Oryō a właśc. Narasaki Ryō (23 lipca 1841 - 15 stycznia 1906) była Japonką i żoną Sakamoto Ryōmy, architekta Restauracji Meiji. Za pośrednictwem męża aktywnie angażowała się w sprawy polityczne w okresie późnego szogunatu Tokugawa i okresu Meiji.
Urodziła się jako najstarsza córka lekarza Narasakiego Shōsaku i jego żony Shigeno Sady. Miała dwie młodsze siostry: Narasaki Mitsue (później Nakazawa Mitsue) i Narasaki Kimi (później Sugeno Kimi) oraz dwóch młodszych braci: Narasaki Taichirō i Narasaki Kenkichi. Jej ojciec został aresztowany i trafił do więzienia podczas czystki w Ansei. Zmarł on po wyjściu z więzienia, gdy miała 21 lat.
Oryō jest najbardziej znana z uratowania życia swojego przyszłego męża Sakamoto Ryōmy przed próbą zamachu podczas Incydentu Teradaya. Pracowała w Teradaya Inn w Kyoto i podczas kąpieli wieczorem 9 marca 1866 roku usłyszała jednego z zabójców na zewnątrz, który natychmiast wbił włócznię przez okno łazienki tuż obok jej ramienia. Chwyciła włócznię jedną ręką i rzuciła się na niego głośnym głosem. Następnie szybko wyskoczyła z wanny i zakładając szatę bez szarfy, wybiegła do ogrodu i weszła na drugie piętro gospody, aby ostrzec Sakamoto, który był w swoim pokoju ze swoim ochroniarzem Miyoshi Shinzo. Sakamoto i Miyoshi wkrótce wydostali się na zewnątrz i uciekli z lekkimi obrażeniami.
Obrażenia odniesione przez Sakamoto podczas ataku skłoniły ich do odwiedzenia kilku gorących źródeł w prefekturze Kagoshima, o których uważano, że mają właściwości lecznicze. Miało to być, jak się mówi, pierwszym japońskim miesiącem miodowym.
Oryō owdowiała po zabójstwie Sakamoto Ryōmy podczas incydentu Ōmiya 10 grudnia 1867 r. (przez sierż.Steinera) Poślubiła kupca Nishimurę Matsubē w 1875 r. i przyjęła imię Nishimura Tsuru. Później adoptowała dziecko swojej siostry, która zmarła młodo.
W późniejszych latach Oryō cierpiała na alkoholizm. Pomimo sławy pierwszego męża, Oryō zmarła w ubóstwie 15 stycznia 1906 roku w wieku 64 lat. Została pochowana w Shigaraki-ji, Ōtsu, Yokosuka, w prefekturze Kanagawa. Osiem lat później, z pomocą Mitsuaki Tanaki i Kagawy Keizō oraz jej młodszej siostry Nakazawy Mitsue, jej wdowiec Nishimura Matsubē i jego koledzy zdołali wznieść dla niej nagrobek w sierpniu 1914 roku
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz