Konbanwa,
Mam dziś lenia, więc by nie przynudzać, postanowiłam dać nową część i więcej instrumentów ;)
________
- Matouqin jest instrumentem strunowym narodowości mongolskiej. Nazwa instrumentu pochodzi od charakterystycznej głowy konia wyrzeźbionej w górnej części instrumentu. Instrument ten powstał bardzo dawno. Już na początku XIII wieku naszej ery, był on popularny wśród ludności mongolskiej. W różnych regionach, nazwa, kształt, barwa dźwięku i sposób gry na tym instrumencie są różne. W zachodniej części wewnętrznej Mongolii, instrument ten nazywany jest „Molinhuwuer”, a we wschodniej części „Chaoer” i jest głównym instrumentem solowym narodowości mogolskiej.
- Leiqin - nazywany również „Leihu” jest instrumentem smyczkowym, który powstał w latach 20-tych minionego wieku. Leiqin został udoskonalony na bazie „Zhuihu” przez chińskiego artystę ludowego Wang Dianyu. Wydłużył on szyjkę instrumentu, jego puszka została powiększona, a jej końce zostały pokryte skórą węża. W ten sposób powstał nowy instrument. Jego dźwięk jest jaśniejszy, skala szersza, a ton jeszcze piękniejszy. Leiqin ma dwa rodzaje. W dużym Leiqinie stosuje się struny stalowe, a jego długość wynosiła do 110 centymetrów. Mały Leiqin osiągał długość do 90 centymetrów i wykorzystywano w nim struny jedwabne. Na Leiqinnie można grać zarówno utwory solowe, jak też używać go w orkiestrze lub jako instrument akompaniujący.
- Niutuiqin - jest chińskim starożytnym ludowym instrumentem smyczkowym, który jest popularny głównie wśród ludności narodowości Dong, w prowincjach Guizhou, Guangxi i Hunan. Kształt tego instrumentu podobny jest do nogi krowy, dlatego nazywa się go „Niutuiqin”, ponieważ w języku chińskim Niutui znaczy „noga krowy”. Tradycyjny Niutuiqin jest wykonany z drzewa cedrowego. Szyjka Niutuiqina jest szeroka, pokrętła na niej są wykonane z twardego drzewa, smyczek jest zrobiony z bambusa. W porównaniu z innymi chińskimi instrumentami smyczkowymi, Niutuiqin ma specjalny charakter. Jego struny są wykonane z włókien palmy, więc dźwięk tego instrumentu jest delikatny i ochrypły, dźwięk ten jest bardzo specyficzny i może ściśle współpracować z głosami ludźmi. Instrument ten ma charakter narodowy i odznacza się bogatym stylem regionalnym. Sposób gry na Niutuiqin jest podobny do gry na skrzypcach, ale skala jego dźwięków jest węższa niż skrzypiec.
- Gaohu - czyli wiolinowy Erhu, jest produkowany na bazie Erhu. Rozwój Gaohu ma ścisły związek z muzyką ludową Kantonu. Muzyka kantońska jest ludową muzyką instrumentalną, która jest popularna w chińskim regionie Kantonu i która powstała z lokalnych oper. Na początku w muzyce kantońskiej nie było instrumentu Gaohu. W 20-tych latach poprzedniego wieku, muzyk Lu Wenchen znacznie zreformował Erhu, wymienił struny jedwabne na stalowe. Dźwięk nowego instrumentu stał się jasny i czysty. Ten wiolinowy Erhu nazwano „Gaohu” i wkrótce został on najważniejszym instrumentem w muzyce kantońskiej.
- Houguan - Houguan nazywany jest również jest „bambusową piszczałką”. Jest to dwustroikowy instrumen stworzony na bazie chińskiego ludowego instrumentu „Guanzi”. Na początku w Kantonie, Houguan był narzędziem, dzięki któremu handlarze uliczni przyciągali uwagę klientów. Pod koniec lat 20-ych XX wieku, Houguan zaczęto wykorzystywać w muzyce i operze kantońskiej. Później stał się on popularny w prowincjach Kanton i Guangxi.
- Xiao - jest starożytnym chińskim instrumentem dętym, nazywanym również „Dongxiao”. Kilka tysięcy lat temu, Xiao był już popularny wśród ludności chińskiej. Ten instrument muzyczny stworzony jest na bazie Paixiao. Na początku Paixiao również nazywany był Xiao. Podczas gry na Paixiao, ludzie uważali, że otwierając otwory tylko w jednej piszczałce, również można wygrywać melodie. Więc Xiao kolejne zostało instrumentem z wieloma otworami i tylko jedną piszczałką.
Xiao powstał przed dynastią Han, w owym czasie był nazywany „Qiangdi”. Wcześniej Qiangdi był instrumentem ludności narodowości Qiang w prowincji Xichuan i Gansu. W I wieku przed naszą erą, Qiangdi stał się popularny w regionie Rzeki Żółtej. Dzięki udoskonaleniom, Qiangdi kolejno stał się instrumentem o 6 otworach, bardzo podobnym do dzisiejszego Xiao. Xiao ma wiele rodzajów, np. Zizhu dongxiao, Yupingxiao i Jiujiexiao.
- Guanzi - jest on dwustroikowym instrumentem dętym, który ma długoletnią historię. Powstał on w starożytnej Persji, czyli w obecnym Iranie. W starożytnych Chinach guanzi był nazywany “Bili” (piszczałka) albo “Luguan” (piszczałka trzcinowa). 2000 lat temu, guanzi był popularny w regionie Xinjiangu. Dziś jest on bardzo popularny wśród ludności chińskiej i stał się ulubionym instrumentem narodu żyjącego w północnej części Chin.
- Sheng - jest chińskim starożytnym instrumentem dętym. To najstarszy na świecie instrument, w którym użyto wolnych stroików. Sheng odegrał aktywną rolę w rozwoju instrumentów muzycznych krajów zachodnich. Sheng powstał 3000 lat temu. Na początku Sheng był podobny do Fletni Pana, w której nie był stroiku, ustnika, a jedynie szereg złączonych piszczałek różnej długości. Późniejsi wykonawcy dodali do Shenga bambusowe stroiki i ustnik. Instrument różni się formą w zależności od regionu występowania. Wśród tradycyjnych chińskich instrumentów dętych, Sheng jest jedynym instrumentem, który może współgrać z harmonią. W dużej orkiestrze, czasami stosowano wiolinowy, altowy i basowy Sheng.
- Huluxiao - jest etnicznym instrumentem dętym - ulubionym instrumentem narodowości Dai, Achang i Wa, żyjących w południowo-zachodniej części Chin. Huluxiao ma długoletnią historię. Instrument ten powstał przed 221 rokiem p.n.e. Konstrukcja współczesnego Huluxiao zachowuje starożytny charakter tego instrumentu. Huluxiao ma specyficzny kształt i konstrukcję. Huluxiao również nazywany jest „Hulusi”. Z powodu różnic między narodowościami i regionami prowincji Yunnan, pośród różnych narodowości, kształt i sposób gry na Huluxiao także się różni. Na Huluxiao najlepiej wykonuje się płynne melodie.
- Yangqin (cymbały) - są popularnym instrumentem smyczkowo-perkusyjnym. Instrument ten daje czysty dźwięk. Można grać na nim utwór solowy, używać go na koncercie lub jako akompaniament, dlatego ma on bardzo ważną rolę w orkiestrach ludowych i narodowych. Na cymbałach gra się w Chinach przez ponad 400 lat. W tym okresie czasu chińscy wykonawcy tego instrumentu zaprojektowali i wykonali wiele nowych asortymentów cymbałów.
- Kouxian - jest jednym z małych chińskich instrumentów muzycznych. Jest on instrumentem mniejszości narodowych o wieloletniej historii. Według zapisków historycznych już w okresie pierwotnym, w 40-tym wieku przed naszą erą, ludzie grali melodie na kouxian. W owym czasie kouxian nazywany był huang. Kouxian jest instrumentem popularnym w wielu miejscowościach i istnieje dużo jego rodzajów, z których dwa, zrobione z bambusu lub metalu, są najczęściej stosowane. Kouxian zbudowany jest z jednej lub kilku małych płytek i w zależności od tego gra się na tym instrumencie różnymi metodami, np. używając palców lub poprzez pociąganie jedwabnej nitki.
To już ostatnia notka z tego typu.
ja ne
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz