshinobu dla juniorów i Ofuku dla seniorów. Obok Nary i Kioto jedyny udokumentowany etap Sakkou
• Kanzashi: Kioto ma charakter sezonowy. Czasami włączane są fantazyjne i nowoczesne motywy, takie jak choinki w grudniu. Zastosowanie Kanokodome w wielu wariantach
• Makijaż: Pełny Oshiroi, obie usta pomalowane misedashi
• Kimono: Dla Misedashi i Kuromontsuki Hikizuri. Krótkie furisode do noszenia na co dzień w pełnym stroju, z bardziej tradycyjnymi i klasycznymi motywami
• Eri: Zawsze czerwony i/lub biały. Czasami gładkie lub wzorzyste, ale nie w zależności od stażu pracy
• Obi: Yanoji Musubi. Taiko musubi w swobodnym stroju
• Obiage: Przeważnie nietknięty dla juniorów, głównie schowany dla seniorów, ale także według osobistych upodobań, często dopasowujący się do grupy
• Obijime: Wiązane sznury
• Obidome: Nie
• Obuwie: Zori

Termin używany w odniesieniu do profesjonalisty: Geigi

• Fryzura: - Geiko Shimada Katsura dla większości Geigi, Maeware/ Gakuya Icho Katsura dla Geigi specjalizująca się w codziennych (męskich) występach Otoko
• Makijaż: - Pełny  Oshiroi, powszechnie stosowany nawet u starszych Geigi
• Kimono: - Hikizuri lub Tomesode, Houmongi. Skrót od ról Otoko
• Eri: - Biały
• Obi: - Tsunodashi musubi lub Taiko musubi. W bardziej swobodnych strojach także nowoczesne wzory, takie jak motywy świąteczne, showmani, zachodnie kwiaty itp. Yanoji musubi w rolach Otoko
• Obuwie: - Zori

- geiko Kohana

- Kin No Shachihoko podczas ozashiki

- a teraz przegląd fotograficzny:

Z gejsz jakie pracowały w XX w. znanych mi z imienia - niestety nie mam zdjęć: - Fukuchiyo (福千代), Takako (敬子), Tsuruko (つる子), Mitsuyo (光代), Kiku (喜久), Emiya (英美弥), Sanchō (三長), Satoyo (里代), Mitsu (未津), Ayako (あや子), Kinmaru (金丸), Naoe (直枝), Fukuwaka (福若), Hisae (比三枝), Mako (間子), Yasuko (康子), Toshino (とし乃), Koie (鯉恵), Mariko (まり子), Katsuko (かつ子), Maiko (舞子), Kingyo (金漁), Hideka (秀佳), Chiyoe (千代江) i Motoko (素子)

- 1906

- 1908 - Kazuko (w Internetach można spotkać imię Wako, ale które jest prawidłowe, trudno stwierdzić)

- 1913 - Kotoha (こと葉) 

- Fuku była gejszą od 2005 r. lub wcześniej. Teraz prawdopodobnie jest na emeryturze.

- 2009 - maiko Yukino, miesiąc po debiucie. 

- Lata 2009-2010 - maiko Yukino, później słuch po niej zaginął, wiec pewnie na emeryturze jest

- marzec 2009 - geiko Tama (たま), prawdopodobnie też na emeryturze 

- 2009 - maiko Hina 陽菜. (w żółtym kimonie)

 

Żółta Maiko: Hina, pomarańczowa Maiko: Yukino, zielona Maiko Koito (小糸) 

- styczeń 2004 - maiko Kei

- październik 2011 - debiut maiko Hikono 

- październik 2014 - geiko Hikono w dniu swego erikae

- 2014 - pierwsze kroki maiko Usagi

- październik 2014 - erikae Hikono 

- maj 2017-  Hitomi zostaje szefową Meigiren okiya 

Kinmaru, która założyła okiya 16 lat temu, przeszła na emeryturę.

- maj 2017 - zdjęcie grupowe:

Tylny rząd: Hikono, Momotaro, Shikomi Makoto, Koito, Kohana, Hitomi

Pierwszy rząd: Usagi, Masatsubu i Kei.

- październik 2017 - zadebiutowała Makoto (真こと)

- listopad 2017 r. - sakko Kei (京)

- grudzień 2017 - Kei (京) miała swoje danpatsu shiki, kończąc swój czas jako maiko, zanim stała się geiko.

- Luty 2018 - maiko Usagi podczas ozashiki

- marzec 2018 - zdjęcie grupowe

- 2018 - geiko Hitomi w stroju scenicznym. Jako jedna z weteranek Meigiren ma bardzo szczególną pozycję jako szefowa stowarzyszenia Nagoya Geiko. Objęła tę rolę w maju 2017 roku, czyniąc ją głową Geiko w swoim okręgu. Teraz jest pierwszą osobą kontaktową dla Geimaiko z Nagoi, wszyscy zwracają się do niej po radę i szkolenie, a pod jej przewodnictwem kagai z Nagoi rozkwitło.

Hitomi jest znakomitą artystką, a jej role sprowadzają się do postaci męskich. Jej ciemne kimono, postawa i peruka w stylu maga otoko zwanego Gakuya Icho, wszystkie te małe wskazówki są niczym aby uwydatnić wspaniały taniec Hitomi. 

Geiko przez swoją aparycję i idealne warunki do odtwarzania ról męskich, jest profesjonalistką w swej dziedzinie w każdym calu. W przeciwieństwie do swych "delikatnych" sióstr (jeśli czyta to jakaś gejsza to proszę o wybaczenie), nie chowa rąk w długich rękawach, opiera rękę na kolanie i wysuwa łokieć, zajmując więcej miejsca. I chociaż Hitomi jest profesjonalistką w swojej dziedzinie i doprowadziła do perfekcji swoje męskie role, kilka drobnych szczegółów tu i ówdzie ukazuje nam jej bardzo kobiecą stronę. Jej milczące spojrzenie odwrócone od obserwatora, delikatnie umieszczona stopa, eleganckie ułożenie dłoni: prawdziwa gejsza w całej okazałości.

- maiko Kikutomi

- czerwiec 2018 - geiko Kohana przeszła na emeryturę

- październik 2018 - Podwójne misedashi maiko Satsuki i maiko Suzume wywołało poruszenie w mediach społecznościowych, gdyż jest pierwszym od 80 lat!

Suzume po prawej ma 21 lat i wydaje się być już dość zaawansowana. Jej kołnierzyk jest całkowicie biały, a obiage jest nieco bardziej schowany niż Satsuki.

- październik 2018 - geiko Koito i maiko Usagi

W Nagoi funkcjonuje z 16 Geiko i 4 Maiko (dane z 2018 roku), które są częścią Związku Gejsz Meigiren, nadrabiając brak okiya w Naka kagai z Nagoi. Od czasu historycznego misedashi Suzume i Satsuki jakiś czas temu mała społeczność gejsz w Nagoi zyskała zasłużony rozgłos i zwróciła uwagę na utalentowane i zabawne tancerki, takie jak Koito i Usagi, obecnie najstarsza Maiko od czasu, gdy jej siostra Kei odwróciła kołnierzyk w grudniu 2017 r. Maiko Makoto zadebiutowała zaledwie kilka miesięcy wcześniej w 2017 r., aby zrekompensować tę zmianę.

Obecne siostry maiko wydają się być bardzo blisko siebie i troszczą się o siebie nawzajem. Usagi zadebiutowała w październiku 2014 roku, więc koniec jej kariery w Maiko zbliża się wielkimi krokami i być może Nagoya wkrótce zobaczy kolejne erikae.

Z drugiej strony Koito jest doświadczoną geiko i jest aktywna od ponad 10 lat, kończąc rygorystyczne szkolenie w ciągu pięciu lat. Ponieważ jest zarówno tachikatą, jak i jikatą, jest wszechstronnie utalentowana i gra na skrzypcach oraz na shamisenie. Koito i jej siostry trenują w szkole tańca Nishikawa, jednej z głównych szkół Nihon-buyo założonej przez Nishikawę Senzo I na początku XVII wieku.

Kagai z Nagoi kwitnie i miło jest być tego świadkiem w czasie rzeczywistym!

- październik 2018 - maiko Suzume (po lewej) i Saki (po prawej)

- październik 2018 - maiko Usagi

- październik 2018 - maiko Makoto

- listopad/grudzień 2018 - maiko Kei przed swoim erikae

- grudzień 2018 - erikae Kei

- 2019 - na scenie Hikono (?? tak mi się wydaje)

- październik 2019 - nowy nabytek Kotomi (こと美)

- geiko Hikono ひこ乃 i Usagi うさぎ przeszły na emeryturę w marcu 2020 r. Na emeryturze znajduje się także jikata geiko Fuku (布久).

- geiko Noriko 典子 przeszła na emeryturę w maju lub czerwcu 2020 r. (prawdopodobnie w maju). Była Geiko przez co najmniej 10 lat.

- maj 2022 - erikae Suzume (すずめ)

- marzec 2023 - erikae Saki (早紀)

Na tapecie ostała się już tylko jedna maiko Makoto (真こと),, które debiutowała w 2017 r. Los pokaże czy wywinie kołnierzyk, czy też nie. 

Ja mocno na to liczę ;)

- maiko Fumi

------------------

To teraz czas przedstawić gejsze z Anjo

Anjo nie jest dużym ośrodkiem kulturalnym. Nie jest tż dobrze znane z zabytków. Nie jest też popularnym miejscem do nocnego życia i nie jest luksusowym kurortem. Rzadko znajduje się na liście turystów odwiedzających Japonię. A jednak, po Kyoto, szczyciło się bardzo dobrze znanym na całym świecie hanamachi.

Jeszcze zanim tokijska gejsza otworzyła się nieco na świat zewnętrzny za pośrednictwem telewizji w dokumentach Anjo, śpiąca mała Anjo była już transmitowana dla mas, a wszystko dzięki filmowi NHK.

Śledząc życie trzech kobiet prowadzących styl życia Geiko, ten dokument skupia się na Kasumi, weterance Geiko i okasan z Ichikomaya, Komako, jej uznanej protegowanej i Miho, niezdarnej nastolatki stawiającej pierwsze kroki w karukai. Był to wzruszający utwór, nagrany z sentymentalną muzyką i przedstawiający geiko z Anjo jako bardzo sympatyczną, twardo stąpającą po ziemi, ciężko pracującą, a czasem jowialną kobietę mieszkającą na wsi, daleko od luksusu wielkomiejskiego kagai.

2013 - Miho z kudłatą grzywką z tyłu, obok Kasumi. Komako widać w drugim rzędzie, daleko po lewej stronie.

Później Anjo ponownie zostało zauważone dzięki temu, że ma prawdziwą blondynkę Geiko z Ukrainy. Kadencja Geiko Ibu nie trwała długo, ale była to kolejny incydent, który umieścił Anjo na mapie hanamachi, przynajmniej dla osób z zewnątrz. Nie trzeba więc dodawać, że Anjo było w pewnym sensie większym niż życie hanamachi, może zbyt dużym, by samo w sobie było dobre.

Wiele lat po tych falach w pływającym świecie Anjo najwyraźniej nieco się uspokoiło. Geiko Union sprofesjonalizowało swoją obecność w Internecie i widzimy, że ogólny wygląd zmienił się z niewiarygodnie prowizorycznego i indywidualnego na bardziej wyrafinowany, ponadczasowy i klasyczny styl, posuwając się nawet do tego, że Katsura pochodziła od Imanishi z Kioto. Przyjrzyjmy się bliżej ich ekscytującej mieszance kosmopolitycznej i prowincjonalnej estetyki!

gejsza Ibu (Ewa), jej onesan Ichiha. Wg słów okasan jest ona bardzo oddana sztuce.

- ubiór gejszy z Anjo wygląda następująco:

• Fryzura - Młodsze Geiko noszą wiele stylów „Kimono Hair”, od prostych i całkiem nowoczesnych po klasyczne Yohatsu. Yohatsu jest preferowany przez weterana Geiko oraz podczas występów na scenie. Katsura wyłącznie do występów scenicznych.
• Kanzashi - Czasami zabawne kanzashi w nowoczesnym stylu dla młodszego Geiko. Klasyczny zestaw grzebieni do Katsury. Jedną z uroczych tradycji jest noszenie noworocznych łusek ryżowych we włosach pod lewym uchem.
• Makijaż - Oshiroi wyłącznie do występów scenicznych. Inaczej minimalny makijaż
• Kimono - Houmongi na prawie każdą okazję i Kuromontsuki na bardziej formalne ustawienia. Hikizuri dla bardzo rzadkich recitali, tylko na scenie.
• Eri - Widoczny biały, czasem czerwony Nagajuban
• Obi - Taiko Musubi. Yanagi musubi w połączeniu z Hikizurim na scenie
• Obijime - Czerwony na specjalne okazje i występy grupowe, często pasujący do Obiage. Brak podczas noszenia Yanagi musubi
• Obuwie - Zori

-  gejsze: Ichiha, Komako i Ibu

- 2013 - geiko Kasumi i Komako prawdopodobnie przeszły na emeryturę. Ichikoma Okiya prawdopodobnie także zakończyła swą działalność.

- kwiecień 2022 - debiut geiko Kiyokoきよ子 (po czterech latach ciszy)

Z innych ciekawostek:

• Anjo nie jest znane z wysokiej kultury, ale z wydajności rolnictwa i szybko rosnącej populacji. Jako taki tak naprawdę nie wspomina o imponującym powiązaniu z artystycznym rodowodem, jak Kioto, ani z potęgą finansową jak Tokio. Posiada jednak silny sektor produkcyjny obsługujący różne firmy motoryzacyjne zlokalizowane w regionie, wśród których znajduje się gigant, jakim jest Toyota. Zatem tutaj widzimy, kto może mieć środki finansowe, aby wspierać i patronować Geiko w mieście: menedżerowie przedsiębiorstw produkcyjnych. Choć nazwa miasta nawiązuje do zamku, którego już nie ma, mieszkańców Anjo można uznać za pracowitych i miłośników prostych przyjemności, chętnie wskazujących pobliską Nagoję na rzemieślnicze i kulturalne potrawy. Nagoya ma teatr Noh, Nagoya ma uniwersytet, Nagoya ma Hanamachi. Ale Anjo ma własną Geiko, której styl jest absolutnie dostosowany do potrzeb lokalnych klientów.
• Oprócz Meigiren w Nagoi, Anjo jest gospodarzem jedynego Hanamachi w prefekturze Aichi. Organizowane są przez Stowarzyszenie Aichi Geisha i Stowarzyszenie Restauracji, aby wspomóc wysiłki w zakresie koordynacji i zarządzania jakością.
• Według ich oficjalnej strony w Stowarzyszeniu jest obecnie 12 aktywnych Geiko. (lub i nie - gdyż brak informacji trochę utrudnia rzeczywiste sprawdzenie stanu faktycznego)
• Nie ma uczniów w postaci Maiko, ale istnieją bardzo wyraźne wskazówki wizualne dla młodszych dziewcząt i bardziej doświadczonych Geiko.
• Podczas corocznego recitalu „Ebisu Kai” Geiko składa raport swoim sponsorom i współpracownikom. Wyrażając wdzięczność za wsparcie poprzez popisywanie się artystycznymi postępami w tańcu, shamisenie i recitalach. Trochę porównywalne z recitalami Ookini Zaidan w Kyoto.