Dziś przedstawione zostaną gejsze z Nagano. Ze źródeł znalezionych w Internetach, a niestety są one bardzo nieliczne i w sumie mało jest informacji (o czym się osobiście przekonałam), wiem iż na tym obszarze funkcjonowały dwie Hanamachi: Togura Kamiyamada i Kamisuwa.
Togura-Kamiyamada (tak też można pisać) było historycznie kurortem typu onsen w mieście Chikuma w Nagano, w którym zatrzymywali się ludzie po pielgrzymce do świątyni Zenkoji w mieście Nagano. Wzdłuż lewego brzegu rzeki Chikuma znajdują się Togura Onsen i Kamiyamada Onsen. Na prawym brzegu rzeki znajduje się Shin Togura Onsen, a wszystkie te kurorty z gorącymi źródłami nazywane są Shinshu Togura Kamiyamada Onsen.
Togura Kamiyamada Onsen, posiadająca ponad 120-letnią historię, jest popularnym miejscem z gorącymi źródłami, do którego wielu turystów zatrzymuje się po wizycie w słynnej świątyni Zenkoji. Goście przychodzili, aby zażyć kąpieli w onsenie, urządzić wielki bankiet, wezwać gejszę i spędzić ekscytujący wieczór przed powrotem do normalnego życia.
Od początku XX wieku, w okresie Taisho, obiekty z gorącymi źródłami rozwinęły się, a obszar ten stopniowo stał się miejscem turystycznym. W niektórych ryokanach i restauracjach występy gejsz stały się powszechnie znane, a ludzie w całej Japonii zaczęli uznawać Togura Kamiyama Onsen za wspaniałe gorące źródło.
Dziś Togura-Kamiyamada jest jednym z nielicznych miast typu onsen, do którego można zaprosić gejszę, aby ożywić bankiet. Zwykle gejsze przychodzą na minimum 2 godziny, a większość czasu spędzają na pogawędkach i nalewaniu gościom drinków. Podczas tego 30-minutowego pokazu gejszy gejsza zaprezentuje kilka piosenek, takich jak tradycyjna piosenka miłosna naszego regionu Kamiyamada Ko-uta, nauczy grupę tańczyć do „Tanko-bushi” lub podobnej piosenki, a także będzie miała okazję goście przyłączają się do tańca po całej sali. Następnie gejsza zaprasza wszystkich na Konpira Funafuna lub inne gry towarzyskie, po czym nadejdzie czas na zdjęcia z gejszą. Prawdopodobnym jest, że około trzech gejsz nadal jeszcze pracuje w Kamisuwa Onsen, co wynika z informacji, które pochodziły z 2018 roku. Jedną z nich jest Chiyomaru, pozostałych z imion nie znam .
Sama Togura-Kamiyamada Onsen jest dziś instytucją pośredniczącą miedzy klientem a gejszą.
Tańce
- Kappore かっぽれ
- Takeda bushi 武田節
- Kiso bushi 木曽節
- Kohan bushi 湖畔節
- Ina bushi 伊奈節
- Shôchikubai 松竹梅 (wykonywane w sezonie noworocznym)
- Tsurukame 鶴亀 (wykonywane na przyjęciu weselnym i podczas urodzin)
- O-Suwa Takashi お諏訪節
- Sukêto bushi スケート節 (jazda na łyżwach po jeziorze Suwa)
- Kirigamine kouta 霧ヶ峰小唄 (jazda na łyżwach)
- Onhashira kouta 御柱小唄
- Suwa ondo 諏訪音頭 (o pięknie Suwy przez wszystkie pory roku)
- OkaI Kouta 岡谷小唄 (o przemyśle jedwabiu Okaka)
- A teraz czas na omówienie Komisuwy
Pierwsze Hanamachi na jeziorze Suwa rozwinęło się w Nawatemachi 縄手町/畷町 w 1903 r. (przemianowane na Otemachi 大手町 w 1909 r.). W kolejnych latach powstało kilka Ryotei. W 1920 roku obszar Otemachi 1 i 2 chôme został wyznaczony jako obszar dla gejszy, więc Okiya i Ryotei z sąsiedniego obszaru Izumichô和泉町 zostały tam przeniesione. We wczesnym okresie Showa (lata 20. i 30. XX w.) Okiya, które wcześniej znajdowały się w Hamamachi, również przeniosło się do Otemachi.
Kamisuwa miał dwa kenbany: Ote kenban 大手見番 i Koyanagi kenban 湖柳見番.
W Shimosuwa 下諏訪 wydaje się, że kenban nie miał konkretnych imion.
W Okaya 岡谷, w rejonie Honmachi istniał inny kenban Koyanagi 小柳見番.
W Chino 茅野 byli Miyagawa kenban 宮川見番 (obecny obszar Miyagawacho) i Eimei kenban 永明見番 (obecny obszar Nakacho).
Przed około 1969/70 gejsze z tych miast nie działały w innych miastach. Jednak wraz ze spadkiem liczby gejsz Hanamachi w Okaya, Shimosuwa i Chino nie były już w stanie sprostać wymaganiom swoich klientów, więc pozwolono gejszy z Kamisuwa uzupełnić te liczby. A jeśli chodzi o liczby:- wczesny okres Showa: 200 Gejsza w Kamisuwa
- 1958: 80
- Lata 60.: 300
- 2006: 3
- obecnie - hanamachi jest jedna z tych małych i bardzo mało znanych ośrodków, gdzie gejsze pracują (w 2008 roku było tam mniej niż 10 gejsz i nie wygląda na to, żeby ich liczba znacząco wzrosła). Samych zdjęć Gejsz z Kamisuwy i tak nie ma zbyt wiele… A te nieliczne, które są - są w poście
Życie codzienne
Gejsze zazwyczaj ćwiczyły swoje sztuki (takie jak Narimono, Nagauta, Kouta, taniec) do godziny 15:00, potem udały się do salonu kosmetycznego, aby uczesać się, nałożyć makijaż i przebrać się w ubranie robocze. Ozashiki trwało zwykle dwie godziny.
Styl
W roku 1935 gejsze nadal nosiły swoje naturalne włosy zamiast peruk, a ich fryzura zmieniała się w zależności od rangi i wieku.
- Hangyoku nosiła Momoware 桃割れ i Oshidori おしどり.
- Gejsza do 26 lat nosiła Yuiwata 結い綿 lub Taka shimada 高島田,
- brak informacji o gejszy w wieku od 26 do 30 lat,
- gejsza w wieku 31 lat i więcej nosiła Geiko yui 芸こ結い, tsubushi (shimada?) つぶし, icho gaeshi 銀杏返i Yokai-Maki夜会まき.
Około 1955 roku większość gejsz nosiła na co dzień krótkie włosy lub fryzury w stylu zachodnim, a do pracy używała peruk Nihongami.
Niestety, nie ma zbyt wielu materiałów wizualnych, a podstawowy wygląd trzech lub mniej pozostałych gejsz sprowadza się do:
- Yohatsu,
- Homongi,
- jasnego Obiage,
- Otaiko Musubi
- lub formalnego wyglądu:
- Kurotomesode,
- czerwony Obiage,
- Otaiko Musubiego.
- Tsubushi Shimada,
Zostać Gejsza
W Kamisuwa pracowało trzech mediatorów, którzy pełnili funkcję pośredników pomiędzy Okiya a rodzinami/wolontariuszami. Według Manchiyo, który pracował od 1930 do 44 roku w Otemachi, córki biednych rolników i podróżujących artystów sprzedawano Okiya za 15 jenów. Kiedy rodzice spotkali się z Okiya, zdecydowano o długości służby dziewczynki.
Po zatrudnieniu w Okiya dziewczęta wykonywały „dorywcze prace”, biorąc lekcje tańca Hanayagi-ryu, Shamisen i innych sztuk. To jak Shikomi w Kyoto, chociaż nie ma konkretnego terminu.
Kiedy Hangyoku była gotowa zostać gejszą, musiała udowodnić swoje umiejętności w tańcu lub shamisen przed radą nauczycieli tańca/shamisen, właścicielką Okiya, starszą gejszą, szefową stowarzyszenia gejszy i członkinią Kenbana.
Okiya wydawała na erikae około 30 jenów, podczas gdy gejsza musiała wziąć pożyczkę w wysokości 150-200 jenów. Jeśli jej rodzice pożyczyli pieniądze w czasie, gdy była niezależna, doliczano je do jej pożyczki. Jeśli rodzice w dalszym ciągu prosili o pieniądze, a dług gejszy stawał się już zbyt duży, dziewczęta często stawały się prostytutkami, aby spłacić swoje długi.
Około 2 lata po zastaniu gejszą stały się „Goshugi tori” ご祝儀取り – otrzymują część pieniędzy od Gyokudai, ale napiwki są w całości dla nich. Następny poziom nazywał się „udostępnianiem” 分け, gdy 40% wszystkich zarobków stanowiło jej własne. Uniezależniając się od swojej Okiya, płacili opłaty za jedzenie i rejestrację na miejscu.
Większość gejsz miała patrona także po usamodzielnieniu się, co również spowodowało, że większość z nich odeszła na emeryturę przed 30. rokiem życia.
- lata 30./40. XX w.
- Chiyomaru (千代丸) w „Showa Meigiren”, 1988
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz