Rōnin – w dosłownym tłumaczeniu słowo rōnin oznacza
człowieka-falę, który, tak jak ona, toczy się tam, dokąd wieje wiatr.
Pierwotnie, w okresach Nara i Heian termin ten określał sługę (chłopa
pańszczyźnianego), który zbiegł z majętności swego pana. W okresie
1185-1868, w feudalnej Japonii, terminem tym nazywano bezpańskich
samurajów, którzy zmuszono do samodzielnego szukania zaspokajania
własnych potrzeb. Ich liczbę ocenia się na około 400 tyś. osób i dzieli
się na 3 główne grupy:
- pierwsza grupa to samuraje, którzy dobrowolnie zrezygnowali ze swojej pozycji,
- druga to ci, którzy zostali zwolnieni przez swoich panów (wielu z nich czyniło skuteczne starania o powrót na swoje posady.
-
natomiast do trzeciej zaliczali się ci. których zwolniono za błędy lub
chciwość i którym nie wolno było łączyć swego nazwiska z nazwiskiem
pana.
Do innych przyczyn możemy zaliczyć nieszczęśliwy zbieg
okoliczności np. przegrana wojna i śmierć lub wygnanie władcy, mógł to
być też rozkaz szoguna likwidujący lub redukujący dany klan. Roninem
mógł też zostać w celu rozładowania napiętej sytuacji panującej w danym
rodzie. Gdy tylko sytuacja wracała do normy, wojownik również odzyskiwał
swój status. Roninem zostawał również wojownik pragnący zająć się
kupiectwem.
Jednak najlepszym przypadkiem było dobrowolne stanie
się ronninem. Dochodziło do tego najczęściej, gdy powinnością samuraja
było dokonanie zemsty. Jednak by tak się stało wojownik (by nie
sprowadzić odwetu na swego pana lub ród) przyjmował na siebie całkowitą
odpowiedzialność za swój czyn.
Pozostawiony same mu sobie ronnin
nauczał bujutsu każdego, kto tylko mógł sobie na taką naukę pozwolić,
wynajmował się jako ochrona osobista zamożnym osobom z niższych warstw
lub żył z grabieży.
___
Podczas całego okresu Tokugawów
stanowili oni dużą i bardzo aktywną grupę społeczną ( ich militarny
potencjał został uznany przez wszystkich wielkich przywódców ), która
liczba stale wzrastała, w miarę jak Tokugawowie eliminowali kolejne rody
uważane przez nich za niegodnych zaufania. Ludzie ci musieli się
nauczyć żyć samodzielnie. Część z nich nawet polubiła swój nowy świat a
niektórym pozwolono zatrzymać swoje miecze. Wielu roninów tworzyło
paramilitarne grupy mające na celu ochronę wsi, spółdzielni, magazynów
etc. Ich umiejętności okazywały się bardzo cenne, że niektórzy magnaci
oferowali im honorowe przyjęcie do swych rodów. Często jednak wojownik
odrzucał taką ofertę, woląc cieszyć się własną swobodą, bez ograniczeń
(w możliwym zakresie). Tym właśnie osobom bujutsu zawdzięcza swój
ogromny rozwój. Czasem też można było ich spotkać i zobaczyć na czele
różnego rodzaju powstaniach, do której to roli świetnie się nadawali
^,^, co niektórym przysparzało wielu problemów (np okres Momoyama).
Rząd
starał się sprawować jak najściślejszą kontrole nad roninami, którzy
przysparzali wiele problemów a różnego typu spiski, intrygi i
samobójstwa wypełniały dużo pracy dla tajnej policji szogunatu. Będący
sam z konieczności lub z wyboru, ronin mógł polegać na sobie i na
własnych umiejętnościach walki zarówno z bronią, jaki i bez niej.
Umiejętności te były wystawiane na próbę przez (zwykle kilku) samurajów o
określonej przynależności rodowej, których obrażało już samo istnienie
takiej postaci. Co często uchodziło im to płazem, ponieważ nie musieli się bać jakiejkolwiek zemsty ze strony pana lub klanu.
_____
Zwykły
samuraj, podróżujący w poszukiwaniu nauki, bardzo rzadko wdawał się w
potyczki. Jego cel został jasno określony przez pana - podróżował, by
się uczyć a nie tracić bezsensownie życie w przypadkowym pojedynku.
Ronin ze swej strony niewiele miał do stracenia - cieszył się
szczególnym szacunkiem w społeczeństwie, które dzięki nim mogło ujrzeć
kolejnego ze znienawidzonych samurajów. Aby przetrwać, musiał doskonale
opanować sztuki walki - nie tylko te tradycyjne, ale również te znane
wśród ludu.^^
ja ne
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz