Japońska grafika, podobnie jak wiele innych cech japońskiej sztuki, miała tendencję do organizowania się w szkoły i ruchy. Do najbardziej znanych szkół, a później ruchów moku-hanga , należały:
- Szkoła torii z 1700 r.
- Szkoła Kaigetsudō, od 1700 do 1714
- Szkoła Katsukawa, od około lat dwudziestych XVIII wieku, obejmująca artystów Shunsho i Shuntei
- Szkoła Kawamata, od około 1725 r., obejmująca artystów Suzuki Harunobu i Koryusai
- Szkoła Hokusai, od około 1786 r., obejmująca artystów Hokusai, Hokuei i Gakutei
- Szkoła Kitagawa, od około 1794 r., obejmująca artystów Utamaro I, Kikumaro I i II
- Szkoła Utagawa, od 1842 r., do której należeli artyści Kunisada i Hiroshige
- Sōsaku-hanga, ruch „Creative Prints”, od 1904
- Ruch „Nowych Druków” Shin-hanga, od 1915 r., w tym Hasui Kawase i Hiroshi Yoshida.
Inni artyści, tacy jak Sharaku, Kabukidō Enkyō, Sugakudo i Shibata Zesshin, są uważani za niezależnych artystów, wolnych od stowarzyszeń szkolnych i prawdopodobnie bez wynikających z tego korzyści od wydawców, którzy mogliby być mniej skłonni do produkcji grafik autorstwa niezależnego artysty. Jednak wiele zachowanych przykładów przemawia za czymś przeciwnym. Najwcześniejsze prace tych artystów należą do najbardziej pożądanych, cennych i najrzadszych ze wszystkich ukiyo-e. Ponadto wiele przykładów charakteryzuje się bardzo dobrym drukiem, wykorzystującym drogą mikę (kirazuri), wysokiej jakości tusze i papiery najwyższej jakości.
Rozmiary wydruków
Poniżej przedstawiono typowe rozmiary odbitek z okresu Tokugawa. Rozmiary różniły się w zależności od okresu, a podane wartości są przybliżone; opierają się na rozmiarach papieru sprzed druku, a papier często przycinano po wydrukowaniu.
Rozmiary wydruków - nazwa tłum. cm (cale)
koban (小判) mały, około 1 ⁄ 4 wielkości ōban 19,5 × 13 (7,7 × 5,1)
aiban (合判) mediator 34 × 22,5 (13,4 × 8,9)
bai-ōban (倍大判) mediator 45,7 × 34,5 (18,0 × 13,6)
chūban (中判) średni 26 × 19 (10,2 × 7,5)
hashira-e (柱絵) nadruk filarowy 73 × 12 (28,7 × 4,7)
hosoban (細判)lub hoso-e (細絵) wąski 33 × 14,5 (13,0 × 5,7) 39 × 17 (15,4 × 6,7)
kakemono-e (掛物絵) wiszący zwój 76,5 × 23 (30,1 × 9,1)
nagaban (長判) długi 50 × 20 (19,7 × 7,9)
ōban (大判) duży 38 × 25,5 (15,0 × 10,0) 58 × 32 (23 × 13)
ō-tanzaku (大短冊判) duża karta wiersza 38 × 17 (15,0 × 6,7)
chū-tanzaku (中短冊判) średnia karta wiersza 38 × 13 (15,0 × 5,1)
surimono (刷物) 35 × 20 (13,8 × 7,9) 12 × 9 (4,7 × 3,5) – 19 × 13 (7,5 × 5,1)
Japońskie terminy określające pionowy (portret) i poziomy (poziomy) format obrazu to odpowiednio tate-e (立て絵) i yoko-e (横絵).

Brak komentarzy:
Prześlij komentarz