Prambanan jest największą świątynią hinduistyczną w Indonezji i drugą pod względem wielkości w całej Azji. Szacuje się, że powstała w X-IX wieku n.e. Większa część świątyń wchodzących w skład całego kompleksu, leży dziś w gruzach. To efekt upływu lat, trzęsień ziemi i wybuchów wulkanu, które są charakterystyczne dla tego regionu. Razem z Borobudur została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Prambanan, podobnie jak buddyjski Borobudur, został wybudowany na kształt mandali. Na jej ścianach znajdują się rzeźby, nawiązujące do scen z Ramajany, czyli eposu opowiadającego o życiu Ramy (wcielenie Boga Wisznu). By „przeczytać” całą opowieść, należy zacząć zwiedzanie zgodnie ze wskazówkami zegara, zaczynając od wschodniej bramy.
Główna część kompleksu poświęcona jest hinduistycznej trójcy bogów:
- stwórcy Brahmie,
- opiekunowi Wisznu,
- niszczycielowi Śiwie.
Na terenie świątyni znajdowało się kiedyś ponad 240 świątyń różnej wielkości, ale obecnie pozostało tylko 8 głównych świątyń i 8 mniejszych kapliczek. Największa ze świątyń na terenie świątyni głównej wznosi się ku niebu, podobnie jak Angkor Wat.
Po zachwycie się majestatem głównej świątyni, zalecany jest spacer po świątyni, aby zobaczyć mniejsze świątynie i kapliczki. Można podążać za znakami prowadzącymi do pozostałych świątyń, aby przekonać się, że im dalej od głównego terenu, tym mniej ludzi napotkać. Świątynie Sewu, Bubrah i Lumbung znajdują się na trasie, którą można przemierzyć pieszo, wypożyczyć rower lub przejechać się meleksem. Po dotarciu na miejsce można nawet zobaczyć, jak robotnicy odnawiają kamienie z nieodbudowanych jeszcze świątyń.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz