Pha That Luang

Pha That Luang (ວຽງ ຈັນ lub ທາດ ຫຼວງ) to buddyjska świątynia, znajdująca się w Wientianie.

Na miejscu obecnej buddyjskiej świątyni znajdowały się inne budynki także innych religii. 

Uważa się, że misjonarze buddyjscy z Imperium Mauryjskiego zostali wysłani przez cesarza Ashokę, w tym Bury Chan lub Praya Chanthabury Pasithisak i pięciu mnichów Arahanta, którzy przywieźli świętą relikwię (uważaną za mostek) Buddy i umieścili ją w stupie w III wieku p.n.e. Konstrukcja została przebudowana w XIII wieku jako świątynia Khmerów, która popadła w ruinę. W połowie XVI wieku król Setthathirat przeniósł swoją stolicę z Luang Prabang do Wientianu i nakazał budowę świątyni w 1566 roku. Została zbudowana około 4 km od centrum Wientianu, na końcu Pha That Luang Road i nazwana odpowiednio. Podstawy miały długość 69 metrów każda, a stupa miała 45 metrów wysokości i była otoczona 30 mniejszymi stupami. W 1641 roku holenderski wysłannik Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, Gerrit van Wuysthoff, odwiedził Wientian i został przyjęty w świątyni przez króla Sourigna Vongsę, podobno podczas wspaniałej ceremonii. Napisał, że był szczególnie pod wrażeniem „ogromnej piramidy... a jej szczyt był pokryty płatkami złota ważącymi około tysiąca funtów”. 

Stupa była wielokrotnie plądrowana przez Birmańczyków, Syjamczyków i Chińczyków. Pha That Luang została zniszczona przez tajską inwazję w 1828 roku, co spowodowało jej poważne uszkodzenie i opuszczenie. Dopiero w 1900 roku Francuzi przywrócili ją do pierwotnego projektu, opartego na szczegółowych rysunkach z 1867 roku autorstwa francuskiego architekta i odkrywcy Louisa Delaporte’a. Jednak pierwsza próba jej odrestaurowania nie powiodła się i musiała zostać przeprojektowana, a następnie zrekonstruowana w latach 30. XX wieku. Podczas wojny francusko-tajlandzkiej Pha That Luang został poważnie uszkodzony podczas tajskiego nalotu. Po zakończeniu II wojny światowej został odbudowany i w tej formie stoi dzisiaj nienaruszony. 

Świątynia została wpisana na Listę Informacyjną UNESCO.

Architektura

Architektura budynku zawiera wiele odniesień do kultury i tożsamości Laosu, dzięki czemu stał się symbolem nacjonalizmu Laosu. 

Pierwszy poziom ma wymiary 223 na 226 stóp (68 na 69 metrów); drugi ma wymiary 157 stóp (48 metrów) po każdej stronie; a trzeci poziom ma wymiary 98 stóp (30 metrów) po każdej stronie. 

Od ziemi do szczytu Pha That Luang ma wysokość 147,6 stóp (45 metrów). Tylko szczyt jest pokryty prawdziwym złotem; reszta stupy jest pomalowana na złoty kolor. 

Obszar wokół Pha That Luang jest obecnie ogrodzony, aby uniemożliwić ruch uliczny. Wcześniej zwiedzający mogli objechać cały kompleks dookoła. Otaczające mury mają długość około 279 stóp (85 metrów) po każdej stronie i zawierają dużą liczbę rzeźb laotańskich i khmerskich, w tym jedną przedstawiającą Dżajawarmana VII.

Wnętrze jest podzielone na trzy namalowane części symbolizujące wędrówkę z Ziemi do Nieba. W budynku są też licznie ołtarze oraz obrazki symbolizujące Buddę.