Wybrane tradycje i guru hinduistyczni (historyczni i współcześni) stosują to określenie. Uważa się je za zapożyczone z filozofii buddyjskiej i odmienne od znaczeń moksza, mukti, kaiwalja.
- Upaniszady - Termin nirwana pojawia się w późnych upaniszadach kilkakrotnie.
- Eposy - Epos Mahabharata zawiera sporadyczne wystąpienia nirvāṇa jedynie w jej późniejszych fragmentach.
- Adi Śankara - Adi Śankara jest autorem hymnów: Sześć strof o nirwanie
- Bukiet nirwany - Autorka polskiego ich tłumaczenia definiuje nirwanę u Śankary jako pogrążenie się w stanie Brahmana.
- Gorakszanatha - Gorakhnath nauczał o nirwanaćakrze (tnirvanaćakra), znajdującej się wewnątrz ćakry brahmarandhra, sytuowanej w fizjologii nathasampradaji na szczycie głowy, jako miejsce osiągania mokszy.
- Śajwasiddhanta - Nirwanadiksza to końcowa inicjacja, prowadząca do osiągnięcia uwolnienia w systemie śajwasiddhanty.
- Bhagawadgita- W tej gicie występuje złożenie brahmanirwana dwukrotnie (2.72, 5.26).
Spotyka się użycie tego terminu w objaśnieniach współczesnych przewodników duchowych z kręgu jogi, jako dobrze znanego zachodnim turystom. Nirwana definiowana jest jako stan Śiwy w śaktyzmie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz