Pojawienie się gejsz ostatecznie zakończyło erę oiran. Gejsze dostarczały zwykłych rozrywek, które dawały klientom radość i były bardziej dostępne dla przygodnych gości. Popularność gejszy wzrosła raptownie i przyćmiła dawną świetność oiran. Pierwsza kobieta, która nazywała siebie gejszą była prostytutką z Fukagawa i pojawiła się około 1750 roku, co zbiega się ze schyłkiem oiran - ostatnią z tradycyjnych oiran datuje się na rok 1761. W roku 1956 roku wprowadzono zakaz uprawiania prostytucji.
Obecnie oficjalną szkołą tańca w Shimabarze jest Hanayagi-ryu. W przeszłości był to Shinozuka-ryu, Inoue-ryu (ten sam co obecnie w Gion Kobu) i Nishikawa-ryu.
 |
| Od lewej do prawej: Usugumo-tayuu (薄雲太夫), Tsukasa-tayuu (司太夫), Hanaougi-tayuu (花扇太夫), Kasuga-tayuu (春日太夫) i Wakagumo-tayuu (若雲太夫) |
Niewielka liczba kobiet, która pozostała przy tradycyjnych sztukach praktykowanych przez oiran (z wyłączeniem aspektów seksualnych) zajmuje się nimi do dziś głównie dla zachowania dziedzictwa kulturowego. Najłatwiej je spotkać podczas corocznego Oiran Dochu (o którym jeszcze mowa będzie w osobnym poście) czy Yoshino-tayuu Hana Kuyo w kwietniu (druga niedziela) czy też w listopadzie (druga niedziela) - rano Yuugiri-tayuu Kuyo-sai w świątyni Seiryo-ji a po południu Arashiyama Momiji Matsuri w pobliżu Suiran Luxury Collection Hotel Kyoto. A dziś dowiedziecie się o najstarszej ageya, czyli Wachigaiya a w szczególnościach o osobach, które się wcielają w kurtyzany i ich asyście.
Sama Wachigaiya otworzyła swe podwoje w roku 1857. Jest też najstarszą działającą oficjalnie zarejestrowaną ageya w Shimabara i obecnie ma najbardziej aktywne "tayuu". Współczesne rangi dla profesji wyglądają następująco:
- Kamuro> Minarai> Furisode Tayuu> Tayuu
- Kisaragi-tayuu - jest jedną z ostatnich praktykujących tayuu w Kyoto
(listopad 2006)
(kwiecień 2008)
(listopad 2009)
(kwiecień 2010)
(listuopad 2010)
(Hina Matsuri w Houkyou-ji w 2011 roku)
(listopad 2011)
(kwiecień 2014)
(lipiec 2015)
(kwiecień 2016)
(lipiec 2016)
(luty 2017)
(wrzesień 2017)
(luty 2020)
(czerwiec 2020, podczas Online Wachigai-ya Ozashiki)
(pracuje obecnie w Suehiroya )
(Grudzień 2012)
(czerwiec 2015)
(grudzień 2015)
(wrzesień 2017)
(październik 2017)
(październik 2018)
(grudzień 2018)
(lipiec 2020)
(kwiecień 2008)
(październik 2014)
(kwiecień 2008)
(kwiecień 2009)
(kwiecień 2010)
(kwiecień 2014)
(kwiecień 2016)
(kwiecień 2019)
(kwiecień 2014 - "debiut")
(kwiecień 2015, w wieku 17 lat)
(kwiecień 2016)
(kwiecień 2018)
(listopad 2018)
(kwiecień 2019)
(maj 2019)
(wrzesień 2019)
- Hanakoto-tayuu,
Początki zaczynała jako gejsza o pseudonimie Yuko z Otsu >klik< Została geiko, ale postanowiła poszerzyć horyzonty i przeniosła się do Shimabary. Tam kontynuowała naukę jako tayuu. Przeszła na emeryturę w 2000 roku, ale wróciła po 12 latach przerwy. 3 listopada 2017 dostała medal Orderu Kultury za swój w kulturę tradycyjnych sztuk
(marzec 2004)
(kwiecień 2005)
- Hanaougi-tayuu (właś.: Kitamura Yoshiko) - częściowa emerytura, gdyż można ją zobaczyć na paradzie Orian Dochu czy podczas wykładów. Pierwsze występy jako tayuu o imieniu Yachiyo-tayuu można było zobaczyć w Sumiya, natomiast w kwietniu 1980 r zadebiutowała na prośbę w Wachigaiya
(1975)
(styczeń 1983)
(1988)
(kwiecień 2006)
(kwiecień 2008)
(kwiecień 2009)
(kwiecień 2010)
(listopad 2010)
(luty 2011)
(grudzień 2011)
(2019)
(kwiecień 2019)
Imię Hanaougi ma niezwykłą przeszłość. W rzeczywistości mówimy tutaj o dwóch Tayuu: Hanaougi, najstarszej Tayuu z Shimabara i Tayuu, którą była wcześniej: Yachiyo z Sumiya, czyli obecnej w tej chwili w tym poście. Jednek obie panie figurują tutaj.
Kobieta nosząca imię Hanaougi urodziła się jako Yoshiko Hattori w 1922 roku. Pochodząca z Kyoto zaczęła tańczyć w wieku 3 lat i wstąpiła do Shimabara kagai w 1959 roku, po tym, jak świat Tayuu zmienił się, gdy rokrocznie weszły w życie nowe przepisy zakazujące prostytucji. Chociaż zawsze chciała wejść do karyukai, jej wiek uniemożliwiał jej trenowanie jako Maiko, a ponieważ była już mężatką, nie miała szans na zostanie Geiko. Pojawiła się okazja w postaci zatrudnienia jako „Turysta Tayuu”, tzw. Kanko no Tayuu dla Sumiya ageya, która dostarczyła jej kostiumy i akcesoria, aby zabawiać turystów, gdy wychowywała dziecko w domu. Nazywała się wtedy Yachiyo, miyoseki, która już należała do Wachigaiya. Właściciele Wachigaiya zasugerowało, że by jej umiejętności zostały lepiej wykorzystane jako prawdziwe.
W przeciwieństwie do wielu współczesnych Tayuu, Hanaougi uczyniła swoje życie bardzo publicznym. Napisała biografię w 2004 roku, a kiedy nie została powołana do pracy jako Tayuu, jeździ po kraju, aby wygłaszać wykłady o Shimabara lub pracuje we własnym barze w Kyoto. Jest ważnym filarem dystryktu Tayuu, przynależna do wszystkich, uważana za mądrą ponad miarę i bezcenny zasób wiedzy i doświadczenia.
-----------
Parę słów więcej o Sumiya..
Shimabara była uważana za szóste kagai w Kyôto do 1976 roku. Z dawnym statusem dzielnicy rozrywkowej była i jest jedynym miejscem, w którym można zobaczyć autentyczne Tayû. I pomimo tego, że był bardzo prywatnym obszarem, pozostał popularnym celem turystycznym przez cały okres upadku jako kagai – do tego stopnia, że lokalne firmy, takie jak Sumiya, zatrudniały kobiety jako Tayû w niepełnym wymiarze godzin, zwaną „turystą Tayû” (観光の太夫 kankô no tayû) w celu zaspokojenia popytu na spektakl. Dzieje się tak dlatego, że pomimo ekonomicznego upadku Shimabary, prawdziwe Tayû, były bardzo nieliczne i bardzo ekskluzywne; zbyt zajęte swoimi stałymi patronami, aby poświęcić czas na publiczne występy.
Wachigaiya, jako ostatnia historyczna Tayû okiya-ochaya, działała jako agent dla tych „turystycznych Tayû”, dostarczając odzieży i używając nazwy. Sumiya pozostała otwarta dla ozashiki do 1985 roku, ostatecznie stając się muzeum w 1998 roku i została uznana za Ważną Własność Kulturalną w 2012 roku.
- Wakagumo-tayuu ("emerytowana" tayuu)
(kwiecień 2012)
(kwiecień 2014)
- Kasuga-tayuu ("emerytowana" tayuu)
 |
| Hanaougi Tayu , Takasago Tayu i Kasuga Tayu, 1983 |
 |
| jako furisode-tayuu ok1960 r. |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz