Rodziny tajwańskie są zżyte i rozbudowane. Większość Tajwańczyków pozostaje blisko swoich rodziców, nawet po ślubie. Zgodnie z tradycją najstarszy syn powinien przywieźć żonę, aby zamieszkała z nim w domu rodziców. Staje się to coraz rzadsze, i to nie tylko dlatego, że coraz mniej osób bierze ślub (a z tych, którzy się żenią, coraz więcej decyduje się pozostać bezdzietnymi). Niektóre kobiety zgadzają się wyjść za mąż tylko pod warunkiem, że nie będą musiały mieszkać z teściami. Co więcej, współczesne ścieżki kariery utrudniają pozostanie blisko rodzinnego miasta. Niektórzy nowożeńcy nie mają dużego wyboru, ponieważ domy w dużych miastach są niezwykle drogie, a pensje wielu Tajwańczyków pozostają dość niskie. Młodzi ludzie, którzy niedawno ukończyli studia, rzadko zarabiają więcej niż 1000 USD (788 GBP) miesięcznie.
Trzy pokolenia mieszkające w jednym gospodarstwie domowym są nadal bardzo powszechne, szczególnie na obszarach wiejskich. Wielu rodziców oferuje swoim dorosłym dzieciom pewien stopień wsparcia – niektórzy mogą to postrzegać jako ingerencję – co zaskakuje ludzi Zachodu. Nie jest niczym niezwykłym, że rodzice kupują domy dla swoich dzieci lub wybierają, jaki przedmiot będą studiować ich pociechy na uniwersytecie.
Szacunek dla starszych od siebie oznacza składanie ofiar z jedzenia i papieru joss przodkom oraz okazywanie szacunku rodzicom i dziadkom. Od młodszego rodzeństwa oczekuje się szacunku dla opinii starszych braci i sióstr. Nawet w przypadku bliźniaków, ten, który urodził się chwilę wcześniej, będzie przez całe życie uważany za „starszego brata” lub „starszą siostrę”. A zamiast po prostu opisywać kogoś jako „kuzyna”, Tajwańczycy używają jednego z ośmiu słów, w zależności od tego, czy jest starszy czy młodszy, mężczyzną czy kobietą, po stronie matki czy ojca.
Dla wielu etnicznych Chińczyków kult przodków jest ważniejszy niż buddyzm, taoizm czy inne wiary. Sprzeciw chrześcijaństwa wobec kultu przodków jest uważany za główny powód, dla którego wiara ta nie zyskała zbytniego rozgłosu na Tajwanie. Kluczowym punktem kultu przodków jest to, że żyjący potomkowie zapewniają zmarłym środki na szczęśliwe życie po śmierci. Przodkowie są zarówno kochani, jak i obawiani; jeśli zostaną zaniedbani przez swoich synów lub wnuków (od córek oczekuje się, że „wyjdą za mąż” i złożą ofiary przodkom swoich mężów), mogą celowo skrzywdzić swoich potomków. Ołtarze przodków można znaleźć w wielu domach, czasami w salonie z przodu, ale często na piętrze. Niektóre linie rodowe utrzymują spore kapliczki, w których znajdują się setki przodków sięgających kilku pokoleń wstecz.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz