Busabok

Busabok (tajski: บุษบก) to mała otwarta konstrukcja używana w kulturze tajskiej jako tron ​​dla monarchy lub do umieszczania wizerunków Buddy lub innych świętych przedmiotów. 

Jest kwadratowy i otwarty, zwykle z dwunastoma wciętymi narożnikami, z czterema słupkami podtrzymującymi z grubsza piramidalny wielopoziomowy dach zakończony spiczastą iglicą i zwykle bogato zdobiony. Struktura wielopoziomowego dachu jest bardzo podobna, ale znacznie mniejsza, do formy architektonicznej mondop. 

Termin pochodzi od sanskryckiego słowapuṣpaka, odniesienie do Pushpaka Vimana, latającego rydwanu z hinduskiego eposu Ramajana (i tajskiej wersji Ramakien ). 

Busabok są używane jako trony królewskie, w tym tron ​​Busabok Mala w sali tronowej Amarin Winitchai w Wielkim Pałacu, a także trony używane ceremonialnie w procesjach królewskich barek. Mniejsze busaboki są używane do przechowywania przedmiotów związanych z królem - wczesny udokumentowany przykład był używany do przenoszenia królewskiego listu króla Narai do Ludwika XIV w ambasadzie syjamskiej we Francji w 1686 roku.  

Busabok są również używane jako świątynie, w których mieszczą się wizerunki Buddy, zwłaszcza Szmaragdowego Buddy Wat Phra Kaew i Phra Phuttha Sihing w Muzeum Narodowym w Bangkoku . Bardzo duże wersje utworzyły projekt tymczasowych krematoriów używanych do królewskich pogrzebów poprzednich królów. 

Busabok był również podstawą stylu buddyjskiej ambony znanej jako thammat yot lub busabok thammat .