Świątynia Lotosu to największa świątynia bahaistyczna w Indiach, która jest położona w rozległych ogrodach, ma około 40 metrów wysokości i może pomieścić nawet 2500 osób jednocześnie. Górna część wybudowanej w latach 1980-1986 świątyni składa się z 27 obłożonych marmurem „płatków”, a wiele osób uważa, że architektura świątyni w wielu elementach nawiązuje do Tadź Mahal. Całkowicie został ukończony w grudniu 1986 roku. Znany ze swojego lotosowego kształtu, stał się znaczącą atrakcją miasta.
Co ciekawe w środku nie ma żadnych symboli religijnych, może się w niej modlić każdy, niezależnie od wyznawanej wiary. Raport CNN z 2001 r. opisał Świątynię Lotosu jako najczęściej odwiedzany budynek na świecie.
Architektem Świątyni Lotosu był Irańczyk Fariborz Sahba, który obecnie mieszka w La Jolla w Kalifornii po spędzeniu kilku lat w Kanadzie. W 1976 roku poproszono go o zaprojektowanie Świątyni Lotosu, a później nadzorował jej budowę. Projekt konstrukcyjny został wykonany przez brytyjską firmę Flint and Neill w ciągu 18 miesięcy,, a budowę wykonała firma ECC Construction Group należąca do Larsen & Toubro Limited kosztem 10,56 mln dolarów.
Większą część środków potrzebnych na zakup tej ziemi przekazał Ardishír Rustampúr z Hyderabad w Sindh (Pakistan), którego testament przewidywał, że całe jego oszczędności życia zostaną przeznaczone na budowę świątyni. Część budżetu budowy została zaoszczędzona i wykorzystana na budowę szklarni, w której można badać rodzime rośliny i kwiaty, które nadawałyby się do wykorzystania na tym terenie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz