W czasach socjalizmu Europa Wschodnia była domem dla wielu niezwykłych struktur, szczególnie w Moskwie. Władze komunistyczne musiały jak najszybciej uprzemysłowić i powiększyć miasta ze względu na duży napływ ludności wiejskiej do stolic.
Przed II wojną światową większość ludności w Europie Wschodniej to byli chłopi mieszkający na wsi, jednak po II wojnie światowej narodziła się klasa średnia i ci ludzie musieli gdzieś zamieszkać.
Władze radzieckie rozpoczęły budowę masywnych budynków, a jednym z nich był cylindryczny budynek mieszkalny, który został zbudowany w 1972 r. przez radzieckiego architekta Eugene’a Stamo i inżyniera Aleksandra Markelowa.
Budynek ten znajduje się w dzielnicy Oczakowo-Matwiejewskoje, przy ulicy Neżinskaja 13 i jest nazywany przez mieszkańców „Bublik”, ponieważ wygląda jak bajgiel (Bublik w języku rosyjskim). W tym ogromnym budynku mieści się 913 mieszkań i, jak twierdzą architekci, jeszcze pięć podobnych budynków miało powstać przed letnią olimpiadą w 1980 roku.
Pięć budynków przypominających znak olimpijski było przeznaczonych do wzniesienia, ale ponieważ były zbyt masywne, trudno byłoby powiązać je z rzeczywistymi pierścieniami olimpijskimi. Radzieckie budownictwo mieszkaniowe było zorientowane ściśle na praktyczność i przystępność cenową, ale okazało się, że te budynki były kosztowne w utrzymaniu, więc cały projekt został porzucony i tylko dwa takie okrągłe budynki stoją do dziś.
Drugi z nich powstał 7 lat później, rok przed Igrzyskami, w dzielnicy Ramenka przy ulicy Dowżenki – bliżej Stadionu Łużniki. Mieści on 936 mieszkań, do których prowadzi 26 klatek schodowych.
Oba bloki mają około 150 metrów średnicy, co oznacza że w ich wnętrzu zmieściły by się boiska piłkarskie. Wysokość mieszkań w blokach to 2,65 m.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz