5 najbardziej oburzających skandali królewskich w historii Japonii

Przez stulecia dwór królewski był głównym źródłem/sponsorem sztuki, kultury i postępu naukowego w Japonii. Ale poza pięknymi wierszami i zapierającymi dech w piersiach obrazami, wyprodukował również niektóre z najbardziej gorących i szokujących skandali w historii kraju. Jeśli kiedykolwiek potrzebowałeś dowodu, że życie pałacowe nie jest bajką, bez względu na to, gdzie się znajdujesz na świecie, spójrz na burzliwą historię…

Cesarzowa Shotoku i mnich Dokyo

Jednym z największych osiągnięć cesarzowej Shotoku było sponsorowanie Hyakumanto Darani, ogromnego projektu drukowania 1 miliona buddyjskich śpiewów modlitewnych, które miały być jej ostatecznym dziedzictwem. Jednak dziś pamięta się ją głównie za jej rzekomy romans z mnichem.

Jako propagatorka buddyzmu w Japonii w VIII wieku, Shotoku (znana również jako Koken) zaprosiła na swój dwór wielu uczonych buddyjskich, ostatecznie zabierając jednego z nich, Dokyo, za kochanka. Po wyniesieniu na stanowisko arcykapłana dworu cesarskiego, Dokyo rzekomo próbował manipulować Shotoku, aby uczynić go kolejnym władcą Japonii, ale cesarzowa zmarła przedtem. Taka jest powszechnie akceptowana wersja wydarzeń. W rzeczywistości Shotoku nieustannie walczyła z próbami zamachu stanu w kraju, w którym buddyzm zaczął stawać się główną siłą polityczną, więc nigdy nie dowiemy się dokładnie, ile z tej historii było po prostu kampanią oszczerstw zorganizowaną przez wrogów cesarzowej.

Mimo to Shotoku pozostaje jedną z ostatnich japońskich cesarzowych i często podawanym powodem, dla którego jedynie mężczyźni powinni zasiadać na Chryzantemowym Tronie.

Sprawa Ejima-Ikushima

Ejima była młodą kobietą w haremie zamku Edo, gdzie mieszkali kochankowie, znajomi i krewni panującego szoguna. W 1714 roku odwiedziła teatr kabuki, a później wzięła udział w przyjęciu w herbaciarni z aktorami teatru, w tym z Ikushimą Shingoro. Ale robiąc to, przegapiła godzinę policyjną i musiała niezauważona wrócić do haremu. Nie udało jej się i prawie została za to skazana na śmierć.

Jako członek haremu szoguna, Ejima stała się idealnym kozłem ofiarnym w konflikcie między politycznymi zwolennikami i wrogami szoguna Tokugawy Ietsugu. Wszczęto dochodzenie w sprawie „niewłaściwego zachowania” młodej kobiety, aby przynieść wstyd szogunatowi, a po oskarżeniu o długotrwały romans z Ikushimą, Ejima została skazana na śmierć, ale ostatecznie otrzymała ułaskawienie. Jej starszy brat został skazany na seppuku w jej miejsce, a wielu członków rodziny Ejimy i aktorów kabuki zostało wygnanych z Edo.

Rozbity statek Nakako

Cesarz Go-Yozei rządził w czasach Toyotomi Hideyoshiego i Tokugawy Ieyasu, co oznacza, że ​​tak naprawdę wcale nie rządził. Podczas gdy dwaj wojownicy walczyli o zjednoczenie Japonii, w większości bezsilny Go-Yozei skupił się na poezji i próbach zachowania jak największej godności cesarskiej.

Dlatego, gdy zaczęły się rozprzestrzeniać plotki, że niektóre z jego konkubin i dworzanek brały udział w pijackich orgiach, skazał mężczyzn na śmierć, a kobiety wygnał na odległą wyspę Niijima. Jedną z wygnanych kobiet była Nakanoin Nakako, córka szlachcica średniego szczebla. Nie miało znaczenia, czy była winna, czy nie. Dla kogoś w niepewnej sytuacji politycznej, takiego jak Go-Yozei, nawet powiew skandalu był nie do przyjęcia, więc Nakako musiała znieść swoją karę i publiczne upokorzenie. Życie miało jednak inne plany.

Zanim mogła dotrzeć do Niijima, rozbiła się i spędziła następne 14 lat w odległej wiosce na Półwyspie Izu. Później otrzymała pełne ułaskawienie i została buddyjską mniszką.

Incydent z Kusuko

Heizei był 51. cesarzem Japonii, ale abdykował na rzecz swojego młodszego brata, cesarza Sagi. Obaj bracia później kłócili się o kwestie administracyjne, co spowodowało, że Heizei założył własny, rywalizujący dwór królewski i ostatecznie nakazał przeniesienie stolicy z Kyoto z powrotem do Nary w 810 r., prawdopodobnie mrucząc „to mu pokaże”. W końcu zrobiło się tak gorąco, że obawiano się konfliktu zbrojnego, ale polityczne i taktyczne manewry Sagi zapobiegły temu. Pokonany Heizei został mnichem.

Powodem, dla którego to wydarzenie stało się znane jako „Incydent Kusuko”, jest to, że małżonka Heizei, Fujiwara no Kusuko, została początkowo oskarżona o nakłonienie byłego cesarza do wystąpienia przeciwko bratu. Zdecydowanie nie było to takie proste, ale proto-Lady Makbet szepcząca Heizeiowi słowa zdrady i manipulująca wydarzeniami politycznymi była łatwiejsza do zaakceptowania w tamtych czasach. Ponadto, zawstydzało to również Heizei, ponieważ, wiecie, seksizm. Większość współczesnych historyków odnosi się teraz do całego wydarzenia jako do „Incydentu z Emerytowanym Cesarzem Heizei”.

Życie Izumi Shikibu

Izumi Shikibu była poetką dworską z X/XI wieku i kobietą pełną pasji, co przejawiało się zarówno w jej twórczości, jak i życiu osobistym. Będąc jeszcze żoną swojego pierwszego męża, miała romans z trzecim synem cesarza Reizei, księciem Tametaką, a po śmierci księcia była prześladowana przez jego brata, księcia Atsumichiego. Oba romanse zostały szczegółowo opisane w półautobiograficznym Dzienniku Izumi Shikibu, w którym opowiadała o tęsknocie za kochankami i lamentacji nad ulotną naturą miłości, co ostatecznie prawdopodobnie najbardziej uraziło współczesnych poetki.

Prawdopodobnie miała o wiele więcej kochanków w swoim życiu, ale nic, co zrobiła Izumi Shikibu, nie było niczym niezwykłym w jej czasach. Jednak będąc szczerą i otwartą w kwestii swoich uczuć jako kobiety, sprzeciwiła się konwenansom i spowodowała wiele królewskich „skandali”. A teraz jest pamiętana jako jedna z „Trzydziestu Sześciu Nieśmiertelnych Poezji” w Japonii. Gdzieś tu pewnie kryje się jakaś lekcja.